Post: #89

thestranglers napisał(a):a od lidera już się nie uwolnię

Hmmm, mam pewne podejrzenie co to, ale zobaczymy

Z jakiegoś powodu słuchając Can przychodzi mi na myśl The Doors. Trochę eksperymentów, trochę psychodelii, dużo zabawy muzyką. Problem w tym, że w tej zabawie muzyką mało jest... zabawy. Nie wiem, czegoś mi tu po prostu brakuje. Że wokalu to raz, jak już zostało tu wcześniej wspomniane, ale no, nie ma tego "czegoś".

Twórczość zespołu na pewno zyskuje albumowo. Trochę jakby przeciwieństwo sąsiadującego topu Edyty Bartosiewicz - tutaj siłą nie są pojedyncze utwory, które potrafią trafić do słuchacza w dowolnym momencie. Długie, różnorodne i progresywne kompozycje potrafią zlać się ze sobą w płynną całość. Jest to muzyka wyrazista, w której bez problemu da się dostrzec każdy pokręcony riff, każdą linię basową, każde dmuchnięcie w trąbkę i każde stuknięcie w bębenek. Ale jakoś to do mnie nie trafia. Może jako część doświadczenia - soundtrack do filmu lub gry video, nadawałoby się idealnie, ale jako sama muzyka - trochę to za nudne.