Hah, okazało się, że wklejałem tutaj ze złego pliku w którym jakimś cudem te 2 utwory były przydzielone do 1995, przez co opisując 1997 ich nie zauważyłem, że są pominięte . A przecież musiała się znaleźć ta płyta:
Dwa niesamowite numery z płyty, o której usłyszałem w dość dziwnym momencie. Otóż jakoś na początku 1998 przeczytałem, że słuchacze BBC, a może dziennikarze BBC wybrali 5 najlepszych brytyjskich płyt iluś tam lat istnienia jakieś stacji (wiem, że to może mało precyzyjny zapis, ale tyle zapamiętałem ). Wśród nich był rzecz jasna Sierżant Pieprz, Imagine, chyba Sex Pistols, coś jeszcze, oraz płyta której nie słyszałem (wiedziałem że taka płyta istnieje, ale nie wiedziałem że znam z niej jakiś numer, o czym niżej), w dodatku, ku mojemu zdumieniu, która ukazała się dopiero niecały rok przed plebiscytem. Było dla mnie niepojęte, że coś tak świeżego jest od razu klasykiem, szczególnie że rzecz wydawała mi się totalnie niszowa.
Oczywiście się myliłem, zresztą o ile "Karma Police" faktycznie albo nie zauważyłem, albo słyszałem tylko kilka razy w życiu i zapomniałem o nim (patrz niżej sekcja statystyki), to "Paranoid Android" widziałem kilka razy teledysk i mocno mną szaprnął: nie dość że muza jest pokręcona, szalona w jakiś chory sposób (tytuł rzeczywiście dobry), to teledysk jest chyba jeszcze dziwniejszy. Tyle tylko, że nie wiedziałem cóż to za piosenka, bo nigdy się nie wyrabiałem na jej początek, albo może nie zapamiętałem tytułu. Grunt że piosenkę świadomie poznałem w zasadzie dopiero po singlu "No Surprises", czyli już latem 1998.
"Paranoid..." to w ogóle arcydzieło rockowego alternatywnego grania. Pamiętam że jak się zaczął pojawiać w setce Trójkowego Topu, to sądziłem że dzięki sukcesom na nim "Creep" (w najlepszym czasie nawet 15 miejsce! I komu to przeszkadzało?...), zostanie pociągnięty wyżej, a potem więcej ludzi go pozna i piosenki zamienią się miejscami i ten drugi stanie się klasykiem bytującym w okolicach Nothing Else Matters czy Smells Like Teen Spirit (ówczesnych okolicach, czyli miejscach 20-30). Niestety, po pewnym czasie TWC się "zepsuł" i nagle "zestarzał/skostniał" i rzeczy sprzed 1970 oraz po 1994 praktycznie przestały mieć do niego wstęp i "Paranoid Android" nie stał się w Polsce takim klasykiem, na jaki zasługuje (a przynajmniej nie w Trójce po odejściu Kostrzewy). Najlepszy jest moment jak wszystko zwalnia i leniwie się toczy, czas zwalnia jak po strzale z heroiny, a potem nagle następuje gitarowy wybuch jakby nastąpił tytułowy atak paranoi i wszystko znowu rusza z kopyta. Brzmienie też jest dziwne, przykuwające uwagę.
A "Karma Police" to ładna, melodyjna piosenka, ale jak to bywa u Radiohead mająca lekko chorawy, kwaśnawy posmak.
Ciekawostka: "Paranoid Android" wziął swój tytuł od postaci z książki "Autostopem przez galaktykę".
Ciekawostka 2: "Paranoid..." powstał poprzez połączenie trzech piosenek napisanych przez trzech członków zespołu. Inspiracją dla takiego pomysłu było Beatlesowskie "Happiness is a Warm Gun", w wywiadach Yorke przywoływał jeszcze przykład "Abbey Road" gdzie Bitle mistrzowsko przekuli wadę (niedokończone piosenki) na zaletę (suitę z nich stworzoną). Przywoływano też "Bohemian Rhapsody" oraz Pixies jako inspiracje bardziej bezpośrednie - ci drudzy faktycznie pasują, co do Queen to zespół raz potwierdzał, raz odżegnywał się od chęci stworzenia "Bohemian Rhapsody lat 90-tych".
Ciekawostka 3: zespół wykonywał kilka utworów z "O.K. Computer" w czasie trasy w 1996, na której supportowali Alanis Morrissette. "Paranoid..." miał wówczas formę kilkunastominutową, z długim wstępem i interludium na Hammondzie, a Yorke czasem zapowiadał go publiczności żartując, że "zagramy teraz cover Pink Floyd". W produkcji ścięto kompozycję do 6,5 minuty, nie wiem czy na szczęście czy szkoda (ciekaw jestem, czy jest gdzieś zachowana ta pełna wersja, przynajmniej w wersji live), część organową zastąpiono gitarowym wyciszeniem. Zespół był tak przyzwyczajony do dotychczasowej formy nagrania, że minęło półtora roku, zanim nauczyli się grać go dobrze na żywo w tej krótszej.
Statystyki:
Karma:
UK - 8
LPP3 - 22 (bardzo dziwna sprawa: 48->22->wypadli). Bardzo możliwe że nie słyszałem tego jedynego notowania w którym zagrali, bo to była końcówka wakacji, więc prawdopodobne że byłem na jakimś spotkaniu oazowym albo coś podobnego
US - brak, ale #14 na Alternative Songs
Paranoid Android:
UK - 3
LPP3 - 31 (znowu wakacje, czyli mogłem nie słuchać, zwłaszcza że często nie słuchałem Poczekalni. Zresztą, usłyszenie pół minuty tego utworu nie daje wyobrażenie genialności całości)
US - brak
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 05.01.2019 01:27 AM przez Miszon.)
Bezustanny Top WszechCzasów I.5
. A przecież musiała się znaleźć ta płyta:
). Wśród nich był rzecz jasna Sierżant Pieprz, Imagine, chyba Sex Pistols, coś jeszcze, oraz płyta której nie słyszałem (wiedziałem że taka płyta istnieje, ale nie wiedziałem że znam z niej jakiś numer, o czym niżej), w dodatku, ku mojemu zdumieniu, która ukazała się dopiero niecały rok przed plebiscytem. Było dla mnie niepojęte, że coś tak świeżego jest od razu klasykiem, szczególnie że rzecz wydawała mi się totalnie niszowa.
