Post: #73

Artur.O napisał(a):Zauważyłem, że im więcej wokali Czesława (a przede wszystkim tych chórków, które naprawdę zaczęły koleć w którymś momencie), tym gorzej mi się słucha tej awangardowej części dyskografii - zawsze są skrajnie egzaltowane i wyniosłe. No, ale ta muzyka broni się z innych względów - to jest kocioł progresu, jazz-rocka, a od pewnego momentu również elektroniki, miejscami wcale oryginalny. A szczytowym osiągnięciem są chyba Marionetki (czyli pierwotnie "Niemen vol. 1" i "Niemen vol. 2"), które nawet na skalę światową są jednym z lepszych dokonań, powiedzmy, avant-progowych. Szkoda, że te zagraniczne płyty były znacznie bardziej zachowawcze, tak jakby sam nie wiedział, jak się przypodobać słuchaczom, zamiast robić to co mu wychodzi najlepiej.

ja mam odczucia trochę podobne, a trochę różne tzn. wokal niemena mógł być atutem i niejednokrotnie był, ale bywał też nadużywany -- niemen chętnie wszystko prześpiewywał, a jego prog był podniosły i pompatyczny, co zgrywało się z tym wokalem w jakiejś szalonej konwencji, ale sprawiało też, że niewiele było kontekstów, w których to połączenie wypadało naturalnie; gdy 10 lat temu odkryłem "enigmatic", uwielbiałem "rapsod" -- jawił mi się jako najwyższy stopień, jaki osiągnęła polska piosenka -- niesłusznie, ale sam musiałem go odmitologizować, by móc rozejrzeć się wkoło i stwierdzić, że nie przystaje; nadal lubię drugą połowę; co do niemena późniejszego -- tego od "marionetek" i "aerolitu" -- za dużo tego avant-proga dla mnie, za mało melodyki, koncepty wydumane, poważne, podniosłe, melodie szczątkowe, wokale zbyt przepastne; wolę skromniejszego niemena między "dziwny jest ten świat" a "red niemen" ta równowaga między artyzmem a popem, progiem a poezją była dla mnie w odpowiedniej proporcji