Post: #41

Mnie się wydaje, że Kaśka postrzega(ła) także siebie jako taką osobę niedopasowaną. No i pasowały te fragmenty o Szczecinie i Warszawie, urodzie, grubości, etc.

Post: #42

Miszon napisał(a):jakby ułożyła swój top Hey, to utwór byłby w 10-ce

Pozdrów Żonę. To tak jak u mnie. Uwielbiam ten tekst i sposób jego wyśpiewania.

Post: #43

(11.01.2018 09:54 AM)adameria napisał(a):  

Miszon napisał(a):jakby ułożyła swój top Hey, to utwór byłby w 10-ce

Pozdrów Żonę. To tak jak u mnie. Uwielbiam ten tekst i sposób jego wyśpiewania.

W 10-ce u siostry . U żony pewnie top 20.
Mnie się trochę znudziło, kiedyś wyżej.

Post: #44

Miszon napisał(a):Swoją drogą, ciekaw jestem, czy będziemy mieli jakieś miejsca wspólne i ile takich przypadków się trafi. Jakby coś takiego było, to dasz na bieżąco znać na forum?

Też jestem ciekawy i mam nadzieję, że coś się zdarzy. Będę sprawdzał

Miszon napisał(a):Najbardziej feministyczna płyta zespołu

Wiedziałem, że mam w sobie coś z kobiety
Ta porcja nie przekonuje mnie specjalnie. Wyróżniłbym "Cudzoziemkę" i na drugim miejscu pewnie "Dolly", jeśli chodzi o wersję albumową, bo jeśli chodzi o odbiór kawałka na koncercie, to może byłaby nawet pierwsza 20.

Post: #45

czyli wygląda mi na to, że nie przepadasz za Karmą.

Post: #46

Miszon napisał(a):41. Cudzoziemka w raju kobiet

Ten utwór cenię głównie za tekst - Nosowska jak zawsze w punkt.

Miszon napisał(a):czyli wygląda mi na to, że nie przepadasz za Karmą.

a czy "Karma" czasem nie jest najmniej lubianą płytą zespołu?

Post: #47

Jak to policzyć?
Najgorzej sprzedał się znak stopu. Złotej płyty nie zdobyły też [sic!] i music music. Najgorzej frekwencyjnie wypadła trasa ze Stop, muzycy mówili że to było dość przygnębiające uczucie jak kolejne, coraz mniejsze sale, wypełniały się coraz mniejszą liczbą fanów. Frekwencyjnie koncerty zaczęły odbijać na trasie [sic!], a w zasadzie na trasie na 10-lecie.

Post: #48

Miszon napisał(a):Jak to policzyć?

No to jest ciężkie do udowodnienia, ale po licznych głosach negatywnych odnośnie tego krążka, można wysnuć takie wnioski.

Post: #49

Na pewno jest to jedna z trudniejszych w odbiorze płyt (także MURP i DRDSDM).

W niedawnym TRocku były wywiady ze zespołem, pytano o najlepsze czy ulubione płyty. Chrzanowski powiedział banał ("zawsze ostatnia"), Nosowska nieco się krygowała, ale ostatecznie wybrała MURP, Żabiełowicz wymienił 3: MURP najlepsza, Karma najbardziej klimatyczna, ? najbardziej profesjonalna.

Post: #50

(11.01.2018 10:33 PM)Miszon napisał(a):  czyli wygląda mi na to, że nie przepadasz za Karmą.

Hmm. Może nie jest tak, że zupełnie nie przepadam. Na pewno doceniam tę płytę za ciekawe brzmienie i niebanalne kompozycje, ale jednak jej słuchalność nie jest na najwyższym poziomie - szczególnie jeśli odnieść ją do rewelacyjnego w tej kategorii "?". Marcin ma rację, ta płyta jest chyba najlepszą "produkcją" zespołu, tzn. słuchalność jest na takim poziomie, że można ją sobie zapętlić i właściwie się nie nudzi.
Ale nie odnoszę wrażenia, że "Karma" jest najmniej lubianą płytą zespołu. To był raczej taki przedsmak tego, co miało nastąpić po kolejnej płycie - pewnego wypalenia i odejścia Piotra. Potem zespół, jak wiadomo, poszedł w inną stronę i dla wielu "MURP", a szczególnie "Do rycerzy..." będzie najsłabsze. Ale chyba rzeczywiście "Hey" był takim momentem kryzysowym w historii zespołu (chociaż "4 pory" pamiętam, że hulały nawet w RMFach, tylko chyba nie o to chodziło...).

Post: #51

Zaczynam śledzenie topu z lekkim opóźnieniem.
Nie jest żadną tajemnicą, że Hey w ostatnich latach potwornie mocno u mnie stracił przez te wszystkie płyty z Borsem. A wcześniej to były jeden z moich ulubionych polskich zespołów, tylko Kult był wyżej.
Jeśli chodzi o utwory, które były do tej pory, to cieszę się z "Mehehe" (choć z drugiej strony u mnie byłoby zdecydowanie wyżej, więc chyba nie mam się co cieszyć, że u Ciebie tak nisko ) oraz "Dolly", które dobrze pamiętam z trasy promującej "[sic!]". Jeden z moich ulubionych ich nieprzebojowych numerów.

Post: #52

Witam kolejnego czytelnika wątku .
Ja nie uważam aby winą był producent. To raczej kwestia materiału. Aczkolwiek jak go oceniam to jeszcze się okaże (tzn. juz chyba widać że DRDSDM słabo. Przy czym akurat produkcja jest OK. Po prostu nie dało się wiele wycisnąć z tych kompozycji. A teksty też słabe jak na Nosowską).

Post: #53

a dla mnie jednak ta produkcja ma znaczenie. zbyt elektroniczne to.
ale tak to z Borsem jest. happysad też zepsuł . w tym czasie gdy ukazywało się "Jakby nie było jutra" miałem okazję pogadać z Borsem, no i widać było, że to całkowicie bezkompromisowy człowiek. nawet zespołowi lubi narzucać swoje wizje, więc co dopiero słuchać głosów ludu . choć nie ma wątpliwości, że to full profesjonalista i człowiek całkowicie oddany robocie.

Post: #54

No ale DRDSDM jest oparte głównie na brzmieniu basu, jest sporo gitar akustycznych, owszem jest elektronika, ale są też dość kunsztowne aranże i nietypowe instrumenty, np. theremin. Płyta jest ogólnie taka że niby wszystko dobrze pomyślane ale w ostateczności niemożebna nuda. Widać to też jak zagrali ten materiał na płycie z filharmonią: są inne brzmienia, ale nadal nuda.
Ostatnia płyta jest prostsza brzmieniowo, nie dopieszczona na 120%, przez co lżejsza, bardziej autentyczna, ale też są po prostu lepsze piosenki.

Happysad na ostatniej płycie się odbiło, ale poprzednia to makabra, pod każdym względem, także brzmienia. Zjazd jeszcze gorszy niż u Heya

Post: #55

Z drugiej strony, potroszę przyznam Ci rację. Bo jak spojrzeć na składankę CDN, na "swojej" płycie Kamiński potrafił zrobić tak, że pewne rzeczy są lepsze niż w oryginalnym nagraniu. Bors nie zrobił tak z żadnym kawałkiem, a 2 znacząco spieprzył i "jego" płyta jest nieco nudna.

Post: #56

40. Prędko, prędzej (Błysk, 2016, Krawczyk, Nosowska/Nosowska, 3:52)
Pstryknij na raz
Potrzyj palce dwa
Tyle to trwa
Tyle życia masz
Jesteś jak sen
Drzemka z której świat
Obudzi się
I będzie trwał...

Nadal bardzo dynamiczne klimaty. Przełamane, w zasadzie trochę zaskakująco, bujającym reagge. W pewnym okresie jeśli ktoś mi zadawał jakieś pytanie, a ja nie znałem na nie odpowiedzi (a czasem, dla zgrywy, nawet je znając), odpowiadałem śpiewając zacytowany wyżej fragment (a minimum pierwszą jego linijkę) .
Kaśka fajnie bawi się tu głosem, prezentując nam dwie, a nawet trzy barwy (w tym reaggowym fragmencie drugi głos jest dublowany w tle trzecim, o nieco innej barwie, jakby naśladującej jamajski "hel").
Ciekawostka: na płycie "?" część angielskich tekstów została napisana co prawda przez Nosowską, ale albo po polsku, albo owszem po angielsku, ale potem nawet te angielskie zostały "poprawione", zapewne aby były poprawniejsze (przypominam, że płyta miała być promowana za granicą i próbowano czynić, bardzo nieporadne i nieśmiałe, kroki kariery zagranicznej) i aby nie było takich kwiatków jak w "Dreams" czy "Delusions". Znalazły się też takie, gdzie Nosowska tylko "opisała" tekst, a napisał go kto inny. To jeden z takich przypadków, pozostałe 3 kawałki nie znalazły się w topie.

Post: #57

38. Błysk (Błysk, 2016, Chrzanowski/Nosowska, 2:58)
Pospadały liście z drzew
A ptakom zastygł w dziobach śpiew
Koty wygarnęły psom, a psy ludziom
Jak przy Wigilii

Kiedyś zastanawiałem się, czy pojawiające się w tekście postaci Josie, Boba i Coopera, są przypadkowo tak nazwane, czy też mają coś wspólnego z Miasteczkiem Twin Peaks. Teraz jestem tego pewien, że ta piosenka celowo się odwołuje do serialu, a w dodatku widzę nawiązania w teledysku. Wcześniej teledysk wydawał mi się lekko "chory" i niepokojący, poza tym moje wrażenie robił przede wszystkim zestaw perkusyjny Roberta i gra na nim (o tym niżej), niepokoił też tekst (poza tymi imionami mamy tutaj pewne powtórzenie fabuły "Dreams": wszak Josie po śmierci matki czasem krzyczy, bo "tatuś obejmuje ją w trakcie burz". Brrr..., bo do Twin Peaks też to pasuje...
Był to pierwszy singiel i chyba w ogóle pierwszy utwór Hey, jaki usłyszałem, w którym Kaśka śpiewa czystym głosem, bez "przesteru". Gitary też zyskały nowe brzmienie, szczególnie zwraca uwagę tym solówka. Poza kunsztowną oprawą harmoniczną (autor: Marcin!), piosenka MIAŻDŻY grą sekcji. W tamtym okresie (od 1995 właśnie do jakoś 1999, potem zgubiłem ten zeszyt i zapomniałem o tym) na koniec roku podsumowałem go, nadając "nagrody" różnym zespołom i piosenkom. Kategorie były nietypowe, bo np. najlepsza solówka elektryczna, najlepsza solówka akustyczna, najlepsza gitara, etc. Za 1995 "Heledore Babe" zgarnęło tytuły w kategorii "najlepsza perkusja" i "najlepszy bas". Polecam się wsłuchać (fajne jest też to, że reżyser teledysku też to usłyszał i daje dużo zbliżeń na szczegóły gry obu panów).

Post: #58

To był pierwszy w zestawie numer z EP-ki "Heledore". Wciąż się waham, czy liczyć ją osobno w podsumowaniu płyt i numerów z niej nie wliczać do "?".

36. Dorosłość jak początek umierania (?, 1995, Banach/Nosowska, 3:27)
Dyskretnej troski trzeba mi

Post: #59

@40 - no była jeszcze "Antiba".
@38 - "Błysk.adło" raczej uznania na tym forum nie zyskało. Nie poznano się na żarcie.

Post: #60

prz_rulez napisał(a):Nie poznano się na żarcie.

to nie jest żart, tylko rodzaj remiksu/remake'u. Jest może nieco zbyt frywolny, lekki, ale brzmi to ok, mnie nie przeszkadza, spoko wersja.

prz_rulez napisał(a):@40 - no była jeszcze "Antiba".

Antiba jest zresztą bardzo ciężka, owszem dynamiczna, ale ciężka. Lepszym przykładem z [sic!] są utwór tytułowy i "Cisza, ja i czas", ale jak mówię patrząc wstecz od dziś to dopiero na "Echosystem" znajdziemy coś równie skocznego, do [sic!] już nie sięgałem, skoro trafiłem na jeden przykład.