Post: #21

A Broken Frame

Post: #22

I po co narzekałeś na ciszę, Sundrajto?

Post: #23

"A Broken Frame" to ewidentny dół ich dyskografii, nie ma co się przy nim okopywać

Post: #24

Niczego nie obiecuję, ale gdy odpadnie ponad połowa, to postaram się te lepsze płyty wysłuchać i dołączyć do zabawy. Niby nie jest to moja muzyka, ale zdaje się, że warto poznać ten zespół trochę dogłębniej. Tym bardziej, że takiego Violatora na pewno można umieścić na liście płyt, których trzeba wysłuchać przed śmiercią

Post: #25

EVENo napisał(a):Violatora na pewno można umieścić na liście płyt, których trzeba wysłuchać przed śmiercią

Ja wysłuchałem i na szczęście nie umarłem. Ale raczej już tego nie powtórzę.
Podejrzewam jednak niestety, że nie będzie w pierwszej połowie odpadających płyt.

Post: #26

dannar napisał(a):I po co narzekałeś na ciszę, Sundrajto?

Bo nie lubię ciszy.

AKT! napisał(a):"A Broken Frame" to ewidentny dół ich dyskografii

Faktycznie, z tego co poznałem dotąd jest najsłabszym albumem (a pierwszy głos oddałem przed posłuchaniem) więc jeśli przetrwa dzisiaj, to już ma mój niemal pewny następny głos.

Post: #27

ja też równie dobrze mógłbym teraz oddać na niego głos bez żalu

Post: #28

Wielkim plusem Depeche Mode jest to, że przez naprawdę wiele płyt pod rząd stawali się coraz lepsi i coraz bardziej rozwijali swój styl. Dopiero w 21. wieku zdarzają im się momenty wypalenia, ale po ponownym przesłuchaniu takiej Delta Machine uważam, że ta płyta niewiele odbiega od ich klasyki - są tu rzeczy zupełnie nowe dla nich, jak w pełni organiczne "Heaven", czy parę dubstepowych ("Angel") a nawet minimalowych ("My Little Universe") momentów, jest kilka wyróżniających się piosenek z dobrymi refrenami (takie choćby "Soft Touch / Raw Nerve", "Secret to the End"), a Gahan udowadnia swoją wysoką formę wokalną w "Should Be Higher". Jakby jeszcze wywalić ze trzy "słabsze" piosenki, żeby zmieścić płytę na winylu to bardziej to widać. No i brzmienie tej płyty jest naprawdę dobre, co w sumie nie powinno dziwić w 2013 roku.

Post: #29

(23.04.2020 01:29 PM)AKT! napisał(a):  "A Broken Frame" to ewidentny dół ich dyskografii, nie ma co się przy nim okopywać.

Nie mam ochoty na zabawę w trolling i udowadnianie, że jest inaczej.
Mam jednak przeczucie, że Excitera należy wyrzucić, zanim zrobi się tu głośno. Potem będzie się prześlizgiwał do następnych rund jak Animals.

Post: #30

Jeśli już to ultranudną Ultrę

Post: #31

Te dwa właśnie wyrzuciłbym jeszcze przed A Broken Flame, ale po nim też płakać nie będę.

Post: #32

(23.04.2020 03:09 PM)dannar napisał(a):  Mam jednak przeczucie, że Excitera należy wyrzucić, zanim zrobi się tu głośno. Potem będzie się prześlizgiwał do następnych rund jak Animals.

Co nagle, to po diable.

Post: #33

A Broken Frame

Trochę taktycznie, ale żałować za bardzo nie będę, co zresztą zweryfikowałem przesłuchaniem. Zastanawia mnie tylko nie takie niskie miejsce tej płyty w rankingu, który układałem swego czasu na forum LP3, zwłaszcza że wśród utworów najwyższy z niej był wówczas dopiero na pozycji 28...

Post: #34

(23.04.2020 03:09 PM)dannar napisał(a):  

(23.04.2020 01:29 PM)AKT! napisał(a):  "A Broken Frame" to ewidentny dół ich dyskografii, nie ma co się przy nim okopywać.

Nie mam ochoty na zabawę w trolling i udowadnianie, że jest inaczej.
Mam jednak przeczucie, że Excitera należy wyrzucić, zanim zrobi się tu głośno. Potem będzie się prześlizgiwał do następnych rund jak Animals.

jakież porównanie..

Ja jestem za tym żeby wyrzucić Speak & Spell, to ich najsłabsza płyta.
Z Exciterem i A Broken Frame możnaby jeszcze poczekać..

(23.04.2020 03:13 PM)Miszon napisał(a):  Jeśli już to ultranudną Ultrę

Ultra jest niezłą płytą, dajmy jej szansę.

Post: #35

Lilian napisał(a):Ja jestem za tym żeby wyrzucić Speak & Spell, to ich najsłabsza płyta.

tam jest "Just Can't Get Enough" <3 i "Tora! Tora! Tora!"!

ja tak naprawdę do tych 80sowych lekkich płyt mogę się dobrotliwie uśmiechać, chociaż są bardzo takie sobie, ale wszystko z XXI wieku to rozczarowanie -- "delta", o której pisze artur, chyba najmniej, ale też; "exciter" miał fajne popowe single, które stanowiły fajne odejście od ich coraz bardziej siermiężnego brzmienia; natomiast to wszystko jest naprawdę drugorzędne w kontekście ich okładek od "angela" do dziś -- te cztery płyty to jest chyba najbrzydsza seria okładek w karierze jakiegokolwiek poważnego wykonawcy pop/rock xD ta stylistyka działa na mnie jak płachta na byka, nie jestem w stanie włączyć tych płyt bez uprzedzeń, bo moje poczucie estetyki gnije, zanim jeszcze mam okazję skonfrontować się z muzyką

musiałem to z siebie wyrzucić xD
(pół żartem, pół serio oczywiście)

Post: #36

(23.04.2020 05:43 PM)AKT! napisał(a):  

Lilian napisał(a):Ja jestem za tym żeby wyrzucić Speak & Spell, to ich najsłabsza płyta.

tam jest "Just Can't Get Enough" <3 i "Tora! Tora! Tora!"!

I "New Life".
Ta płyta jest tak poczciwa, że będę się źle czuł, oddając na nią głos.

Post: #37

wwas napisał(a):Zastanawia mnie tylko nie takie niskie miejsce tej płyty w rankingu, który układałem swego czasu na forum LP3

Jednak już re-topie DM (bo akurat sobie sprawdziłem) wypadł najsłabiej obok debiutu!

dannar napisał(a):Ta płyta jest tak poczciwa, że będę się źle czuł, oddając na nią głos.

I jeszcze ta lekkość klawiszy Vince'a Clarke'a.

Post: #38

co to znaczy, że płyta jest "poczciwa"?
Na każdym albumie mam ulubione kawałki. Ja oceniam płyty całościowo, uważam że pierwsza jest na pewno inna, ale też najsłabsza.

również w tym plebiscycie nie będę oceniała płyt po okładkach, bo uważam że ich zawartość muzyczna jest najważniejszą i jedyną rzeczą którą tutaj powinno się ocenić.

Post: #39

Czas na mój głos.

Speak & Spell (1981)

Post: #40

To ja taktycznie zagłosuję na:
Speak & Spell (1981)