Post: #25

85. Mirosław Gil



Collage, Mr Gil, Ananke, Believe - chyba w tej kolejności.
Gigant polskiego rocka progresywnego.
Brzmienie jego gitary jest dźwiękiem mojej duszy, rozpieprza mnie na drobne kawałeczki.
I to właściwie powinno wystarczyć za komentarz.
Wspaniały w Collage, cudowna płyta "Skelig" z 2010 roku.





84. Paweł Zagumny



Sporo czasu zajęło mi rozważanie, kto jest moim ulubionym siatkarzem, przy każdym było jakieś "ale".
Ogólnie siatkówka budzi we mnie od lat bardzo negatywne uczucia. Kojarzy mi się z typowymi kibicami sukcesu, z których po każdym sukcesie wyłazi poczucie wyższości i pogarda wobec innych dyscyplin. Ostatnio obejrzałem fragment jakiegoś meczu w katowickim Spodku, w trakcie jednej z przerw na trybunach ciuchcia i "jedzie pociąg z daleka", pomyślałem że to się nie dzieje naprawdę... potem wyobraziłem sobie, że to właśnie ci ludzie w internecie są takimi siatkarskimi napinaczami i zrobiło mi się jakoś lepiej.
Siatkówka jako sport nigdy mnie nie ekscytowała, a ostatnio budzi wręcz obrzydzenie. Niezrozumiałe zasady na wielkich turniejach, gdzie w każdej chwili mogą każdego załatwić to jedno. Druga rzecz to trudność w oglądaniu, gdy po finale każdej akcji oba zespoły reagują tak samo - do kółeczka i te obleśne klepanie się po tyłkach...

Tyle dygresji, kilka słów o bohaterze.
Człowiek, który łączy dwa największe sukcesy polskiej siatkówki ostatnich lat (srebro i złoto mistrzostw świata), a także uosabia pogoń za marzeniem o olimpijskim medalu (próbował cztery razy).
Człowiek, który zawsze imponował inteligencją i chyba właśnie dlatego tak bo polubiłem - po prostu widać, że to świetny gość, z którym chciałoby się pójść na piwo bez ryzyka, że w którymś momencie zapadnie niezręczna cisza.


83. Maciej Szczęsny



5 razy mistrz Polski z 4 klubami, uderzenie Manciniego, ćwierćfinał Ligi Mistrzów - lista sukcesów pokaźna.
Tylko 7 meczów w kadrze u 4 różnych selekcjonerów - niepokorny charakter nie pomagał.
Nie pasował do stereotypu piłkarza, miał swój świat: jazz, fotografia. Do tego nie pił dużo alkoholu i był cholernie inteligentny, więc w środowisku był skazany na trzymanie się z boku.
Jeśli ktoś ma dostęp, to szczerze polecam świetny dokument Canal+ "Ja bramkarz", często powtarzany.
https://www.canalplus.pl/sport/wideo_w/2...6-12-12-00

Szkoda, że poróżnił się z synem i od dłuższego czasu nie utrzymują kontaktu - nieistotne czyja to wina, po prostu smutno...

82. Mateusz Borek



Jak ja nie znosiłem tego wyżelowanego, narcystycznego lalusia... (chyba jedyny w tym zestawie, który przeszedł taką drogę).
Z czasem nie tylko zacząłem go doceniać, ale też zwyczajnie lubić.
Pasjonat, który wie o czym mówi, świetnie czyta grę.
Bogu dziękować, że najlepsze lata w polskiej piłce w ostatnim 30-leciu komentował ktoś, kto rozróżnia zawodników i widzi co się dzieje na placu.
Mecz z Niemcami, ostatnie sekundy ze Szkocją, karne ze Szwajcarią i Portugalią już zawsze będą mi się kojarzyły się z jego głosem.
Szkoda tylko, że kolegów ma niezbyt udanych, ale może to też działa na jego plus - na tle Kołtonia czy Hajty stosunkowo łatwo błyszczeć.


81. Joanna Kołaczkowska



Dopiero druga kobieta w zestawie, jedyna ze świata rozrywki.
Świetna w legendarnym kabarecie Potem, fenomenalna w kabarecie Hrabi.
Jeszcze większe wrażenie robi na żywo, choć tylko raz byłem na występie kabaretu Hrabi (także z powodu strachu przed wywołaniem na scenę, który paraliżuje).
Świetna w "Spadkobiercach", to chyba moja druga ulubiona postać w tym improwizowanym serialu.

A tutaj dla odmiany jakoś bardziej smutno niż śmieszno...