Post: #25

(07.10.2020 10:39 AM)neo01 napisał(a):  Akurat to mi utkwiło w pamięci, bo wcześniej wybierałeś m.in. Sabbathów, a tu postawiłeś na jakiś śmieszny - przynajmniej jak dla mnie - girlsband. I nie, nie dlatego że to pop mi się nie podoba, tylko dlatego, że to w mojej opinii granie dla 12-latek, które mnie kompletnie nie interesuje.

Wydaje mi się, że wyjeżdżanie z 12-latkami nie jest na miejscu, skoro Coma chyba w czasach last.fm była tagowana jako "smutne pipczenie dla nastolatek" i pełno jest ludzi mówiących, że wyrośli z tej muzyki. A także dlatego, że GA było dość szeroko doceniane przez krytykę swego czasu, również i taką dość rzadko piszącą o jakimkolwiek tzw. popie, jak NME czy Pitchfork (w przypadku tego drugiego punkt skupienia się ostatnio trochę zmienił, ale mowa o opiniach sprzed lat; nie można im też zarzucić, żeby szli na fali z chwaleniem czegoś, co już jest popularne, skoro w Stanach Girls Aloud nigdy nie były notowane na jakiejkolwiek liście sprzedaży).

Wikipedia napisał(a):"Sound of the Underground" and another Xenomania production, Sugababes' "Round Round", have been called "two huge groundbreaking hits",[3] credited with reshaping British pop music for the 2000s.[4] Peter Robinson wrote, "Instead of what would become the predictable 'victory lap' ballad, here was an upbeat attitude-soaked celebration of life, partying, and being young."[8] In 2003, "Sound of the Underground" was voted Best Single at the Disney Channel Kids Awards.[20] The Telegraph placed the song at number 15 on a list of 100 songs that defined the 2000s, while NME included it at number 39.[21] Spinner.com named "Sound of the Underground" the eighth best British song of the 2000s.[22]

Może nie interesować, ale wydaje mi się, że już w dużej mierze wyjaśniałem, o co chodzi z Girls Aloud; nie chodzi o odwołania się do subiektywnego gustu, ale choćby o pomysłowość aranżacji, nieszablonowość - to są cechy obiektywne. To nie jest jakieś Backstreet Boys.

Jakbym miał wybierać pomiędzy GA i BS to wybrałbym tych drugich; wybrałbym też np. Johna Coltrane'a, Tangerine Dream, Autechre, Magmę (francuską)... ale wydaje mi się, że ci wykonawcy mieliby znacznie mniejsze powodzenie w tutejszych topach.

Cytat:A Coma w 2004 r. zrobiła małą rewolucję na polskiej scenie rockowej, po kilku latach zastoju i miałkości to był strzał, na który wielu fanów rodzimego rocka czekało. To, że w pewnym momencie stali się poniekąd karykaturą samych siebie to już inna historia. Ale miejsca na polskiej scenie rockowej nie można im odmówić. Reszta to oczywiście kwestia gustu

Na czym polegała rewolucja przeprowadzona przez Comę? Zdaję sobie sprawę z ich olbrzymiego sukcesu, ale w sumie ani nie grali nic oryginalnego, ani też nie poszła za nimi jakaś fala nowych zespołów, np. happysad i Strachy na Lachy debiutowali w tym samym roku, a ich inspiracje były zupełnie inne. A jeszcze 2 lata przed nimi np. debiutowali Cool Kids of Death, co zresztą w tamtym czasie chyba było jeszcze większym wydarzeniem, niż debiut Comy. Nie kojarzę, kto tam jeszcze się wykluł w tamtym czasie... Lipali i Hurt powstały jeszcze wcześniej.
W sumie to bardziej pokazuje, że na bezrybiu...

Cytat:Rozumiem, że to może odrzucać. Jednak warstwa instrumentalna chyba też się trochę liczy... (zresztą akurat ekspresja wokalna jest dość podobna do tej w Deftones, a może nawet tam wokalista jest jeszcze smętniejszy).

Chino ma znacznie lepszą barwę, bardziej pasującą do tych momentów, gdzie zespół uderza w około-szugejzowe klimaty, i nieco mocniejszy głos, w dodatku nieraz śpiewał na więcej niż jeden sposób w obrębie piosenki; post-hardcorowe wydzieranie, Rojkowanie, rapowanie...
Warstwa instrumentalna się liczy, ale na pierwszych dwu płytach Comy (oprócz nich słyszałem tylko jakąś z 2015 roku) nie dzieje się pod tym względem nic ponad średnią, podobnie brzmi to np. u Staind, Chevelle...