DRENGE - THE WOODS

Drenge z pewnym poślizgiem zaznaczają sowią obecność na mojej liście. To dlatego, że dopiero w ostatnim czasie za sprawą MTV Rock poznałem dzisiejszą nowość „The Woods”. Drenge to zespół, na który naprawdę warto zwrócić uwagę. Okazuje się bowiem, że nie są to już debiutanci, a „Undertow” to już drugi album zespołu. Ich brzmienie jest surowe, a melodie trochę nieprzewidywalne, za to niezwykle wciągające, zresztą tak samo jak teksty, czego „The Woods” jest najlepszym przykładem. Kolejną sprawą jest potężny wokal Eoin’a Loveless’a. Można odnieść wrażenie, że muzyka i wykonanie niejako zmuszone są tutaj do tego, by swoją szorstkością i brutalnością nadarzyć, za demoniczną barwą jego głosu. No i na koniec jeszcze ten teledysk, który przykuwa uwagę widza nie tylko sposobem realizacji, ale przede wszystkim statystykami odnośnie wydobycia cementu w Hope Valley (hrabstwo Derbyshire, środkowa Anglia). Dla mnie absolutna bomba! Co by nie mówić niecodzienny sposób na teledysk. I taka jest też muzyka Drenge, może nie odkrywcza, bo wszystko przecież już było, ale bracia Loveless naprawdę potrafią zaskoczyć.


BRING ME THE HORIZON - TRUE FRIENDS

Bring Me The Horizon na dobre zadomowili się już na mojej liście, z każdym nowym singlem coraz bardziej gruntują więc swoją pozycję w rankingu najlepszych płyt zeszłego roku. Nowa propozycja „True Friends” to niewątpliwie jedna z najlepszych propozycji na całym albumie „That's the Spirit”. Zachwyca dojrzałością kompozycyjną, aranżacyjną oraz małymi smaczkami, które są w niej poukrywane, w gruncie rzeczy odkrywa też trochę inne oblicze zespołu. Oliver Sykes potrafi tutaj śpiewać czyste i przejrzyste partię, by chwile później, na przykład w przejściu wrócić do swojego wrzeszczącego głosu tak dobrze znanego z wcześniejszych produkcji zespołu. Tak samo jest z resztą muzyków, bo brzmienie zwłaszcza gitar po prostu rozwala na łopatki. Można tu usłyszeć całą masę świetnych wstawek, riffów i ogólnie mówiąc rozlicznych gitarowych popisów. Na koniec zostawiam jeszcze sprawę tekstu, bo tan jest tutaj niezwykle ważny i wymowny. „Prawdziwi przyjaciele wbiją ci nóż w serce” Skąd my to znamy? To mocne, smutne, a zarazem niestety tak często prawdziwe słowa.

CAGE THE ELEPHANT - MESS AROUND

Już pierwsze dzięki „Mess Around” kojarzą się z The Black Keys i bynajmniej nie jest to przypadek, bo nowy album Cage The Elephant wyprodukował sam Dan Auerbach. W porównaniu z albumem Lany Del Ray gdzie wyraźnie można było dostrzec rękę Auerbacha, tutaj wydaje się, że tutaj Dan wywarł na ostateczne brzmienie albumu jeszcze większe piętno. Samo „Mess Around” brzmi chwilami jak „Lonely Boy”, albo „Dead and Gone” i ani trochę nie przesadzam. Wydaję się jednak, że o taki rezultat współpracy muzyką Cage The Elephant chodziło, do tego dążyli oraz akceptują efekt końcowy. Swoją drogą to dziwne, że tak świetny zespół medialnie trochę jakby przepadł i kto wie czy ta współpraca nie miała dać im szansy na nowe otwarcie i przybliżyć zespół do środka alternatywnej sceny w USA. Mi osobiście ta nowa muzyczna odsłona zespołu bardzo się podoba. Zresztą skoro lubiłem Cage The Elephant wcześniej oraz uwielbiam The Black Keys, to chyba nie mogło skończyć się inaczej, „Mess Around” to po prostu świetna piosenka z cudowną gitarą prowadzącą i rytmiką w stylu Auerbacha. Dokładnie o takie elementy wzbogaciła się muzyka Cage The Elephant.