Post: #40

55. Tomasz Budzyński



Ze wszystkich nawróconych rockmenów to jego historia wydaje mi się najbardziej autentyczna i poruszająca (co nie znaczy, że podważam szczerość Litzy i Maleo, nic z tych rzeczy).
Lata temu miałem szczęście być na akustycznym koncercie 2Tm2,3 w katedrze opolskiej, przed koncertem było długie spotkanie z muzykami w jakiejś salce katechetycznej, i to właśnie Budzy trafił wtedy najmocniej.
(Inna ważna ciekawostka z tego koncertu - gdybym nie palił, to nigdy nie w życiu nie porozmawiałbym ze ś.p. Stopą, nawet chyba dałem mu wtedy ognia...).
"Legenda", "Duch", "Der Prozess" - trzy najlepsze płyty jakie zrobił z Armią po 1989 roku.
Solowej twórczości Budzego nie rozumiem, ale to mój problem.
Na malarstwie też się nie znam, ale lubię patrzeć na jego obrazy.

54. Dariusz Kamys



Potem to legenda, która z czasem świetnie się broni (ostatnio często trafiam na powtórki i bawi mnie tak samo, jak w dzieciństwie, a to w większości przypadków nie jest normą).
Hrabi to jedyny współczesny kabaret, który kupuję od A do Z, nigdy nie zeszli poniżej swojego poziomu, do tego wymiatają na żywo.
"Robin Hood - czwarta strzała" - zapomniany i chyba niedoceniany film niskobudżetowy.
Wytwórnia A'Yoy, "Spadkobiercy" - wszytko co mi najbliższe w polskim kabarecie ostatniego 30-lecia to jego pomysły.

A tego, że grał na harmonijce ustnej na dwóch pierwszych płytach Raz Dwa Trzy nigdy nie dowiedzialbym się, gdybym nie przygotowywał tego topu.

53. Piotr Kaczkowski



Mam gdzieś głęboko schowane na dnie szuflady zdjęcie z protestu pod Myśliwiecką, gdy kasowano sobotnią popołudniową Zd3. Przypadkiem byłem wtedy w Warszawie, wiedziałem że taki protest się odbędzie i byłem tam przez chwilę. Na zdjęciu trzymam transparent z napisem "Kochamy naszą Trójkę nie Ich Troje". Byłem wtedy w pierwszej fazie zapuszczania włosów i wyglądałem jak czeski piłkarz, i to taki raczej z czwartej ligi - ogólnie trochę żenada. Postałem kilka minut i poszedłem dalej.

Bardzo długo to, co robił Kaczkowski było dla mnie ważne, nie wyobrażałem sobie że można przegapić MiniMax.
Z czasem jednak coś pękło, to co prezentował
przestało mi wystarczać, a sam prowadzący niekiedy wręcz irytował ("Panie Redaktorze, niech Pan przeliteruje King Crimson" - i on literował...). Ale to trwało rok, może dwa, potem wróciłem do regularnego słuchaniu Minimaxu. Przestałem wtedy, gdy zachorował, zastępstwo było takie sobie i tak naprawdę nigdy potem nie wróciłem już do regularnego słuchania.
Teraz Trójki słucham tylko w samochodzie, i to też coraz rzadziej, bo dziś mentalnie bliżej mi już do Złotych Przebojów niż gwiazdeczek spod znaku Męskiego Grania czy hip hopu. Ale gdy trafiam na jego głos "W tonacji Trójki", to przestaje kręcić gałką (dosłownie, mam stare radio, bez kodowania stacji). Sentyment robi swoje i cieplej się robi słysząc jego głos.


52. Piotr Baron



Wieczny druh zastępowy, który potem musiał wejść w buty pierwszego i świetnie sobie poradził (inna rzecz patrząc z perspektywy czasu, czy warto było wtedy ratować listę...).
Jeśli chodzi o tworzenie radiowego klimatu, to jest jednym z najlepszych w tym fachu, przy topach to na jego dyżur czekam najbardziej. Trochę gorzej wygląda pod względem dobierania muzyki do swoich audycji - grzałki ok, ale od promowania Zaz to już się dawno robi niedobrze...
Bardzo pozytywny człowiek na żywo. Ale wiem też, że nawet jeśli byłoby to możliwe to chyba nie chciałbym już uczestniczyć w liście na żywo, radio widziane od środka traci dużo z magii.
A już na pewno nigdy nie zapowiem żadnego utworu na liście, bo po mojej zapowiedzi Katie Melua spadła z 4 na 23 i potem out.

Pamiętam ten niepokój, gdy na długie miesiące zniknął. Jeszcze dokładniej pamiętam miejsce w lesie, w którym musiałem się zatrzymać jadąc samochodem, gdy podczas którejś listy Marek połączył się z nim telefonicznie, i Balonik powiedział wtedy dlaczego go nie ma. Rozkleiłem się wtedy całkowicie, bo ja dzień lub dwa dni wcześniej też dowiedziałem się, że wygrałem swoją, taką samą walkę...
Napisałem wtedy bardzo długiego maila do niego, zdążyłem już o tym zapomnieć, a potem po miesiącu czy dwóch przyszła odpowiedź, której nigdy nie skasuję ze skrzynki.


51. Maciej Berbeka



Broad Peak to chyba punkt zwrotny w historii polskiego himalaizmu, moment w którym ten sport przestał interesować nielicznych a stał się swoistym Big Brotherem. Nagle okazało się, że wszyscy Polacy oprócz motoryzacji, piłki nożnej, skoków narciarskich i katastrof samolotowych znają się również na himalaizmie. Co gorsze - nie tylko mają swoje zdanie, ale też ogromną potrzebę dzielenia się nim i moralizowania. Szambo wybiło i bije przy każdej kolejnej wyprawie...

Kolejny, który zdobył wyśnioną górę, a potem ta góra się zemściła i zabrała jego...
Ratownik TOPR, przewodnik tatrzański, świetnie wspominany w Zakopanem. Ale ciągnęło go w większe góry...
W 1988 myślał, że zdobył Broad Peak, ale potem okazało się, że był to tylko przedwierzchołek... rachunki wyrównał 25 lat później, by potem zostać tam już na zawsze...

Czekam bardzo na film o nim, świetnie że zagra go Ireneusz Czop.


Druga pięćdziesiątka w komplecie:

100. Zdzisław Beksiński
99. Michał Lorenc
98. Wiesław Weiss
97. Anita Lipnicka
96. Dawid Kubacki

95. Jan Ptaszyn Wróblewski
94. Sebastian Mila
93. Henryk Kasperczak
92. Ireneusz Krosny
91. Mirosław Baka

90. Bartłomiej Topa
89. Artur Andrus
88. Piotr Kosiński
87. Andrzej Juskowiak
86. Jerzy Engel

85. Mirosław Gil
84. Paweł Zagumny
83. Maciej Szczęsny
82. Mateusz Borek
81. Joanna Kolaczkowska

80. Hubert Dobaczewski
79. Grzegorz Turnau
78. Artur Partyka
77. Krzysztof Materna
76. Olaf Lubaszenko


75. Marek Wałkuski
74. Michał Pol
73. Ryszard Wolbach
72. Kamil Glik
71. Jerzy Styczyński

70. Jan Miodek
69. Maciej Orłoś
68. Euzebiusz Smolarek
67. Piotr Bukartyk
66. Piotr Pustelnik


65. Andrzej Person
64. Marek Kamiński
63. Jacek Braciak
62. Jacek Laskowski
61. Tomasz Frankowski

60. Grzegorz Miecugow
59. Janusz Głowacki
58. Stanisław Tym
57. Tomasz Beksiński
56. Grzegorz Ciechowski

55. Tomasz Budzyński
54. Dariusz Kamys
53. Piotr Kaczkowski
52.Piotr Baron
51. Maciej Berbeka