Post: #110

580. Breakout - Piękno 1970 07:43 (T. Nalepa ;M. Gaszyński, B. Loebl)
Jak już pisałem wcześniej 70a to płyta, która nie tylko bluesem nie stała, ale nawet na niej nie przeważał. To jest jednak najbardziej na niej rasowy blusior.
Dodam jeszcze, że na tej płycie członkiem zespołu był Józef Skrzek, który po rozstaniu z nią założył SBB.
579. Czesław Niemen - Dziwny jest ten świat 1967 03:37 (C. Niemen; C. Niemen)
Z pierwszego okresu działalności Niemena pojawiają się w tym topie tylko dwa utwory i to jest wyżej notowany z nich. W związku z tym utworem pojawiły się zarzuty o plagiat.
578. Variété - Klaszcząc w dłonie 1986 05:56 (Variété; G. Kaźmierczak)
Tutaj drobna dywagacja o meandrach ludzkiej pamięci. Słuchając teraz tego utworu i Znowu ktoś... nie zauważyłem, żeby ten utwór był jakoś zdecydowanie bardziej chwytliwy w porównaniu z tamtym, a był raczej dużo rzadziej przeze mnie słuchany, bo przecież tamten był kilka tygodni na LP3. A jednak tamten w zasadzie wypadł z mej pamięci, a ten tkwił tak mocno, że w czasach kiedy nie było tak dobrego dostępu do informacji zacząłem się czy przypadkiem to nie jest tamten utwór.
577. Natalia Niemen - Nie wyszeptuj 2017 03:31 (C. Niemen; C. Niemen)
Po raz drugi i ostatni.
576. Kazik - Mars napada 2000 05:37 (K. Staszewski; K. Staszewski)
Spodziewaliście się w tym topie Kazika? Jeżeli nie, to zdradzę, że to nie jest ostatni.
Mam coś takiego, że kolejność utworów ustalam na podstawie oceny danego utworu w danym momencie. Sympatia jest na dalszym planie (szczególnie, że wiążę się często z textem, którego w swoich rozważaniach nie biorę). Bo gdybym miał to utwór byłby znacznie wyżej. Właśnie za słowa, jak dla mnie to najlepsze, co Kazik napisał dla siebie. Przede wszystkim spójne i tworzące interesującą całość. No i do tego za fragment o Toruniu, mój ulubiony tutaj.
575. Czesław Niemen - Jednego serca 1970 07:37 (C. Niemen; A. Asnyk)
I nagle Niemen po nagraniu trzech dobrych, chociaż mocno konwencjonalnych płyt robi woltę stylistyczną i zaczyna tworzyć zupełnie inną, trudniejszą muzykę, ale nie na tyle trudną, żeby wierni fani odwrócili się od niego. Ale z jednej strony pojawiają się głosy osób zdegustowanych, z drugiej głosy zachwytu. Dwa utwory szczególnie przyciągały uwagę. Ten to krótszy z nich.
574. Klaus Mitffoch - Strzeż się tych miejsc 1984 05:16 (L. Janerka; B. Janerka)
W l. 80-tych jakieś czasopismo (chyba Razem) ogłosiło plebiscyt na polską płytę wszechczasów. Zwycięzcą okazała się właśnie płyta Klausa. Ja bym jej tak nie określił, ale uważam ją za bardzo dobrą. Moim ulubionym nagraniem z niej od początku było to nagranie. Od początku, ale nie do końca, bo od pewnego czasu cenię wyżej inne, które w tym topie też się pojawi. A ten utwór zawsze czarował mnie mrocznym klimatem zarówno muzyki jak i słów.
573. Stare Dobre Małżeństwo - Maszeruj z chamem 2011 04:48 (K. Myszkowski; B. Loebl)
572. Urszula - Mój blues 1996 05:02 (S. Zybowski; U. Kasprzak)
Biała droga była przed topem Urszuli jej nrem 1. I tak zostało, ale dlatego, że jest bardziej równa niż Czwarta, chociaż tamta ma też mocne argumenty. Ale z BD tylko dwa utwory dostały się do topu i to jest jeden z nich.
571. Anna Maria Jopek & Gonzalo Rubalcaba - Kogo nasza miłość obchodzi 2017 04:16 (M. Hemar; M. Hemar)
W 2007 AMJ nagrała w moim odczuciu najlepszą w jej dorobku płytę ID. Potem średnio mnie przekonywała z wyjątkiem płyty z Makoto Ozone, bardzo dobrej i równej, ale z której nic się do topu nie przebiło. Jedynym nagraniem z ostatnich trzynastu lat jest przedwojenny polski utwór z płyty nasgranej wspólnie z kubańskim pianistą.