Post: #3

prz_rulez napisał(a):Z jednej strony lubię sobie czasem pozwalać na drobne uszczypliwości w stronę swojej mamy, która skończyła studia dopiero kilka lat temu i dokonała tego w ogóle nie znając angielskiego... z którego miała dwa lata lektoratu

To nie nie znaczy. Nie każdy kierunek studiów potrzebuje języka obcego, nie każdy ma zdolności, predyspozycje, chęci...

prz_rulez napisał(a):Stąd szerokie pole widzenia wśród młodych ludzi, studiowanie dwóch czy trzech kierunków, studium, edukacja nieformalna...

Mam raczej krytyczny stosunek do studiowania wielu kierunków, bo też sytuacja jest tutaj trochę jak z tymi obcokrajowcami. 10% to jednostki bardzo dobre, przykładające się, a reszta robi to "po trochu" na każdym kierunku. Lepiej być od czegoś specjalistą niż o wszystkim wiedzieć tylko troszkę. Ale to w zasadzie kwestia trudna do dogłębnego empirycznego zbadania. Raczej moja filozofia.

prz_rulez napisał(a):Wypowiem się jeszcze na temat studiów doktoranckich. To też nie jest taka sielanka edukacyjna, bo istnieje chociażby (rzekomo ma być teraz zmniejszone przez reformę Gowina, ale zobaczymy w praktyce) zjawisko "punktozy"

To było do tej pory faktycznie problemem, bo wiem, że te punkty przyznawano inaczej w zależności od Wydziału, co było też odgórnie zdeterminowane różnicami w samych dyscyplinach. Sam, chociaż nigdy się nie doktoryzowałem, byłem współautorem kilku artykułów do czasopism naukowych i wiem, jaka panuje tutaj różnorodność w zależności od tytułu - mimo, że poziom merytoryczny, zasięg i znaczenie mogą być bardzo zbliżone dla pisma z zakresu psychologii czy polityki społecznej.

Duże znaczenie ma też wybrany kierunek (w kontekście punktozy). Syn kolegi robił przez ostanie 2 czy 3 lata doktorat na naszej uczelni z nauk o polityce. Jednak właśnie teraz, będąc na tym 3 czy może nawet 4 roku (wyleciało mi z głowy) zrezygnował, ponieważ podobno poświęcił dużo czasu na pisanie artykułów, badania, zdobywanie znajomości, wyjazdy konferencyjne, ale ani razu nie zdobył stypendium - to go bardzo zdemotywowało, tym bardziej że sam nie miał wystarczająco pieniędzy, żeby prowadzić dalsze badania. Na roku miał 15 czy może 20 osób, z czego piątka była naprawdę dobra, a stypendium przysługiwało chyba tylko jednej czy dwóm. Jeśli byłeś trzeci czy czwarty w kolejce, to niestety już przepadały Ci wszelkie świadczenia - niezależnie od potencjału i zaangażowania. A z tego co mówił mi Piotr, to akurat na tamtym Wydziale istnieje taki system kumulowania się stypendiów. Niby są stypendia głównei dodatki, ale wszystko spływa do tych najlepszych osób z racji ich pozycji. No i syn kolegi ostatecznie też nie był jedynym, który podjął taką decyzje. Ale ma dobrą pracę teraz, więc żałuje tylko straconego czasu....i może trochę swoich marzeń?

Obecna reforma jest pod tym względem dobrym krokiem naprzód, chociaż zastanawiam się czy doktorantom będą przysługiwały dodatkowe bonusy finansowe (nie wliczam tych wszystkich grantów, po które mogą startować, a które i tak mały procent z nich zdobywa, szczególnie na początku kariery). Nowe stypendium to chyba 2000 zł i za takie pieniądze ciężko się utrzymać przez miesiąc np. w Warszawie czy Krakowie, wynajmując mieszkanie, żyjąc na "jakimś-tam" poziomie, a jeszcze trzeba czasem w coś naukowego zainwestować.

Pytanie więc czy te finansowane wycieczki i paintball (to mnie rozbawiło i zaciekawiło jednocześnie, że uczelnia wydaje na coś takiego pieniądze) są godną rekompensatą