(Ten post był ostatnio modyfikowany: 17.07.2011 04:09 PM przez marsvolta.)

O nowościach:

LADYHAWKE - BACK OF THE VAN

Ten utwór był już singlem bardzo dawno temu, ale skoro dopiero teraz dostał szansę na liście trójki to ja też dam mu szansę właśnie teraz. A jest to jeden z najfajniejszych utworów na płycie Ladyhawhe. Właśnie tu najbardziej mocne, a zarazem wyczuwalne są inspiracje artystki. Stevie Nicks to pierwsze i oczywiste skojarzenie. W tamtym tygodniu debiutancka płyta Ladyhawhe była bardzo wysoko w Wielkiej Brytanii, mam nadziej, że teraz kiedy powtórnie wychodzą single z tego albumu więcej osób pozna tą muzykę.

Warto też zwrócić uwagę na fakt, że teledysk do utworu zrobiła nasza rodaczka Kinga Burza.

LA ROUX – QUICKSAND

I tak jak skończyłem opisywanie poprzedniej piosenki tak mógłbym zacząć i tą. Kinga Burza stoi też za teledyskiem LA ROUX. A właściwie z dwoma obrazkami. Na radzie z małym poślizgiem debiutuje u mnie pierwszy singiel tego zespołu. Jest to jedna z największych nadziejni tego roku. I tak jak wszyscy na wyspach z niecierpliwością czekam na cały album. Apetyt podgrzewają takie wydarzenia jak wspólny rewelacyjny występ z Franz Ferdinand na gali NME czy wyróżnienia w brytyjskich czasopismach. A jest się czym zachwycać bo choć ktoś mógłby powiedzieć, że to zwykły powrót do elektronicznej muzyki lat osiemdziesiątych to nie byłaby to do końca prawda. Bo chociaż zespół czerpie całymi garściami z muzyki tamtego okresu, to jednak zachowuje przy tym swój własny niepowtarzalny charakter. Zresztą jest to dość proste bo Elly Jackson wokalistka zespołu jest niesamowicie ciekawą, ale i charyzmatyczną postacią. Od razu można zwrócić uwagą na ciekawą fryzurą i ubrania. Dla mnie ciekawszy jest jednak jej głos. Ten zaś świetnie koresponduje z elektroniką i energią grupy. Niezależnie od tego co się wydarzy w najbliższej przyszłości myślę, że warto zapoznać się z tym utworem.

PETE DOHERTY - LAST OF THE ENGLISH ROSES

Miało być duże wydarzenia, a jednak nowa płyta przechodzi tak jakby bez większego echa. Trochę dziwne bo Pete Doherty to przecież ulubieniec wszystkich. Niezależnie od tego czy lubię go słuchać, czytać o nim czy w końcu prasy, która ma o czym pisać. Mi jednak nowa płyta, a w zasadzie pierwsze, w końcu to przecież pierwszy album solowy wokalisty bardzo się podoba. Pierwszy zaś singiel „Last Of The English Roses” to absolutny majstersztyk. Bo jeśli ktoś lubi poprzednie wcielenie Peta nie może być rozczarowany. Mamy to po raz kolejny typowy dla artysty tekst i akompaniament, a co najważniejsze sposób w jaki prezentuje te swoje proste, ale za to jaki piękne piosenki. Bardzo ciekawe są też te wszystkie odgłosy w tle utworu które budują bardzo dziwaczny klimat. Trochę to przypomina Gorilaz, a po części kojarzy mi się z zespołem Space. Czy ktoś jeszcze pamięta zespół Space?

KINGS OF LEON – REVELRY

Trzecia singiel z multi-platynowej płyty zespołu. Tym razem utwór ładny i spokojny. Bo takim właśnie jest Revelry. Nie jest tak przebojowy jak poprzednie dwa single, a więc pewnie nie powtórzy ich dokonań. Nie zmienia to jednak faktu, że to świetna piosenka, którą na dodatek, praktycznie każdy może sobie zagrać na gitarze, co zresztą może sprawić bardzo wielką przyjemność i to nie tylko nam. W końcu chyba wszyscy znają już tą płytę na pamięć.
Nie mogę wyjść z podziwu, że Only By The Night zmowu jest na drugim w Wielkiej Brytanii. Ile to już minęło od premiery tego albumu. Rok? No może trochę przesadziłem, ale z półmroku na pewno. Wydawało mi się już, że w tym roku nie pojadę na Openera jednak dla nich i dla tej drugiej niesamowitej arktycznej grupy warto. Zresztą mój marcowy numer jeden też tam będzie. Już nie mogę się doczekać.

FRANZ FERDINAND - NO YOU GIRLS

Oni za to przyjadą do mnie. Tak można byłoby połączyć te dwa utwory wątkiem festiwalowym. Kto by pomyślał, że Franz przyjedzie do Krakowa. No dobrze może dałoby się to wyobrazić, ale po niedawnym koncercie w Warszawie szanse na ich szybki powrót nad Wisłą wydawały się troszeczkę mniejsze. Nie zmienia to faktu, że już nie mogę się doczekać. Tym bardziej, że nowa płyta jest wprost wspaniała i wywołuje podobne emocje jak debiut. Od premiery minęło już trochę czasu i wydaje mi się, że Tonight jest tak jakby w prostej linii kontynuacją debiutu. Choć ktoś mógłby powiedzieć, że ta płyta jest bardziej taneczna. Może to i prawda, ale takie utwory jak „No You Girls”, które brzmią jakby były gdzieś schowane na debiutanckim krążku grupy. I wszystkim, którzy mówią, że grupa poszła w złym kierunku mogę odpowiedzieć, że przy najmniej dla mnie nie jest to prawdą. A może wiele osób do tej pory mylnie odbierało muzykę Franza.

(Ten post był ostatnio modyfikowany: 17.07.2011 04:08 PM przez marsvolta.)