Post: #71

przesłuchałem, przeżyłem, wybrałem i hej, nie było tak źle
pierwsze trzy płyty comy to z całą pewnością nie jest muzyka dla mnie, ale nie czuję potrzeby jakkolwiek ostentacyjnie jej nie lubić; rozumiem, jak można było wpaść w ten, mocny jednak i wyrazisty sposób grania, utożsamić się z nim i znaleźć w nim nawet jakieś oparcie -- zwłaszcza wtedy, gdy ta muzyka na gorąco wychodziła; dzisiaj, siłą rzeczy, słuchamy jej z innej perspektywy; były rzeczy, które mnie irytowały, ale skupię się na tym, co mi się podobało -- balladki, nie wszystkie, ale było kilka ładnych brudnych, niezmanierowanych wokalnie i tekstowo wolniejszych numerów; podobał mi się zwrot comy w stronę lżejszego i bardziej progresywnego brzmienia (nawet jeśli do końca podobały mi się teksty czy melodie -- jak w "lajkach"), wreszcie podobały mi się eksperymentalne przerywniki na "hipertrofii" zwieńczone dźwiękowym kolażem-karuzelą w "recyklingu"; całkiem nieźle zabrzmiały mi też fragmenty "wyjścia z mroku" -- akceptuję "spadam" w kanonie polskiego rocka, "zbyszka" zresztą też, choć nadal jest dla mnie zbyt pompatyczny, głównie przez literalne zakończenie, za to rozdźwięk między luzackim tekstem a hardym wykonaniem ma w sobie coś dobrego; aaaa, no i "sen o siedmiu szklankach" na podstawie zgłoszonych fragmentów, wydaje się niezłą płytą!