Post: #184

Ależ się opuściłem, aż nie wiem co skomentować! Może tylko to:

neon.ka napisał(a):Zbawiony - Manitou

Ciekawe jest to, że ja po raz pierwszy usłyszałem ten kawałek dopiero jak go zgłosiłaś do którejś Naszej Listy. Wcześniej znałem tylko w wykonaniu mojego zespołu (kolega po prostu zagrał i zaśpiewał i pokazał chwyty, a później zrobiłem to po swojemu. Dlatego potem wersja oryginalna brzmiała mi dziwnie ) oraz na różnych oazach.

Z numerkowych SigurRosów też najbardziej lubię 2 i 4 (oraz któryś pod koniec, taki dość głośny, z narastającą perkusją, możliwe że ostatni z płyty).

Yacy napisał(a):oj, to ja znam tylko tę śpiewaną w duecie z Panem Zygmuntem Kęstowiczem. Na Artura Barcisia już się chyba nie łapałem ze względu na wiek

Ja coś kojarzę że bardzo krótko (dla mnie ) był jakiś inny pan, a potem pojawił się Artur Barciś, który był już dłużej.

ku3a napisał(a):Ty jakoś dobrze pamiętasz Igrzyska w Calgary? bo ja bardzo słabo, prawie w ogóle. o wiele lepiej pamiętam Mundial z Meksyku, który był przecież 2 lata wcześniej. nie mówiąc o Igrzyskach letnich, z Seulu. no ale to pewnie dlatego, że w tamtych latach o czołowych miejscach polskich sportowców w sportach zimowych to można było tylko marzyć. jeśli dobrze pamiętam, to najbliżej podium była Elwira Ryś-Ferens w łyżwiarstwie szybkim. jakieś 5. miejsce, czy coś takiego.

Tak, Erwina Ryś-Ferens miała 4 miejsca w ósemce na 2 igrzyskach. 5, 6, 5, 8 - mniej więcej tak.
Ja w ogóle nie pamiętam jej występów, ale ogólnie z Calgary coś pamiętam, a na pewno piosenkę na ceremonii otwarcia. I ogólny nastrój zawodów, na pewno też dość dobrze skoki.
Z Meksyku, jak wspominałem w górach, to kompletnie nic, pewnie dlatego że mecze leciały w nocy. Tzn coś mi się kojarzy ta poprzeczka Karasia, że ją też widziałem zanim powstał magazyn Gol, ale prędzej bym powiedział że kojarzę jakiś mecz eliminacyjny, niż że MŚ. Z meczów reprezentacji co ciekawe nawet nie kojarzę za bardzo eliminacji do Euro 88, dopiero kolejne eliminacje.
A Seul bardzo dobrze, finałową akcję Legienia tak sobie dobrze przećwiczyłem na pluszakach, że potem notorycznie rzucałem kolegów w szkole i po pewnym czasie wiedzieli, żeby ze mną uważać jak chcą się bić, na poważnie czy dla zabawy . No i Wroński, jeden z moich bohaterów dzieciństwa. Zresztą w ogóle Seul pamiętam zaskakująco dobrze, dużo lepiej niż wspomniane Euro 88.