GRIMES - MY NAME IS DARK

Z piosenki na piosenkę Grimes odkrywa przed słuchaczami coraz więcej z nadchodzącego wielkimi krokami albumu „Miss Anthropocene”. Najnowsza propozycja artystki „My Name Is Dark” wciąga właściwie już od pierwszych dźwięków. Wejście basu na początku utworu od razu przywodzi na myśl dawne nagrania Nine Inch Nails, potem oczywiście wokół niego ubierana jest cała kompozycja. Dzieje się tutaj bardzo dużo, syntezatorowe brzmienia płynnie mieszają się z całą masą przesterowanych gitarowych efektów. W centrum uwagi jest zaś sama Boucher, która swoim charakterystycznym głosem wyśpiewuje kolejne wersy. Pod całą warstwą cyberpunkowej przestrzeni jaką Grimes otacza się w „My Name Is Dark” bez trudu odnajdziemy też imprezową warstwę tej kompozycji, tylko oczywiście w dziwnych dystopijnych klimacie. Tą dziwną imprezę po zachodzie słońca w mrocznych industrialnych przestrzeniach i miejscach Grimes opisuje bardzo ciekawie i dosyć dosłownie w tekście utworu. Całość tworzy genialną mieszankę, od której ciężko się jest oderwać.


PEARL JAM - DANCE OF THE CLAIRVOYANTS

Wyczekaliśmy się, ale chyba się opłacało, bo po siedmiu latach od „Lightning Bolt” Pearl Jam w końcu publikuje pierwsze doskonałe nagranie z nadchodzącego albumu „Gigaton”. „Dance Of The Clairvoyants” to tak jakby nowe otwarcie, bo muzycznie to nagranie przynosi niewątpliwie pewne odświeżenie w muzyce zespołu. Ostatnio tak przełomowo i nowatorsko było chyba na „Yield”. Zakręcona linia basu Jeffa Ament’a i niesamowita perkusja Matta Cammerona z miejsca tworzą tą długo wyczekiwaną nową jakość. Na tym tle Vedder pozostaje jak zwykle sobą, a McCready i Gossard dokładają kolejną muzyczną cegiełkę swoimi zatrzymującymi się jakby i granymi w punkt dźwiękami gitar. W tekście pojawiają się różnego rodzaju przemyślenia na ludzką egzystencją, miejscem we wszechświecie i nieustannym dążeniem do perfekcji, które prowadzi do ignorancji. To na razie tylko jedna piosenka, a więc trudno wyrokować, bo Stone Gossard zauważa, że na albumie znajdzie się też miejsce dla bardziej klasycznych kompozycji, ale ja nie miałbym nic przeciwko kierunkowi jaki obrał zespół przy „Dance Of The Clairvoyants”. Pożyjemy zobaczymy.