Post: #404

Postanowiłem, że w tej fazie walki nie będę już zdradzał czy to ostatnie nagranie wykonawcy czy jeszcze coś będzie (wyjątkiem będzie artystka, która w tym topie ma tylko jeden utwór). W ten sposób może będą niespodzianki.
15. Andrzej Zaucha - Dzień dobry mr. Blues 1985 04:57 (J. Wasowski; B. Perkun)
To jedna z największych niespodzianek tego topu. Przed topem w ciemno obstawiłbym podium i był najpoważniejszym faworytem do zwycięstwa. I nie wiem, co nie zagrało. Nota bene początkowo liderował, ale potem dał się zepchnąć. No ale to już taki poziom, że wszystko tutaj odbieram jako genialne. Tutaj jest rewelacyjnie wokalnie (ale to w przypadku Zauchy truizm), znakomicie instrumentalnie (bas, piano itd). Może to efekt, że jest to chyba najbardziej przeze mnie osłuchany utwór w czołówce.
14. Stan Borys - Poezja 1975 04:34 (W. Trzciński; W. Broniewski)
Można stworzyć coś przecudownego opierając się tylko na wokalu i fortepianie i jak dla mnie nikt tego nie zrobił lepiej niż Stan w tym utworze. Wszystko idealnie współgra, a do tego przy okazji jest to rewelacyjna interpretacja creda poetyckiego Broniewskiego. Wokalista kapitalnie operuje głosem przechodząc od liryzmu do agresji, a piano (przyznam, że nie wiem czy on sam na nim gra) kapitalnie się do tego dostosowuje.
13. Kaczmarski & Gintrowski & Łapiński - Cesarz 1981 02:27 (P. Gintrowski; Z. Herbert)
Kolejny pokaz mistrzostwa Gintrowskiego jako kompozytora i kapitalnej współpracy całej trójki. Jak zwykle kapitalnie brzmi piano Łapińskiego, a miażdży mnie nakładanie się wokali w końcówce.
12. Marek Grechuta - Pieśń kronika 1973 04:12 (K. Gärtner; E. Bryll)
Nagranie pochodzi z płyty Zagrajcie nam dzisiaj wszystkie srebrne dzwony. Płyty, która mnie nie przekonywała ani muzycznie ani tym bardziej textowo. Wprawdzie zaangażowano czołówkę polskich gwiazd, ale i one niewiele z tym materiałem mogły zrobić. Ale była tam jedna perła. Zaczynająca album Pieśń kronika. Kapitalna kompozycja dobrze zagrana, a do tego świetnie zostały rozłożone akcenty wokalne. Najpierw melodeklamacja Grechuty, potem wspólny śpiewa z Alibabkami.
Mimo że przy ocenie utworu nie kieruję się słowami to ten utwór uwielbiam, bo jest to jeden z dwóch utworów, które potrafią wyciągnąć mnie z dołka. W tym wypadku działa text (mimo że jestem pacyfistą), w drugim na szczęście go nie rozumiem.
11. Teresa Haremza & Marek Grechuta - Gdzie mieszkasz nocy 1978 02:18 (M. Grechuta; L. A. Moczulski)
W 1974 po raz pierwszy skrzyżowały się drogi Grechuty i Teatru STU. Napisał wtedy muzykę do co najmniej dwóch utworów. Ten drugi to Na szarość nocy, którą zaśpiewała Teresa wtedy jeszcze Iwaniszewska, a Grechuta przedstawił swoją wersję w zupełnie innej aranżacji na Magii obłoków (i ta druga podoba mi się znacznie bardziej). W Gdzie mieszkasz nocy mamy kapitalną kompozycję świetnie zagraną (na pianie przypuszczalnie Grechuta), ale najbardziej mnie tam urzeka głos i interpretacja Haremzy. Gdy w drugiej połowie utworu wokalnie dołącza się Grechuta to brzmi on bardzo blado, ale mimo tego stanowi świetne uzupełnienie całości.
A skoro o Teatrze STU mowa to napiszę jeszcze (bo nie wiadomo czy miałbym później okazję), że w szalonej dwudniówce siedmiu cudów (pamiętam z tego teraz tylko pięć) przyjeżdżając do Krakowa przeczytałem, że w STU grają Szaloną lokomotywę. Postanowiłem się wybrać. Dotarłem i o biletach nie było co marzyć. Tłum straszny i nagle tuż obok mnie słyszę: Czy ktoś chce kupić bilet. Dziewczyna mi nie przyszła. Oczywiście skorzystałem z okazji i kupiłem bilet za stówę (odtąd to był teatr stu złotych), a potem spojrzałem na cenę na bilecie i było to 120 zł (no ale pisałem, że to dwudniówka cudów). Przedstawienie odbywało się w wielkim namiocie. Czasami Grechutę i Rodowicz zastępowali aktorzy, ale ja miałem szczęście trafić na tą dwójkę. Nota bene w pewnym momencie padł prąd, a Grechuta się tym nie przejął i śpiewał bez mikrofonu. Rodowicz też próbowała, ale się poddała (co było dla mnie zaskoczeniem, bo stawiałbym, że to ona ma mocniejszy głos). Na szczęście awarię szybko naprawiono.
10. Skaldowie - Narodził się człowiek 1971 05:47 (A. Zieliński; L. A. Moczulski)
Monumentalny utwór z kapitalnym instrumentarium i świetnym rozpracowaniem wokali. Po prostu słucham i się zachwycam. Więcej pisać nie potrzebuję.
No i już wiadomo, że najlepiej drużynowo wypadł Grechuta.