Post: #641

Z tego co pamiętam, to WŚ podobało mi się bardziej niż Frantic, ale oba filmy raczej do zapomnienia.

Post: #642

A to oczywiste, bo ja zapominam większość bez względu czy mi się podobają czy nie, stąd też do tych pierwszych tym bardziej lubię wracać.

Post: #643

Dla mnie do zapomnienia oznacza, że nie mam potrzeby, a często nawet chęci do nich wracać.

Post: #644

Raczej jako antyreklamę kina apokaliptycznego odebrałem ekranizację powieści Cormaca McCarthego 'Droga'. Film się ciągnie, sensu w nim większego nie ma, a co rusz przywoływane rzewne wspomnienia bohatera dopełniają poczucia straconego czasu.
Nieco lepiej bawiłem się, choć za drugim razem o niebo gorzej na 'Ex Machinie', której tytułowa bohaterka celuje generalnie w człowieczeństwo. Moim zdaniem nie powodzi się jej to, o czym przekonuje mnie końcowa scena w futurystycznym domu, będącym w rzeczywistości hotelem w Norwegii, niedaleko Drogi Trolli.
Nie mogę też dojść zamysłu Clinta Eastwooda, reżysera 'Medium', w którym to obrazie, niczym w mozaice Iñárritu spotykamy trzy postacie z trzech różnych krajów zmagające się z własnymi demonami związanymi z życiem pozagrobowym. Zawiązanie fabuły niby oryginalne i logiczne, ale przydałoby się wiedzieć jaki cel przyświeca trójce bohaterów... Dobrze, że skądinąd uznany reżyser nie wracał więcej do kina spod znaku fantasy, bo zdecydowanie lepiej wychodzą mu proste historie z życia wzięte, w dodatku bez zawiłego psychologicznego tła.

Post: #645

(20.07.2020 06:48 AM)kajman napisał(a):  Z tego co pamiętam, to WŚ podobało mi się bardziej niż Frantic, ale oba filmy raczej do zapomnienia.

No "Frantic" to raczej film na jeden raz, ale bez przesady, żeby go zestawiać z takim totalnym nieporozumieniem, jakim była "WŚ". Pamiętam, że jak oglądaliśmy to dzieło w akademiku, to przez pół filmu mieliśmy bekę z tego co robi Cruise, a przez drugie pół zastanawialiśmy się, dlaczego w filmie o ataku kosmitów jest tak mało ataku i kosmitów i w jakim celu właściwie ktoś takie coś nakręcił.

Post: #646

Ja aż tak źle Wojny nie odbieram. Może dlatego, że oglądałem go w kinie. W tv moje wrażenia mogłyby być gorsze.

Post: #647

thestranglers napisał(a):Raczej jako antyreklamę kina apokaliptycznego odebrałem ekranizację powieści Cormaca McCarthego 'Droga'. Film się ciągnie, sensu w nim większego nie ma, a co rusz przywoływane rzewne wspomnienia bohatera dopełniają poczucia straconego czasu.

Tak, pamiętam, oglądałem kiedyś nie od początku, tylko jakoś ostatnią godiznę i przyznam, że nie za bardzo sczaiłem gdzie to jest sens w tym filmie. Widzę, że nawet obejrzenie całości by nie pomogło. Tyle że chyba był ciekawy od strony wizualnej, ale poza tym straszna nuda.

thestranglers napisał(a):Nie mogę też dojść zamysłu Clinta Eastwooda, reżysera 'Medium',

To chyba na AleKino własnie leciało?
Kiedyś oglądałem i niewiele z niego pamiętam, o ile kojarzę faktycznie jak na Eastwooda to było strasznie kiepskie.

Post: #648

neo01 napisał(a):No "Frantic" to raczej film na jeden raz

Czy ja wiem? Ja widziałem w tym stuleciu bodajże 3 razy i zawsze mnie wciągał (a raz chyba w połowie lat '90), ma jakiś taki nerwowy rytm, który mnie jakoś zasysa. Przypomina mi pod tym względem "Człowieka z marmuru", który wspomagany jeszcze przez muzykę, też ma taki nerwowy, pośpieszny rytm. Swoją drogą - ten drugi to szalenie nowoczesny film, może poza muzyką, którą obecnie używa się inaczej i innego rodzaju to muzyka. Poza tym się nie zestarzał, rewelacja.

Post: #649

Wczoraj na Tvn7. Potencjał Bryce Dallas Howard też jakoś w tym filmie zmarnowany. Na pewno ją kojarzysz.
A co do 'Drogi' to tak, wizualnie jakoś to wygląda, tyle że jak mamy tylko oglądać zrujnowany świat to wystarczy ostatni teledysk Fisz Emade Tworzywo włączyć. Na dobry film to jeszcze za mało.

Post: #650

thestranglers napisał(a):Potencjał Bryce Dallas Howard też jakoś w tym filmie zmarnowany. Na pewno ją kojarzysz

Szczerze mówiąc słabo. Patrzę na listę filmów gdzie grała i albo nie oglądałem, albo jej tam nie pamiętam.
CHyba tylko Jurassic World bardziej kojarzę.

Post: #651

Ojoj, ostatnio przypomniałeś hasło na plakacie do filmu z nią, a obraz z 2004 r.

Post: #652

Aaa - to nie pamiętam że tam grała.

Post: #653

No ja skojarzyłem po czasie, ale w sumie mam ten film Shyamalana na świeżo w pamięci, przy okazji - czytałem, że coś nowego kręci czy też nakręcił.

Post: #654

W koncu wzialem sie za ten eurowizyjny film.
I mam mieszane uczucia. Z jednej strony super, ze ktos sie wzial za Eurowizje. Z drugiej... Raz, ze masa niescislosci z realna Eurowizja, dwa - niestety, utrwala negatywny stereotyp na temat konkursu. Chcialbym, zeby ktos kiedys stworzyl eurowizyjny film bardziej na serio, ale to chyba marzenie scietej glowy...

Post: #655

Za uznaniem dramatu więziennego 'Prorok' filmem godnym polecenia przemawia w głównej mierze przekonująca rola Tahara Rahima. We uwiarygodnieniu postaci Malika pomógł mu istny magnetyzm, który ma w sobie, a który sprawia, że miast znużenia obecnym przez cały film bohaterem podążamy w ślad za nim przez kolejne etapy życia za kratkami. O ile w tym wypadku zrozumiałe jest canneńskie Grand Prix (tuż za skądinąd udaną 'Białą wstążką'), o tyle Złota Palma dla również francuskich 'Imigrantów' już może nieco dziwić. Owszem, jestem w stanie uwierzyć głównej parze nie parze bohaterów, ale historia całościowo mimo najszczerszych chęci nie wciągnęła mnie.
W obrazach prezentujących miłość w obrębie jednej płci szukam uniwersalizmu, który może przemówić do szerokiego audytorium, do którego bądź co bądź skierowany jest tytuł. U bohaterów rodzimych 'Płynących wieżowców' zauważyłem na pewno fascynację sobą i znużenie otaczającą ich rzeczywistością, ale czy to już warunek głębszego uczucia? Mam także wrażenie, że debiutujący w głównych rolach w pełnowymiarowym obrazie aktorzy pozostali w cieniu doborowego towarzystwa drugoplanowych ról, co o powodzeniu przedsięwzięcia zazwyczaj nie świadczy.

Post: #656

Wczoraj odświeżyłem sobie "Infiltrację".
Być może dlatego, że nie do końca uważnie oglądałem za pierwszym razem, teraz wydał mi się strasznie brutalny - aż mnie ta brutalność z ostatnich 15 minut poraziła. Ale to oczywiście świetny film, z niezapomnianymi kreacjami (Nicholson!!!), zdjęciami i oczywiście doskonałą reżyserią. Na Fb dałem chyba 8, teraz wychodzi mi 8,5/10.

A "WŚ" to dla mnie nr 1 w kategorii najbardziej przereklamowany film tego stulecia. A oglądaliśmy na kompie

Post: #657

thestranglers napisał(a):W obrazach prezentujących miłość w obrębie jednej płci szukam uniwersalizmu, który może przemówić do szerokiego audytorium, do którego bądź co bądź skierowany jest tytuł. U bohaterów rodzimych 'Płynących wieżowców' zauważyłem na pewno fascynację sobą i znużenie otaczającą ich rzeczywistością, ale czy to już warunek głębszego uczucia? Mam także wrażenie, że debiutujący w głównych rolach w pełnowymiarowym obrazie aktorzy pozostali w cieniu doborowego towarzystwa drugoplanowych ról, co o powodzeniu przedsięwzięcia zazwyczaj nie świadczy.

mnie ten film nie przekonał swego czasu; fajnie, że twórcy podeszli do tematu odważnie; zdjęcia zresztą były świetne, sama estetyka filmu też, ale fabularnie i aktorsko wyszło z tego użytkowe kino o seksie -- dużo lepiej przeżyłem z podobnych romansów filmowych "portret kobiety w ogniu"

Post: #658

neo01 napisał(a):A oglądaliśmy na kompie

To już w ogóle jakaś załamka. Na kompie to w swoim życiu obejrzałem tylko jeden odcinek serialu.

Post: #659

Pomyśleć tylko, że kiedyś oglądało się wszystko na takich tyci tyci telewizorkach. Miałem dwa, żółty i czarny, ale jak się nazywały...? Na pewno krajowej produkcji były.
Nie wiem czy mówimy o tym samym, bo akurat 'Portretu' nie widziałem ale z podobnej tematyki mogę polecić 'W ciemno' , które idzie w sprawną sensację oraz 'Zupełnie inny weekend'. Oba obrazy skończyły w moim Top10 roku przy wówczas naprawdę licznej konkurencji. Dla odpornych psychicznie południowoafrykańskie 'Piękno', no ale tam to trudno odnaleźć się w jakiejkolwiek konfiguracji. Ciekaw jestem czy dziś uległbym też destrukcyjnej sile rażenia głównego bohatera.
'Infiltracja' miała znaleźć się w kolejnej trójce, ale już dziś w takim razie oficjalnie dołączę do jej sympatyków. Wciąż z uwagą i zainteresowaniem podziwiam zwłaszcza postać wykreowaną przez DiCaprio, któremu rola pozwala akurat na prezentację pełnej palety swoich umiejętności. Należy też wspomnieć o prawdziwych gwiazdach w rolach drugoplanowych, jak Sheen, Baldwin, czy zaskakująco dobry Wahlberg. Damona szczerze nienawidzę w tym filmie, no ale to też jakaś tam zasługa jego nieprzeciętnych możliwości.

Post: #660

Enty raz obejrzane horrorowate 'Dziewiąte wrota' wciąż całkiem dobrze bawią, co świadczy o popowym zacięciu Romana Polańskiego. Nerw i sznyt był znany już z niedawno przypomnianego, 11 lat starszego 'Frantica', a powtórzony został w 11 lat młodszym 'Autorze widmo', zresztą można zaobserwować w tych filmach parę scen bliźniaczo do siebie podobnych. Symbolika użyta w tym filmie akurat mnie wcale nie rusza, a niektóre motywy ocierają się wręcz o pastisz gatunku, no ale jeśli o to chodziło autorowi to mogę to spokojnie zdzierżyć.
Z kolei trudno tak naprawdę dociec o co chodziło Lisie Langseth, szwedzkiej reżyserce 'Euforii', która dość szybko zdradza zamysł jednej z dwóch sióstr, głównych bohaterek jej obrazu, po czym napięcie filmu niestety dość konsekwentnie spada.
W ogóle nie wyczułem go za to w odświeżonych 'Godzinach', które mimo, że wzorcowo odegrane przez trójkę aktorek z plakatu to wleką się nieprzyzwoicie prowadząc co prawda do nieoczekiwanego splotu przedstawionych wydarzeń.