Linkin Park ONE STEP CLOSER 2000 Hybrid Theory
Linkin Park PAPERCUT 2000 Hybrid Theory
Linkin Park IN THE END 2000 Hybrid Theory
Właściwie nie wiem, co bym mógł tu więcej napisać, bo o płycie wielokrotnie wspominałem na tym czy innym forum, a nawet omawiałem ją w audycji Top 10-Lecia w Radio Orbit, gdzie zagrałem te kawałki i jeszcze "Points of Authority". Przypomnę tylko, że wtedy Linkin Park potraktowałem niemal jak zbawców rocka: po kilku latach posuchy i panowania klonów Britney, nagle pojawił się rockowy wygrzew, który zrobił świetny wynik komercyjny. Kawałki są ostre, ale melodyjne, świetne jest współgranie dwóch wokali: rapera i "wydzieracza", mamy energetyczne, wpadające w pamięć riffy. Świetna zabawa. Choć - tu uwaga do ostatniego zdania: teksty są raczej duszne, lekko paranoiczne, ciężkie, na pewno nie zabawowe.
Dość ciekawa jest historia tych kawałków na LPP3: "One Step Closer" wszedł na Listę w kwietniu, aż 7 miesięcy po światowej premierze i kisił się w Poczekalni przez długie miesiące. Potem w lipcu weszło "Papercut", ponad miesiąc przed premierą światową i co prawda nie wyszło z Poczekalni i długo na Liście nie było, ale jakoś w tym momencie poprzedni singiel zaczął iść do góry, tak jakby głosy z nowszego "przelały" się na starszy. Kiedy "One step closer" osiągał szczyty, we wrześniu/październiku 2001 (pod sam koniec pobytu), pojawiło się "In the End", które szybko zostało wielkim przebojem na świecie, na LPP3 tym razem było w tym samym momencie. I tak jakby przejęło głosy starszego singla, który wkrótce po tym, jak osiągnął najwyższe, 16 miejsce, wypadł z Listy. Zaraz potem "In the End" wskoczył do pierwszej 10-ki. Zasadniczo, pierwsze dwa kawałki miały ciężki start, mimo że grano je u Stelmacha, czy Kostrzewy i wydawało mi się też, że już ogólnie zespół "załapał", to w Trójce jakoś ciężko im było, wydawało mi się, że zespół raczej jednak nie zaistnieje. Charakterystyczne jest też niedopasowanie czasowe niemal wszystkich singli: potem pojawiło się też "Points of Authority", ale dopiero w sierpniu 2002, czyli 5 miesięcy po światowej premierze, z kolei grane mocno wszędzie "Crawling" na Liście w ogóle nie było (strzelam, że jednak za mocny to był numer). Straszny bałagan mówiąc krótko.
Dwa pierwsze kawałki to jest jeden z najlepszych wstępów do płyty, jakie tylko nagrano i piszę tu w kategoriach absolutnie wszechczasowych. Super są też same początkowe momenty obu nagrań: lubiłem sobie odpalić je, a potem w pewnym momencie podskoczyć, spadając na ziemię dokładnie w momencie jak było uderzenie muzyki (bo oba mają na początku taki lżejszy wstęp, potem moment "zawieszenia", gdzie można podskoczyć, a potem łupnięcie) - trochę mi zajęło dokładne wyliczenie sobie wysokości i momentu wyskoku, ale już sobie to zapamiętałem, to nie mogłem się powstrzymać przez całe lata i słysząc oba nagrania, zawsze musiałem sobie, chociaż leciutko, podskoczyć
. Podobny moment jest w Rammsteinowym "Sonne" (po tym odliczaniu jest przerwa na oddech i łupnięcie riffem).
"In the End" nieco odstaje od obu pozostałych nagrań, ale nie sposób docenić jego potencjału komercyjnego i odmienności klimatycznej. Trochę się do niego zraziłem swego czasu, ponieważ jakoś zawsze jak na niego miałem fazę, to wtedy wydarzało się coś niedobrego: a to się pokłóciłem z dziewczyną, a to nie zdałem egzaminu, a to ktoś zachorował itp. Taka dziwna koincydencja, która sprawdziła, że nieco na siłę wypierałem utwór ze swojej pamięci (a nie było to łatwe, bo bardzo wchodzi w głowę).
Statystyki:
Papercut:
UK - 14
LPP3 - 32
US - brak (#32 na Alternative Songs)
One Step Closer:
LPP3 - 16
UK - 24
US - 75
In the End:
US - 2
UK - 8
LPP3 - 4x1m.
Bezustanny Top WszechCzasów I.5
