Post: #41

Może miał na myśli rap po angielsku.

Post: #42

Tak, oczywiście, myślałem, że nie muszę tego dodawać.
No i Kendrick zrobił mi psikusa. Tego się nie spodziewałem oczywiście, ale, jak pisał Artur, użytkownicy RYM-a to trochę inna para kaloszy, no i ci których rap odrzuca raczej nie oceniali tych płyt Natomiast to, że tak wyraźnie amerykański rap guruje nad polskim jest dla mnie niezłym szokiem - no ale właśnie, użytkownicy tego serwisu mają bardziej wyrobione gusta i pewnie mniej też zwracają uwagi na texty w swoich ocenach albo i w ogóle.
Aż se pewnie włączę tego Lamara, skoro takie doobryyy

EVENo napisał(a):Dwie Mgły w top 20 mówią wszystko

No właśnie - w tej dwudziestce dużo jest jednak niszy. Ci, którzy omijają ciężkie brzmienia szerokim uchem pewnie nawet się nie otarli o te płyty czy o Furię (którą zresztą też kojarzę może tylko z nazwy). Trudno zatem traktować ten ranking jako specjalnie miarodajny. Ale daje on oczywiście jakiś obraz tego, co w ostatnich latach wybijało się na wysokie pozycje w rankingach niektórych słuchaczy.

Post: #43

(02.12.2020 06:25 PM)neo01 napisał(a):  Ci, którzy omijają ciężkie brzmienia szerokim uchem pewnie nawet się nie otarli o te płyty czy o Furię (którą zresztą też kojarzę może tylko z nazwy). Trudno zatem traktować ten ranking jako specjalnie miarodajny.

Skoro obejmuje brzmienia nieograniczone do kilku pokrewnych gatunków, to znaczy że właśnie jest miarodajny.

Natomiast zgadzam się, że ranking polskiego słuchacza może delikatnie dziwić, gdyż zespoły takie jak Mgła, Riverside czy Behemoth śpiewają po angielsku i w ten sposób boostują swój wynik, mogąc trafić do słuchaczy z całego świata. W ten sposób traci polski hip-hop, etc. Natomiast wspaniała muzyka i tak się obroni, o czym świadczą świetne wyniki Ewy Demarczyk czy Lenny Valentino w rankingu albumów polskich.

Post: #44

Tak, wrzucałem tu swego czasu mapkę najwyżej ocenianych polskich płyt wg województw i nie można się tam do niczego przyczepić.

Post: #45

Dyfeomorfizm napisał(a):Skoro obejmuje brzmienia nieograniczone do kilku pokrewnych gatunków, to znaczy że właśnie jest miarodajny.

Wniosek wyciągnięty na podstawie pewnego skrótu myślowego. Napiszę bardziej obrazowo: słuchaczy lubujących się w ciężkich brzmieniach jest jakiś procent - mniejszy czy większy, jest to jednak pewna nisza. Słuchaczy rapu, a już na pewno zagranicznego też jest z pewnością sporo mniej niż osób stojących gdzieś w centrum: sięgających po rzeczy typowo popowe, czasem trochę indie, czasem rocka, może łagodnej elektroniki, ale jednak nie wychylających się zbyt mocno poza "strefę komfortu". Ci ostatni słuchacze, stanowiący pewien mainstream wśród odbiorców muzyki raczej nie sięgną po płytę Mgły czy Lamara - ich ocen nie zobaczymy. Ocenią oni za to płyty popowe, indie czy rockowe, jednym będą się podobać bardziej, innym mniej - i dlatego pewnie te płyty "środka" nie zdominują tak rankingu (wydaje mi się, że też bardziej prawdopodobne jest, że np. wierni słuchacze rapu sięgną po album bliższy muzyce środka, aczkolwiek tutaj pewności nie mam). A Ci, którzy pozostają w swojej niszy wywindują najlepsze rzeczy ze swojego gatunku wysoko. Oczywiście nie zawsze musi tak być, ale jednak ta 20. pokazuje dość dobrze w moim mniemaniu to zjawisko.

Miszon napisał(a):Tak, wrzucałem tu swego czasu mapkę najwyżej ocenianych polskich płyt wg województw i nie można się tam do niczego przyczepić.

Nie dałbyś rady tego znaleźć? To chyba jeszcze ciekawsze

Post: #46

W sensie że oceniają je ci, którzy lubią taką muzykę?
Ale hardrocka raczej też pewnie nie słuchają fani hiphopu.
Poza tym myślisz historycznymi kategoriami : obecnie to rap jest popem że tak powiem, rock przeszedł do niszy, wystarczy spojrzeć na najlepiej sprzedające się albumy, od ok. 2008 totalny regres rocka i "typowego" popu.

Post: #47

Świetnie analizuje to David Bennett na swoim kanale, sięgając do obiektywnych danych wyciąga ciekawe wnioski (przy okazji daje chyba najbardziej intuicyjną definicję muzyki rockowej, jaką można sobie było wyobrazić ):


W ogóle polecam te kanały, choć może mają dużo zawartości dość hermetycznej (analizy utworów pod kątem teorii muzyki), ale czasami trafiają się takie zrozumiałe raczej dla każdego filmy.

Bennett porównywał sytuację sprzed 60 lat: na przełomie lat '50/'60 jazz przestał być popem i wyparł go rock. Teraz być może to samo stało się z rockiem, wypartym przez hip-hop.

Post: #48

Ja tutaj się zgodzę z Neo, dla ludzi nie lubiących ciężkich brzmień każda płyta Mgły to będzie "zero", ale najwyraźniej nikt jej tak nie ocenia, bo po prostu wie, że to nie jest muzyka dla niego. Stąd oceny płyt death i black metalowych to oceny wyłącznie ludzi, którzy co najmniej potrafią tego słuchać.

Post: #49

Tak, jakieś metale faktycznie mają ten efekt, natomiast czołowe płyty hiphopowe ile mają ocen?
Jest jakiś ranking, jakie płyty w tej dekadzie miały najwięcej ocen?

Post: #50

Od ocen krytycznych przejdźmy do obiektywnych danych. Czyli sprzedaży. Najlepiej sprzedające się płyty lat 10-tych
źródło: Chartmasters.org


Polska, wg OLIS:
2011 21 Adele
2012 Myśliwiecka Artur Andrus
2013 Comfort and Happiness Dawid Podsiadło
2014 Mini World Indila
2015 25 Adele
2016 Życie po śmierci O.S.T.R.
2017 Egzotyka Quebonafide
2018 Małomiasteczkowy Dawid Podsiadło
2019 Małomiasteczkowy Dawid Podsiadło

Post: #51

To ja może wezmę to "na czuja" i spróbuję zgadnąć, co może być wysoko bez statystyk z zewnątrz

Wezmę jednak, przynajmniej na razie, pod uwagę tylko to, co też i w moim zestawie się znalazło (czyli niekoniecznie w top 50), bo nie mam teraz czasu i chęci zgłębiać temat.

Z tego, co jednak kojarzę, możemy spodziewać się głosów na albumy następujących wykonawców polskich:
Daria Zawiałow
Lao Che
Luxtorpeda
Riverside
Taco Hemingway

Z zagranicznych obstawiałbym z kolei:
Adele
Coldplay
David Bowie
Florence + The Machine
Tool

To są takie moje strzały w ciemno Ten Coldplay trochę na siłę, tak naprawdę go nie obstawiam, ale nie chciałem żeby było tu za dużo wykonawców, którzy wydali w tym dziesięcioleciu tylko jeden album

Nie mniej jednak warto by było co nieco namieszać, więc postaram się w najbliższym czasie sporządzić listę albumów, którym nie wróżyłbym sukcesu, ale które moim zdaniem warte są przypomnienia.

Post: #52

Ja myślę, że w polskich to na pewno Voo Voo.

Post: #53

Czuję, że moje głosy mogą w takim razie być strasznie osamotnione. Ale cóż, powspominam sobie przynajmniej te najlepsze muzyczne chwile dekady i poprezentuję sobie, a co.

Post: #54

Jak patrzę na typy EVENo to u mnie mało co się znajdzie więc nie będziesz osamotniony.

Post: #55

Ha! Mało co, to nie znaczy, że nic, więc jednak coś trafiłem

Post: #56

TomaszBr napisał(a):Amateur Doubles - Graham Lambkin

BOŻE

AMATEUR DOUBLES

GRAHAMA LAMBKINA

W 20-STCE CZEGOKOLWIEK

Mój kraj taki piękny! Wreszcie (i na krótką chwilę).

Do dyskusji o hip hopie się nie włączam, bo mam wrażenie, że już nie raz już ją odbywałem tu i tam w różnych wariantach

Post: #57

Z polskich na pewno będzie Dawid (u Miszona raczej wysoko ), a z zagramanicznych Nick i być może Meta (ale raczej nie poszaleje). Z tych RYM-owych, oprócz Davida, pewnie największe szanse ma Swans (tak na czuja, bo w tym temacie się nie znam).

Post: #58

pierwsza selekcja i zostało mi 121 płyt!!!
jeszcze jedna runda i dopiero poważne odsłuchy

Post: #59

No to na bogato Ci wyszło!
Ja aż tak wielu płyt nie słucham, ale ok. 60, które dobrze lub chociaż nieźle wspominam uzbierałem i powoli kształtuje się właściwa lista...
W ogóle fajnie przypomnieć sobie niektóre rzeczy, do których dawno już nie wracałem. Dziś przyszła pora na gigantów, którzy ostatnio mnie trochę rozczarowują: PJ i Meta - szału nie ma, ale nawet w miarę się tego słucha... Pewnie wystarczy na okolice 30-40 miejsca.

Post: #60

Mam pytanie - czy można głosować na album Beach Boysów pt. "Smile"? Wykładnia literalna regulaminu jednoznacznie wskazuje, że tak, natomiast nie byłbym pewny, czy podobny rezultat uzyskany zostałby w toku wykładni celowościowej