Post: #49

aaktt napisał(a):kiedy czytam "recenzję", w której 3/4 to informacje dotyczące historii wykonawcy, tego jak powstawał album, kto przy nim współpracował, a na właściwą opinię zostawia się jedno zdanie, czy czasami nawet nie. Ale tutaj z drugiej strony nie liczę też na jakieś prywatne wywody czy przedstawianie osobistych przekonań czy gustów recenzenta. Powinno być obiektywnie informacyjnie, ale z nacechowaniem na opinię własną, przy czym ta opinia powinna być profesjonalna tj. nie "nie podoba mi się bo nie", ale co, jak, dlaczego i nawet jeśli ktoś jeździ po płycie na prawo i lewo, bo jemu się nie podoba, bo go zawiodła, bo liczył na coś innego, ale album jest ogólnie dobry

O właśnie - takie recenzje są najlepsze. Co więcej - nawet widząc złą ocenę, powinno się z tekstu dowiedzieć, że wynika ona głównie z "winy" recenzenta i jeśli na podstawie samego tekstu można wyciągnąć własną ocenę, to jest to świetna sprawa. Oczywiście, najlepiej to dziala w przypadku znanych nam recenzentów.
Chociaż czasem nawet ze źle napisanych recek można wyciągnąć jakieś własne wnioski. Ja pamiętam, że swego czasu bodajże w Newsweeku jak widziałem jakąś reckę, to zawsze miałem odmienne zdanie niż recenzent, dzięki czemu po pewnym czasie nawet nie znając produktu, który on recenzował niemal w ciemno mogłem strzelać, że co on skrytykuje, to mnie się podoba.

A swój całkiem prywatny Top Wszechczasów mógłbym stworzyć tylko wtedy, gdybym nigdy nie słyszał opinii innych na temat danych utworów. Bo nie ma bata, żeby nie wpływały one na moją opinię. Co trochę jednak zmniejsza jej subiektywność. Jest możliwe takie zestawienie, ale mogą się na nim znaleźć utwory mało znane, nie przeboje, albo takie o których miałem wyrobioną mocną opinię wcześniej niż usłyszałem cokolwiek o nagraniu.