Post: #129

Czwarty z rzędu klimatyczny numer:
Anouar Brahem/John Surman/Dave Holland KASHF 1998 Thimar

(jakieś wykonanie na żywo, ale nie wiem skąd, mocno pozmieniali)
Proponując utwór do Naszej Listy VI, w 2008 roku, napisałem tak:

Cytat:Świetny klimat, a dźwięki oud sprawiają, że aż czuć te pustynię i blaski światła na minaretach. Motyw wpada głęboko w ucho niczym piasek. Z genialnej płyty "Thimar".

Nic się od tego czasu nie zmieniło. Oczywiście, trochę lecimy pozaregulaminowo w BTW, bo to jazz, którego podobno ma tu nie być. Jednak nagranie jest na tyle dobre, w dodatku Brahem na tyle mną zawładnął swego czasu, że po prostu musiało się znaleźć. Płyta najlepiej mi brzmi słuchana w jakiś słoneczny letni dzień, ale nawet późnym wieczorem, jak się zamknęło oczy, to człowiek przenosił się do Tunezji myślami i słyszał te dźwięki Afryki obok siebie, jakby tam był. Przy okazji: witamy pierwszego Tunezyjczyka w zestawie! (partnerują mu dwaj Anglicy)

Anouar jest wirtuozem oud, tradycyjnego instrumentu, coś na kształt prymitywnego banjo (a może raczej lutni), nagrał serię płyt w podobnym klimacie i wszystkie niemal tak samo dobre. Jeśli kogoś męczy pewna powtarzalność brzmienia, a chciałby liznąć więcej niż to nagranie, to płyta "Thimar" jest dobrym reprezentantem i zwykle jest wyróżniania. Względnie ostatnia, "Blue Maqams", nagrana ponownie z Dave'em Hollandem, a także Jackiem DeJohnette'em i Django Batesem.

Utwór wybrałem, ponieważ z całej płyty ma najbardziej charakterystyczny, najwyraźniej zarysowany i zapadający w pamięć motyw przewodni. Fajnie się go gra, także na gitarze.

Zabawne: na początku kariery Anouar nagrywał płyty w duetach, od 1995 w tercetach, a 2009 już w kwartetach. Czas na kwintet?