Post: #111

07 - Rent (Actually)
Muzycznie: To co najbardziej przykuwa moją uwagę w tym numerze to jego złożoność. Dj Culture przepełniony jest niezliczoną gamą sampli, naniesionych efektów klawiszowych, dużo loopów, przejść w obrębie drugiego, trzeciego planu. Jest po prostu wypchany muzyką bo same krawędzie. Na pierwszym planie pracuje urozmaicony sampel wygenerowanej gitary, krótki i postrzępiony - tak się wtedy robiło. Wokalnie Tennant serwuje nam kolejny w karierze zespołu numer, gdzie skupia się raczej na treści i spokojnie wypowiada ciąg słów nie budując tym samym żadnej bardziej chwytliwej
linii melodyjnej. Czasem przyśpiesza, czasem zwalnia. Krąży, tak jak wspaniale krąży w uchu fortepianowe solo czy zmasowana partia beatów. Refren to moment duchowego uniesienia. Wejście na poziom falsetu i śpiew puszczony zza mgły...Tworzy się intymny i przepełniony charyzmą klimat, czasem przerywany jednak przez vocoderowy głosik wypowiadający ''Dj, Dj''. Pełna kultura

Lirycznie: Jeden z moich ulubionych tekstów grupy. Nie będę ukrywał, że przyczynił się on do wysokiego miejsca tego nagrania w moim topie. Już pierwsza linijka zwiastuje nam ''numer zaangażowany''. Odpowiada ona o wymyślonej wojnie, długich wakacjach spędzonych w kraju wiecznego słońca i o tym jak w takich warunkach zachowują się żołnierze. Można kraść ropę naftową albo być po tej ''jasnej stronie''. ''Te zachowania są już bardzo staromodne, prawda?'' I tu ma już wątpliwości, że jest to komentarz do ówczesnej wojny w Iraku, w Zatoce Perskiej. Uwielbiam szczególnie tekst refrenu ''Udajmy, że żyjemy w satelitarnej fantazji, czekają aż skończy się noc, udajmy, że żyjemy w satelitarnej fantazji, odkrywając ze zdumieniem kto jest naszym przyjacielem''. Jest tu zarówno nawiązanie do niepewności jaka czeka na żołnierzy każdego dnia wojny oraz ukazany jest świat w jakim żyjemy, świat telewizji, która nadaje przekazy z wojny. Kolejny wspaniały fragment to ostatnie wersy ostatniej zwrotki: ''Nagle znikasz, by odrodzić się po chwili, Panie Boże czy mogę to przemilczeć, czy mogę?'' Wszystko to jest oczywiście wyśmianiem i wytknięciem błędów i decyzji jakie podejmował rząd Amerykański w sprawie tamtego konfliktu. Mądry utwór, z dobrze oddającym jego charakter videoklipem.



Muzycznie: Kwintesencja nostalgii i smutku wywołanego nieszczęśliwym zauroczeniem. Ballada to czy już nie? Nie ma możliwości by nie wbił się w pamięć ten motoryczny rytm otwierający Rent i płynnie ozdabiający każdą jego sekundę. To nie jest nużący, prosty i kwadratowy bicik, tylko najprawdziwsze bębny i to w bardzo ciekawej kombinacji. Takie rytmy, nuty zapamiętuje się na całe życie, szczególnie jak ma się do czynienia z piosenkami, które będą żyć wiecznie. Taki jest Rent. Pierwotnie planowany jako bardzo szybki utwór, utrzymany w klimacie HNRG, ale chłopcy w czas zmienili zdanie.
Partie syntezatorów zdjęli i otworzyli drogą dla cudownych fortepianowych ozdobników oraz intenerate'owych dzwonków.

Lirycznie: Jeden z piękniejszych, ale i bardziej kontrowersyjnych numerów zespołu. Utwór opowiada historię ''rent-boya'' czyli męskiej prostytutki, który jest na usługach swojej ''pani''. Kocha ją za wszystko. Za jedzenie, które od niej otrzymuje, za rzeczy, które mu kupuje, za sex, który razem uprawiają. Ale jest jedno ''ale''. On też ma marzenia. ''Look at my hopes, look at my dream, the currency we've spent'' - on nie chce być już jedynie ''rent-boyem''. Bardzo dziwny to numer, nawet jak na taki zespół. Mimo budzących kontrowersji został bardzo popularnym singlem, który zobrazował świetny klip. To były czasy gdy właśnie taki numer o takiej tematyce mógł trafić na promówkę...eh....Oczywiście Rent brzmi równie wiarygodnie w wersji z damskim wokalem co udowodniła dwa lata później Liza Minelli. Pogłębia to jednak wydźwięk tego utworu. O kim jest ten utwór. O chłopcu, dziewczynie, trans czy może dwójce gejów?

Płyty:
Very - 457 pkt.
Behaviour - 398 pkt.
Actually - 331 pkt.
Bilingual - 274 pkt.
Nightlife - 189 pkt.

Release - 165 pkt.
Please - 164 pkt.
Fundamental - 143 pkt.
Introspective - 138 pkt.
Discography - 93 pkt.
Battleship Potemkin - 42 pkt.
PopArt - 22