O nowościach:
METALLICA - BROKEN BEAT & SCARRED
Bardzo się cieszę, że właśnie ten utwór jest kolejnym singlem z „Death Magnetic”. Kiedy pierwszy raz przesłuchiwałem tą płytę ładnych już kilka miesięcy temu od razu spodobał mi się ten utwór. I dziś mogę powiedzieć, że jest to bez wątpienia jeden z najlepszych utworów na tym albumie. Łączy w sobie dwie cechy dobrej piosenki według mojej definicji dobrej piosenki, a więc jakość i przebojowość. A o to drugie w ostatnim czasie coraz ciężej. Bo o ile można marną progresywną papką zalewać uszy słuchaczy, którzy na dodatek zaczną się szczycić słuchaniem wyrafinowanej i wysublimowanej muzyki, to już połączyć kunszt techniczny, stworzyć świetne riffy i melodie jest już ciężej.
Metallica wywiązuje się tutaj świetnie ze swoich obowiązków. Bo mamy tutaj do czynienia z potężnym i mocnym brzmieniem, ale i ze świetnie napisanym tekstem, który od razu zapada w pamięć i od razu chcemy śpiewać razem z zespołem. Na koniec mamy świetną solówkę Kirka, która jak za starych dawnych dobrych czasów tego zespołu jest szybka i agresywna, a co chyba najważniejsze cały zespół pracuje na jej końcowy efekt. Tak, że Kirk dokłada tylko do pieca w odpowiednim momencie i odpala raz za razem świetne popisy.
MANIC STREET PREACHERS - JACKIE COLLINS EXISTENTIAL QUESTION TIME
„Journal for Plague Lovers” taki tytuł będzie nosiła najnowsza płyta Manic Street Preachers. I jestem jakoś dziwnie i święcie przekonany, że będzie to taki album na, który czekamy od lat. Nie można powiedzieć, że ostatnie płyty Manic były złe. Za to na pewno nie były one wybitne. I tak od 1996 roku czekamy na właśnie taki album. Może to tylko złudzenie, bo płyty jeszcze nie znam i nie wiadomo co z tego wyjdzie, jednak „Jackie Collins Existential Question Time” jest najlepszym utworem Manic jaki słyszałem od lat i niesie taki ożywczy powiew i zarazem nadzieje na naprawdę wielką płytę. Niebagatelne znaczenie dla powstawanie tego krążka ma też fakt, że zespół wykorzystał do nagranie tej płyty teksty Richego Edwarda, który jak pewnie większość fanów grupy wie zagnoił w tajemniczych okolicznościach w ma początku lutego w 1995 roku. I właśnie być może ten fakt sprawił, że wskrzeszony został w zespole duch starych czasów, kiedy to powstały klasyczne dzieła grupy czyli „Generation Terrorists” i „The Holy Bible”. Jak powiedziałem to jak na razie tylko taki powiew i przedsmak tego co ma nadejść już w połowie maja. I oby ten powiew zamienił się w silny wiatr. Tego sobie i wam wszystkim bardzo życzę.
MORRISEY - I'M THROWING MY ARMS AROUND PARIS
Od pewnego czasu Morrisey nie obniża lotów i każde jego kolejne dzieło wydaje się być lepsze od poprzedniego. I tak od znakomitego singla „Irish Blood, English Hart” i płyty “You Are The Quarry” z 2004 poprzez równie doskonałą “Ringleader Of The Tormentors”, którą nagrał dwa lata później. Z niezapomnianymi „You Have Killed Me” czy doskonałym „Life Is A Piasty”. Do dziś utrzymuje poziom i te doskonałe dwie i pół minuty z nowej płyty „Years Of Refusal” są jakby tylko przedsmakiem tego co znalazło się na tej nowej płycie. I bez zbędnego owijania w bawełnę powiem, że są tam naprawdę świetne utwory, a sama płyta jest doskonała i jeżeli tylko ktoś lubi tego nowego Morriseya musi koniecznie z tą płytą się zapoznać, jeżeli jeszcze tego nie zrobił.
AGAINST ME! - BORNE ON THE FM WAVES OF THE HEART
Dziękuje wszystkim, którzy oddali swoje głosy na „White People For Peace” w zabawie na zaprzyjaźnionym forum (Nasza Lista VII,
http://www.forum.lp3.pl). I tak trochę przypadkiem kiedy ostatnio przeglądałem sobie oficjalną stronę Against Me! Zobaczyłem, że zespół wypuścił kolejnego singla. Dlatego nie mogło zabraknąć tego utworu na mojej liście. To bardzo prosta, ale i urokliwa piosenka do wykonania, której zespół zaprosił „Tegan Quin”. Dziewczyna śpiewa na co dzień w duecie ze swoją siostrą bliźniaczką Sarą i razem tworzą skład, który nazwały po prostu „Tegan and Sara” i mają już na koncie kilka ciekawych pozycji. A sam singiel i dwa teledyski, które do niego powstały jest świetnym pretekstem do przypomnienia sobie ostatniej płyty Against Me!, która chociaż doceniona przez krytyką nie do końca była w stanie do wszystkich dotrzeć. I jest to trochę niezrozumiałe, bo płyta jest dosłownie naszpikowana potencjalnymi hitami. I naprawdę warto sięgnąć po te 33 minuty z hakiem naprawdę genialnej i świetnej muzyki.
KASABIAN – FIRE
I znowu „Fire”. Chyba pozazdrościli sukcesu kolegą z Kings Of Leon i sami postanowili rozpalić trochę ognia, ale bez seksu tym razem! I bardzo dobrze, a dlaczego by i oni nie mieli zdominować swoją muzyka list przebojów. I choć na razie na to się nie zanosi to nigdy nic nie wiadomo. Może się jeszcze przebiją. Piosenka jest bardzo wiosenna i od razu wprawia w dobry humor. Na płytą trzeba jeszcze trochę poczekać, ale jeżeli będzie ona wypełniona takimi utworami to na pewno nie dorówna debiutowi, ale sukces komercyjny jak dla mnie murowany. „Club Foot” czy „L.S.F.” z pierwszej to tak świetne utwory, że jestem przekonany, że tak jak to już nieraz w historii muzyki bywało nigdy nie zdołają przeskoczyć poprzeczki. Bierze się to też po części z faktu, że w między czasie takie świetne pierwsze piosenki staja się już po części legendą i jakimś wzorcem, któremu zespoły potem nie chcą, albo i czasem nie dorównać. Jak będzie z Kasabian dowiemy się już w czerwcu, a tak naprawdę to za parę lat historia sama zweryfikuje.
LA ROUX - IN FOR THE KILL
Na drugim „Quicksand” na dwudziestym nowy singiel coraz bardziej popularnego, oczywiście nie w naszym kraju duetu La Roux. I tym razem wydaje się, że o dziwo gorszy singiel zrobił większą karierę, bo „In For The Kill” dotarł nawet do drugiego miejsca w Wielkiej Brytanii. Czy na mojej liście też dojdzie tak daleko? Sam jeszcze nie wiem, aczkolwiek zadebiutować musiał, bo La Roux słucham ostatnio bardzo często. A w mojej ulubionej telewizji to w zasadzie puszczają to na okrągło. I nie mogę powiedzieć, że mi się nie podoba, oby tylko od takiej intensywności szybko się nie znudziło. Po raz kolejny możemy podziwiać umiejętności naszej rodaczki, bo Kinga Burza jest odpowiedzialna także i za ten obrazek. I jeżeli ktoś jeszcze nie widział to radze to szybko nadrobić teledysk to jedno, a zobaczyć jak śpiewa i jak wygląda Elly Jackson naprawdę warto. Zwłaszcza z uwagi na jej dziwną trochę fryzurę. I coś mi się wydaje, że w tym przypadku mamy do czynienia z narodzinami gwiazdy naprawdę wielkiego formatu, która połączy jakość z sukcesem komercyjnym i świat zacznie słuchać trochę lepszej muzyki.
MOJA LISTA - notowanie 137 kwiecień 2009
