8) Ciekawe jak dla mnie etniczne odniesienia, sprawiają że bardzo sympatycznie się tego bandu słucha. Później może to się odrobinę zmienia i bardziej brzmi jak miejski folk, jeśli tak to można w ogóle określić? Wreszcie też jest wokalista, którego słyszę. I na tym pozytywy się raczej kończą, chociaż… pod koniec jakby pojawia się industrial rock i coś na kształt gotyckich chórków? Czemu nie, tak też można zamknąć bardzo dobrą (w swej klasie) płytę.
11) Bardziej podobają mi się chłopaki w momencie gdy zaczynają grać tradycyjnie. Nie wiem skąd to się bierze, może mam jakiś utajony sentyment. Bowiem gdy zaczynają się silić na nowoczesność, co idzie w parze z dzisiejszą popularną nutą, wydają mi się jacyś tacy nieszczerzy! A może to tylko zwykłe poszukiwanie własnej drogi, a ja od razu doszukuję się w ich graniu czegoś złego.
17) Znowu zaserwowano prawie country i cóż płyta niby tak ślicznie przepływa w moich głośnikach. A jednak im częściej piosenkarka odchodzi od tego nurtu w kierunku tradycyjnego popu, tym lepiej to wygląda. Bowiem te wiejskie klimaty (choć sam stamtąd pochodzę) jakoś mi tutaj nie pasują, wręcz drażnią i psują momentami całkiem fajny klimat albumu! Ogólnie więc średnia wyszła najsłabsza (do tego momentu przesłuchań) w tym towarzystwie nowości, a przecież mogło być tak dobrze, gdybym chociaż w jednym miejscu dostrzegł błysk pazura, który by mnie czymś oryginalnym zaskoczył i wcisnął w fotel…
21) Ojejku hip-hop, do tego nie melodyjny i nie po polsku! To jest najcięższy odłam tego gatunku do zniesienia (dla mnie). Żeby chociaż był w tej muzie rodzaj dreszczyku jaki na początku potrafił osiągnąć
TH, to byłoby już coś! A tak mam do czynienia z kompletnie nie pojętą artystyczną wypowiedzią! Tylko czy ja muszę wszystko rozumieć i ogarniać?
22) No to się zaczyna nieźle. Aż mi piszczy w słuchawkach, bo przyznaję nie są one najlepszej jakości. Później jest jeszcze bardziej mrocznie. Pod koniec robi się niby podobnie do klimatów z
„Guseł” Lao Che, ale to jednak nie ten poziom mokradeł. Myślę że tę jakby symfonię jazgotu spokojnie można już określić mianem muzyki klasycznej, a nawet współczesnej z elementami folku. Tylko że ten rodzaj dźwięków, to już kompletnie nie tylko że nie moja bajka, a nawet nie mój (cały) świat. Dlatego proszę nie zważać na te krytyczne oceny, bo ja zwyczajnie nie rozumiem takiej muzyki, gdyż w praktyce nie miałem z nią do czynienia. A ta płyta i jej przesłuchanie, wnosi do mojego życia jedynie walory edukacyjne…
I tylko najwyżej oceniony utwór tchnął w me serce odrobinę troski i uczucia!
4) Ludowe granie na progową nutę, to pierwsze moje skojarzenie. Później słyszę też nowoczesne brzmienie gitar na pierwszy słuch kojarzące się z psychodelią lat siedemdziesiątych. Najbardziej jednak brakuje mi w nim mocnego wokalu, bowiem niektóre linie melodyczne aż proszą się o donośny śpiew, na szczęście całkiem głucho pod tym względem nie jest i niekiedy głos wokalisty się przebija, tylko że to o wiele za mało! Poza tym płyta jest bardzo intrygująca i aż dziw, że na polskich stronach nie byłem w stanie znaleźć do niej recenzji! No tak bo skoro to nie jest muzyka do grania w popularnych rozgłośniach, to po co komuś jakaś tam recenzja z greckiego psycho-folk-rockowego bandu?
13) Witamy na dworze
Błażeja. Ciekawie się to wszystko zaczyna. Władca tworzy aurę wysublimowanego nastroju, który jednakoż jest jakby obok mnie. A do tego wokalnie bardziej intrygująco na płycie wypada dziewczyna niż frontman.
Co do kompozycji, ciężko się wypowiadać, bo to jednak klimaty odbiegające od moich standardów, a znowuż teksty, no takie trochę dwuznaczne momentami?
9)
Marka lubię nawet bardzo tyle że coś w tym wydaniu w duetach z innymi piosenkarkami jakoś mnie kompletnie nie przekonuje, no może poza dwoma, trzema wyjątkami. A ocena tegoż i tak wyszła dosyć wysoka, gdyż po prostu tego typu dźwięki mi nie przeszkadzają, a wręcz pomagają w pracy…
1) No i się zaczęło z mocnego wejścia Narzędziowego smoka! Dalej jest równie ciekawie, choć już nie tak przebojowo, ale u mnie to jest wiadome, że jeśli dany utwór znam o wiele dłużej od innych i do tego zdążyłem go już bardzo polubić, to siłą rzeczy ma przewagę nad świeżakami. Dlatego jako najlepszy podam nie utwór tytułowy (choć tak jest w rzeczywistości), a ten który z pozostałych takim się zdał. Te przerywniki (tak określam formy krótsze od pięciu minut i bez wokalu) nawet coś wnoszą, choć pierwszy mnie zadrażnił, a drugi za to wskazał ciszę…
I faktycznie trudno pisać o zmianie stylu kapeli, rzekłbym nawet że chłopaki złagodnieli, a wręcz spokornieli!?
A średnią ogólną niestety obniżyły właśnie przerywniki, bo może
kajman daje każdemu utworowi w miarę z sensem 10, ale u mnie takie improwizacje czy też wariacje (nie na temat) oscylują wokół ledwie pięciu oczek, bowiem reszta jest naprawdę smakowita i wciągająca, chociaż lekko monotonna (i stąd zapewne te przerywniki?) jak to u
Toola.
7) Jakie łagodne klimaty, po tych które przed chwilą słuchałem. Rzekłbym bardzo zgrabne połączenie melodyjnego punka z hip-hopem oczywiście z elementami popu. Przynajmniej głos wokalisty jest na tyle sympatyczny, że przy nim się nie męczę. Może trochę pod koniec płyta siadła i tych rapsów było za wiele, ale ogólnie udało się prawie do końca zachować równowagę między dwoma wydawałoby się światami nie do pogodzenia.
1.
Tool – Fear Inoculum [8* +>7empest; ->Litanie contre la Puere]
2. Jon Anderson – 1000 Hands: Chapter One
3. Metric – Art of Doubt
4. Lao Che – Wiedza o społeczeństwie
5.
Dury Dava – Dury Dava [7* +> Satana; ->Ataxia]
6. Riverside – Wasteland
7.
Twenty One Pilots – Trench [6,5* +>The Hype; ->Cut My Lip]
8.
Abney Park – Scallywag [6,5* +>Root of All Evil; ->Life in an Instant]
9.
Mark Ronson – Late Night Feelings [6,5* +>True Blue; ->Truth]
10. the Cranberries – In the End
11.
the Black Keys – Let's Rock [6,5* +>Breaking Down; ->Every Little Thing]
12. Suede – The Blue Hour
13.
Król – Nieumiarkowania [6* +>Pierwszy i ostatni; ->Czas siedmiu prób]
14. Kwiat Jabłoni – Niemożliwe
15. the Dumplings – Raj
16. the Raconteurs – Help Us Stranger
17.
Claire Hamill – Over Dark Apples [6* +>Every Time I Close My Eyes; ->Sentimental]
18. Daria Zawiałow – Helsinki
19. Dido – Still on My Mind
20. Mazolewski / Porter – Philosophia
21.
Danny Brown – uknowhatimsayin¿ [2* +>Shine; ->3 Tearz]
22.
Darja Kazimira & Dagmar Gertot – Death of the Bull [1,5* +>U mom srcu starost; ->Glas do gladnoj Majki. Trevodze]
Finałowe wyniki postaram się zaprezentować w miarę o czasie.
Ranking Płytowy - notowanie XXII, październik 2019
![[Obrazek: hahaha.gif]](https://emots.yetihehe.com/2/hahaha.gif)