Post: #581

Jednak na forach też masz trochę obowiązków, w tym te pewnie bardziej przyjemne.
Ja w każdym razie podziwiam tę determinację i obowiązkowość.

Post: #582

Mam wrażenie, że poziom filmów w kinie gwałtownie się w ostatnich latach obniżył. Może nie poziom kinematografii, ale obrazów, które udostępnia nawet studyjne kino. Na pewno małe kina w wielkim okresie postpandemicznym robią wszystko by przetrwać, stąd ma miejsce proces przypodobania się widzom o mainstreamowych gustach. Dlatego też tym bardziej należy podziwiać hobby kajmana.

Post: #583

W ogóle to nie jest moim zdaniem aż tak źle, tylko ostatnio akurat do kina trafiały rzeczy, które mnie nie przekonują. Kolejne dwa filmy, które może jutro skomentuję prezentują się co najmniej przyzwoicie (drugi nawet zdecydowanie lepiej).

Post: #584

thestranglers napisał(a):Mam wrażenie, że poziom filmów w kinie gwałtownie się w ostatnich latach obniżył.

Mam, niestety, podobne odczucia. Do kin, szczególnie multipleksów, ale nie tylko, trafiają w 90% przynajmniej filmy nastawione głównie na to, żeby przyciągnąć jak największą rzeszę młodych ludzi. Przez to generalnie są wtórne, oparte na prostych schematach i kontrastach i nierzadko po prostu głupie.

Post: #585

Sisu
Laponia '44. Były komandos odkrywa żyłę złota. Po jej wydobyciu trafia na grupę nazistów, których komendant usiłuje to zloto zdobyć. Można się domyślić co będzie dalej. To byłby całkiem dobry film gdyby nie kilka totalnych przegięć. A z nimi to będzie pięć.

Post: #586

Suzume
Japońska animacja odbiega nieco od wyrobionych mi przez Disneya wzorców estetycznych i czasem mnie denerwuje. Ale tutaj akurat zdecydowanie mi pasuje (no ta dżdżownica jakoś tak nie do końca). Ale chyba najbardziej fascynuje mnie strona fabularna. To pięknie skonstruowana fantastyka przepojona ciepłem bijącym od postaci. Przez chwilę przeszło mi przez głowę, że gdzieś tam sięga do Narnii, ale podejście do drzwi okazało się zupełnie inne. Pewnie jako nie obeznany dobrze z kulturą japońską coś gubię, ale i tak było to piękne widowisko z kapitalną końcówką. Daję osiem.

Post: #587

Strażnicy Galaktyki: Volume 3
Chyba jest niedobrze, jeżeli bohaterowie zaczynają mnie wkurzać. Na szczęście nie wszyscy (jeden nawet sporo zyskał), ale ulubionego jest i za mało i za dużo. Za dużo, bo retrospekcje kompletnie mnie nie biorą. Temat jest i naciągany i zarazem oklepany. Na szczęście na jego kanwie mamy mnóstwo kapitalnych scen podobnych w jakiś sposób do tych z poprzednich części. Jest dużo dobrej zabawy i za to wszystko daję siedem (ale poprzednie części miały lepsze oceny).

Post: #588

kajman napisał(a):Suzume
Japońska animacja odbiega nieco od wyrobionych mi przez Disneya wzorców estetycznych i czasem mnie denerwuje. Ale tutaj akurat zdecydowanie mi pasuje (no ta dżdżownica jakoś tak nie do końca). Ale chyba najbardziej fascynuje mnie strona fabularna. To pięknie skonstruowana fantastyka przepojona ciepłem bijącym od postaci. Przez chwilę przeszło mi przez głowę, że gdzieś tam sięga do Narnii, ale podejście do drzwi okazało się zupełnie inne. Pewnie jako nie obeznany dobrze z kulturą japońską coś gubię, ale i tak było to piękne widowisko z kapitalną końcówką. Daję osiem.

ekstra <3

Post: #589

Bezmiar
Mam wrażenie, że reżyser próbował upiec dwie pieczenie przy jednym ogniu, tylko że obie okazały się niedopieczone. A tematy wydawały się nośne. Po historii chłopca w ciele dziewczyny tylko się ślizga, w temacie zdominowanej matki przeskakuje sobie radośnie. To nie jest zły film, ale pozostawił po sobie niedosyt. Pięć.

Post: #590

Jestem otchłanią
Główny bohater w dzieciństwie był ofiarą przemocy i teraz słyszy głos wskazujący mu, jak ma postępować. Pracuje jako śmieciarz i część śmieci przynosi do domu i je sortuje. Pewnego dnia ratuje nastolatkę przed utonięciem. Od tej pory krzyżują się losy jego, jej i pokrzywdzonej przez los kobiety (nota bene opis na łbie mocno wszystko przekręca). Film ma bardzo ciekawy klimat, akcja się zagęszcza i tajemnice się odkrywają. Za to wszystko daję siedem.

Post: #591

Renfield
Horrory zdecydowanie preferuję w wersji komediowej (chociaż nie zawsze spełniają moje oczekiwania), więc wybrałem się na ten film, a sporą porcję normalnych (jakoś ich ostatnio się namnożyło) pominąłem. I uważam, że dobrze zrobiłem. Mamy tutaj mieszankę horroru i kina akcji, bo na Renfielda uwzięła się rodzina mafijna. A Renfield jak klasyczni twardziele... Trup pada gęsto, krew się leje strumieniami także za sprawą szefa Draculi. Jest sporo naprawdę fajnych momentów komediowych. No i do tego wszystkiego jest rewelacyjny Cage w roli wampira. Co do oceny dam bardzo mocne siedem.

Post: #592

Trzej Muszkieterowie: D’Artagnan
Na moje to nie jest wierne ani realiom historycznym ani tym bardziej powieści. Przez większość czasu wieje nudą, aktorsko jest tak sobie, a sceny walk co najwyżej ujdą w tłoku. Pięć.

Post: #593

Rycerze Zodiaku
Wszystko już było. Może nie dokładnie tak samo, ale to już znałem. Pytanie jak zostanie to przedstawione. Nienajgorzej, ale też stereotypowo. Ale i tak nieźle się oglądało, więc z czystym sumieniem mogę pięć dać.

Post: #594

Bliscy
Ojciec powiadamia dawno niewidziane dzieci o odejściu matki. Razem postanawiają ją odszukać (a przynajmniej dowiedzieć czegoś o przyczynach odejścia). Spotykają różnych ludzi, którzy przybliżają im jej obraz. Część z nich sama do nich trafia, część sami odnajdują. Wszystko sprawia mi deliryczne wrażenie. Cała trójka bohaterów zachowuje się też dosyć dziwnie (prym wiedzie syn), a ich relacje i zachowania są bardzo powierzchowne. Wszystko to wypada ciekawie, a całości nie psuje nieprzekonujące rozwiązanie, które jednak wyjaśnia wiele wcześniejszych scen w filmie. Mimo końcówki dam jednak filmowi (nieco naciągane) siedem.

Post: #595

Prześwietlenie
Wioska w Transsylwanii zaludniona przez Rumunów, Węgrów i Niemców. Jakoś tam współżyją, chociaż coś wisi w powietrzu. Poprzedniego wroga, Cyganów, już się pozbyli, ale znajdują się nowi. To zatrudnieni w piekarni Cejlończycy. Coraz mocniejsze naciski się pojawiają, żeby ich odrzucić. Argumenty są różne - od racjonalnych (głównie ekonomicznych) do absurdalnych. Część mieszkańców wyjechała na zachód pracować, część woli żyć z zasiłku niż harować za płacę minimalną. Film atakuje nie tylko to środowisko, swoje dostaje też UE i w ogóle film nie jest w swej wymowie jednoznaczny. Tutaj jak w poprzednim przypadku też siedem, lecz tym razem bardzo mocne.

Post: #596

Mała syrenka
Nie jest wcale taka mała. I nie taka zła, jak na ten temat czytałem. Jest wprawdzie sporo rzeczy, które kompletnie mnie nie przekonują, ale to chyba była zrzutka z oryginału (którego nie widziałem). Jest mnóstwo efektownych widoczków oraz piosenek lepszych i gorszych, ale to wszystko nie popycha akcji do przodu i mnie nieco znudziło. W końcówce są kapitalne sceny i gdyby było ich nieco więcej to może i ocena by była wyższa, a tak tylko mocne pięć.

Post: #597

Book Club. Następny rozdział
Cztery panie po 70-ce postanawiają wybrać się w podróż panieńską jednej z nich do Włoch. Typowa komedia z lekkimi ambicjami, które najczęściej nie psują dobrej zabawy. Jest miło, a żarty czasami całkiem niezłe. Do tego trafiają na różnych mężczyzn, czasem nawet znajomych z przeszłości. Szaleństw nie ma, ale ogląda się przyjemnie. Tak na szóstkę.

Post: #598

Roving Woman
Film z gatunku kino drogi. Dziewczyna wyrzucona przez kochanka z domu w pewnym momencie kradnie samochód i wyrusza nim w podróż do domu rodzinnego. Ale i tam nie ma czego szukać więc jedzie początkowo bez celu spotykając w trasie różnych dziwnych ludzi. Przy okazji dowiaduje się co nieco o właścicielu skradzionego wozu. Dobrze zrobiony i właściwie nic więcej, co wystarcza na mocne sześć.

Post: #599

Super Mario Bros. Film
Mam wrażenie, że to głównie film dla fanów gry. Bo animacja ładna, chwyty z gry w porządku (i chyba to jest największy plus filmu), ale niestety głupota fabuły wszystko psuje. Zły żółw, grzybowe królestwo, armia małp i jeszcze wątek brooklyński. Owszem, przy niektórych scenach dobrze się bawiłem (ale były i takie, przy których wręcz przeciwnie), jednak to wystarcza tylko na cztery.

Post: #600

Spider-Man: Poprzez multiwersum
Marvel wymaga przyjęcia różnych konwencji. O ile superbohaterów i równoległe światy jakoś mogę przełknąć to już z sępem z kartonu i światem lego mam znacznie większe problemy. Ale to pół biedy, gorzej, że przez sporą część filmu niewiele ciekawego się dzieje. Gdy wreszcie zaczyna być bardzo dobrze to okazuje się, że dalszy ciąg kiedyś będzie. Za końcówkę i kilku interesujących bohaterów podciągam do siedem (i nie wiem czy nie przedobrzyłem).