Post: #109

Nick Cave & The Bad Seeds INTO MY ARMS 1997 The Boatman's Call


(Nick solo)

Druga z rzędu urokliwa ballada, choć oczywiście skoro to Nick to nie jest tak słodko jak u U2, musi być nieco bardziej ponuro, by nie powiedzieć mroczno. Choć głównie ze względu na wokal, bo warstwa muzyczna jest stonowana i delikatna, a tekst choć melancholijny to nie depresyjny, nawet optymistyczny. W tekście Nick podobno odwołuje się do rozpadu swojego związku z Viviane Carneiro, a potem krótkotrwałego acz burzliwego romansu z PJ Harvey, ale jest to raczej zakamuflowane, raczej nazwałbym go "modlitwą wątpiącego ateisty", wierzącego w miłość a nie w Boga czy aniołów (choć ostatecznie nie odrzucającego ewentualności ich istnienia).

Warto dodać, choć może to tylko moje wrażenie, że "The Boatman's Call", czyli płyta z której pochodzi singiel, kończy pewien etap w twórczości Australijczyka. Rok później wydano zestaw największych hitów, a w nowym stuleciu artysta odszedł od swojego szalonego image'u, spoważniał i przeskoczył do nieco innej półki, także brzmieniowo. "Into My Arms" wydaje się niejako preludium do tego nowego okresu w życiu i twórczości Cave'a.

Ciekawostka: na wykładzie "The Secret Life of the Love Song", który wygłosił swego czasu na Akademii Sztuk Pięknych w Wiedniu Cave wymienił tekst tego utworu wśród tych, z których jest najbardziej zadowolony.

Ciekawostka 2: Nick wykonał piosenkę na pogrzebie Michael Hutchence'a, żądając wcześniej wyłączenia kamer w tym momencie.

Statystyki:
LPP3 - 21 (jakoś słabo, w dodatku zaledwie 4 tygodnie...)
UK - 53
US - brak

W ten sposób kończymy rok 1997 (z półmiesięcznym opóźnieniem ).