Post: #1

#67 Don't Stop Believin'
#58 Somewhere Only We Know
#12 Friday
#24 Rumour Has It/Someone Like You
#102 Do They Know It's Christmas?
#42 Glad You Came 3t
#26 Smooth Criminal 1t
#27 Somebody That I Used To Know 1t
#141 The Scientist
#149 Don't Speak
#07 Just Can't Get Enough 8t (#74 @ 2013)
#34 I Love It 1t
#46 Creep 2t
#41 Wannabe 1t
#42 Bye Bye Bye/I Want It That Way 1t
#18 If I Die Young 2t
#56 Applause
#?? Let It Go
#?? Bitch
#?? I Want To Break Free
#20 Uptown Funk

P.R.Z. X-Mas Chart:
#12 Hanukkah, Oh Hanukkah

Niestety, mam niepełne dane... No i na pewno utwory byłyby wyżej, gdybym oglądał regularnie od początku. A nie, kilka lat później...

Post: #2

nic, zero, null, dobrze, że to już dawno zdechło

Post: #3

Nie zgadzam się. Bardzo mi się spodobał ten serial. Co prawda z tych wykonań trzeba było porządnie wyłuskać, by coś znaleźć, ale... Lea Michele dawała czadu.

Post: #4

ich miałkie covery dały podłoże pod sukces the chainsmokers i podobnych muzykopodobnych tworów; serialu nie komentuję -- widziałem dwa odcinki i nie porwały mnie, ale nie przeszkadzał mi zupełnie

Post: #5

(16.10.2017 01:41 PM)AKT! napisał(a):  ich miałkie covery dały podłoże pod sukces the chainsmokers i podobnych muzykopodobnych tworów

Hmm, mógłbyś to rozwinąć? O Chainsmokers wiem tyle że istnieją i grają jakieś electro-pomyje, ale to raczej istniałoby bez Glee? ;p

Post: #6

glee zrobiło komercyjny grunt pod takie granie w pierwszym szeregu amerykańskiej popkultury
oczywiście było wiele innych czynników, które doprowadziły do takiej ewolucji radiowego brzmienia, ale myślę, że to był jeden z nich; oczywiście sieczka i banał zawsze były obecne w głównym popowym obiegu, ale zwykle były podawane w sposób barwny i humorystyczny, niosły ze sobą wartość jakiegoś rodzaju; w przypadku czy glee, czy chainsmokers rozwodniono brzmienie, podano je w możliwie najbardziej nieinwazyjnej formie, nie rekompensując tej utraty wyrazistości czymkolwiek -- tzn. u glee to mógł być serial, ale stricte muzycznie to taki sam przypadek; chainsmokers udało się zrobić jeden przyzwoity numer z coldplay i ogólnie formalnie poza brakiem ambicji i oryginalności trudno im cokolwiek zarzucić, bo słuchałem płyty i byłem zaskoczony, bo trzymała się kupy; ale jednocześnie te numery w radiu dostały niewspółmiernie wysoki airplay -- wstrzeliły się w trend, ale też wyznaczyły taką drogę dla dziesiątek kolejnych budżetowych nibygwiazd; ładnie tę sprawę opisał swego czasu kamil babacz na porcysie:
http://www.porcys.com/playlist/chainsmok...ey-closer/

Post: #7

Tylko dziwnym trafem miałem na liście ponad 20 utworów z Glee, a od Chainsmokers żadnego...

Hmm. Ale może jednak faktycznie dzisiejsza muzyka jest gorsza niż ta z lat dziewięćdziesiątych?

Z drugiej strony, gdy widzę pewne utwory na Twojej liście, Konradzie, to nie wiem, czy powinieneś być ekspertem od oceniania Chainsmokers

Post: #8

Wszystkie utwory na mojej liście są lepsze od czegokolwiek, co zrobiono dla Glee czy nagrało Chainsmokers.

Nie uważam, że dzisiejsza muzyka jest gorsza niż w latach 90. Mainstream jest gorszy, chociaż też nadal na szczęście miewa przebłyski. Ale łatwo popaść w takie myślenie jak wciąż uważa się, że rock > hip-hop, mimo że w 2017 roku hip-hop >>>>>>> rock.

Post: #9

Wiesz, każdy będzie uważał, że utwory z jego listy są najlepsze na świecie
Niemniej jednak dla mnie takie "Feels" to w sumie tylko poziom, no może dwa wyżej, a ta Charli XCX z Twojej listy to już co najwyżej pół poziomu. Może potencjał dziwczyna ma, ale IMO go marnuje.

AKT! napisał(a):mimo że w 2017 roku hip-hop >>>>>>> rock

Pewnie gdy znajdzie się niszę... Ale ogólnie to ja widzę powtarzające się motywy w "stylu SWAG" a la French Montana. I co w tym jest takiego cool - nemam pojma...

Post: #10

Charli to najlepszy mejnstrimowy pop w ostatnich kilku latach. Ma styl, świetną produkcję, dystans i melodie <3 No bo sorry, ale która inna topowa wokalistka kuma się zarówno z Sophiem jak i z Yasutaką Nakatą. A ci panowie mimo upływu lat, nadal potrafię czarować.

prz_rulez napisał(a):Pewnie gdy znajdzie się niszę... Ale ogólnie to ja widzę powtarzające się motywy w "stylu SWAG" a la French Montana. I co w tym jest takiego cool - nemam pojma...

Sorry, ale French Montana to nie jest jakikolwiek wyznacznik jakości hip-hopu xD kiedyś był Nelly, teraz jest French Montana; zero przełożenia na to, co reprezentuje sobą gatunek; no i hej, nie możesz oczekiwać od rapu tego samego, czego oczekiwałbyś od rocka; stylistyka jest inna, więc i motywy są inne, i sposób budowania utworów, i przekaz; no i swag to trochę outdated concept xD zatrzymałeś się gdzieś circa 2010 w najlepszym razie xD

Post: #11

Ale tych French Montanów są setki... co najmniej.

AKT! napisał(a):no i swag to trochę outdated concept xD zatrzymałeś się gdzieś circa 2010 w najlepszym razie xD

No tak, teraz jest swang.

Post: #12

nie, swang to co innego zupełnie xD

sprawdź sobie danny'ego lepiej:

Post: #13

I to jest całkiem miłe retro (no, ale właśnie - znowu RETRO) zaskoczenie. Problem w tym, że choć gość dotarł do top 20 albumów na Billboardzie, to niestety nie jest pierwsza rzecz z hip-hopu A.D. 2017, na którą się trafia...
A 15 lat temu trafiało się na pierwszym miejscu na Eminema, który dawał czadu. Nawet, jeśli wtedy nie zawsze się to doceniało.

Post: #14

retro? w jakim sensie?

eminem zawsze był raperem-celebrytą dla dzieciaków; robił wrażenie, kiedy miało się 12 lat

tak jak pisałem, problem nie jest z muzyką, ale z mejstrimem, który coraz bardziej szoruje doły, choć trzeba mieć uszy i głowę otwartą, bo wciąż zdarzają się fajne rzeczy -- chociażby singiel maroon 5 z szą

Post: #15

Muzycznie jest moim zdaniem dosyć późnoninetiesowy. No i oczywiście klip.
Nie zgodzę się z Eminemem, no, poza faktem, że był celebrytą. Ale tak wyszło.
Co do Maroona, wolę ten utwór od kilku ostatnich singli, ale gdzie temu do pierwszych ich dokonań...