Post: #341

Bojkotuje ten finał.
TOP 4 jest perfekcyjne, ale przypadku Depeszów kolejność ma kolosalne znaczenie.

Post: #342

Obojętnie mi, co z tej dwójki wygra.

Post: #343

Music for the Masses

Dla mnie też wszystko już obojętne. Obie płyty do słuchania, ale też do zapomnienia trochę.

Post: #344

Black Celebration

Post: #345

No i lipa...

Obojętne, obie jak dla mnie poza top 4 i na podobnym poziomie, także bez głosu

Post: #346

o, posłucham sobie obu dzisiaj raz jeszcze

Post: #347

Black Celebration

Post: #348

Music for the Masses

Post: #349

Music for the Masses

W zasadzie płyta podobna do BC.

Post: #350

AKT! napisał(a):o, posłucham sobie obu dzisiaj raz jeszcze

mam tak samo... są nagrania na obu wydawnictwach, które mnie porywają, ale i takie, które odrzucają, to taka już domena DM niezależnie od albumu... przyznam bez bicia, że nie poczułem na żadnym beneficjencie podium, żeby mnie trafił jego koncept, czy żebym zobaczył oczami duszy unoszącego się ze wszech miar nad całością rzeczy ducha, 'Violatora' słuchać nie musiałem i dobrze, bo bym jeszcze się bardziej załamał jego wynikiem, z kolei tak tu niedoceniony 'Spirit' porwał mnie nieraz swoją 'nieobecnością' i brakiem jakiegokolwiek zabiegania o słuchacza, w kategorii przebojowości za to całościowo najbardziej poskładany do kupy jest 'Some Great Reward' i on sprawdza się jako zapis czasu w soczewce DM... więc cóż, póki co i ode mnie brak odpowiedzi, ale odsłuchy cały czas trwają

Post: #351

Music for the Masses

ale oba krążki są solidne; różnica wcale nie była duża; "Celebration" jest podbite takim syntezatorowym sentymentalizmem przełomu lat 80/90 z nieco boysbandowym manieryzmem; to kicz, ale bardzo lubię

Post: #352

Posłuchałem. No i olśniło.

Artur.O napisał(a):Muzykę na msze, której sława opiera się całkowicie na trzech piosenkach

Mniemam, że chodzi o NLMDA, SL i BTW. Zgoda, to filary, ale również i to, co dzieje się w międzyczasie zbudowało jeszcze przed 'Violatorem' legendę zespołu. 'Never Let Me Down Again' jest najbardziej powalającym początkiem w ich całej twórczości. Po uderzeniu obuchem dostajemy niezwykle klimatyczne 'The Things You Said', którego eteryczność jeszcze bardziej wyostrza ożywcze pierwsze nuty 'Strangelove'. Ciekawy pomysł 'Sacred', w który wrzucono manieryzm Martina i ejtisową przebojowość już wtedy spod znaku DM. 'Little 15' zawsze wywołuje we mnie poczucie lęku, czy wręcz beznadziei. To na pewno dźwięki, których zawsze będę unikać i które w tym kontekście po prostu odrzucają, no ale paradoksalnie świadczą o sugestywności muzyki. W podobne rejony prowadzi 'Behind The Wheel', któremu nie pomaga bynajmniej impulsywny rytm. I wreszcie finał, który często decyduje o końcowym wrażeniu, jakie pozostawia w nas album. Udziwnione, lecz intrygujące 'I Want You Now' pełni w tym wszystkim rolę uwertury, 'To Have And To Hold' podniosłym nastrojem utrzymuje powagę sytuacji, 'Nothing' zaś jeszcze raz zaprasza na ostatni, być może zwodniczy taniec z Davem. No i na ostateczny koniec utwór, który w pełni jest mostem z tym co miało nastąpić za kilkanaście miesięcy - wyjęty żywcem z następcy MFTM 'Pimpf' dopełnia dzieła. Powiodła się sztuka doskonałej klamry, 'Mission Impossible'.
A mi udało się poczuć ducha najbardziej depeszowego z depeszowych. Zstąpił i dziś go poczułem, tu, na 'Music For The Masses', oby zwycięzcy naszej zabawy. Byliście tego świadkiem i nie mówcie, że nie warto wierzyć.

Artur.O napisał(a):Naprawdę "Muzyka na msze" jedną z trzech najlepszych płyt DM?

Mnie nie pytaj.

Stąd mój głos idzie na...

Black Celebration

Post: #353

Black Celebration

Post: #354

W pojedynku dwóch średniaków (jeszcze wszystkiego nie przesłuchałem, ale to są miejsca poniżej środka raczej) wygrywa ten odrobinę lepszy album, czyli dokładnie ten, którego ostatnio tak dręczyłem nominacjami:
05. Black Celebration (1986)

Post: #355

thestranglers napisał(a):A mi udało się poczuć ducha najbardziej depeszowego z depeszowych. Zstąpił i dziś go poczułem, tu, na 'Music For The Masses', oby zwycięzcy naszej zabawy. Byliście tego świadkiem i nie mówcie, że nie warto wierzyć.

To aż tak! Ja również dziś posłuchałem tej płyty i wyszło mi że jest w miarę równa i jednolita w mocy przekazu, choć piosenki są różne. I tym okazała się lepsza od "BC".
A tego ducha bardziej widziałem na "Ultrze", tylko że znowu w jej utworach końcówka była znacznie słabsza...

Post: #356

A tu co za cisza? Przecież jeszcze wynik nie został rozstrzygnięty...

Post: #357

Może wszyscy co chcieli już zagłosowali.

Post: #358

Jesteś tego pewien?
Ja raczej sądzę że kilka osób czeka na dogodny moment do "ataku".

Post: #359

nie sądzę, już się tu wszystko wydarzyło
obie płyty sponio; szkoda, że "violator" poza podium, ale poza tym jestem zadowolony

Post: #360

Black Celebration