BRANDON FLOWERS - I CAN CHANGE

„I Can Change” czwarty singiel Brandona Flowersa z jego drugiego albumu „The Desired Effect” udowadnia, że mamy do czynienia z naprawdę zróżnicowanym i ciekawym materiałem. Każda kolejna singlowa propozycja odsłania inne oblicze muzyki, którą artysta zawarł na tym krążku. I akurat tak się składa, że „I Can Change” to chyba najbardziej zaskakująca i instygująca piosenka w tym zestawie. Przypadek sprawił, że w piosence zupełnie świadomie został wykorzystany bit z największego przeboju zespołu Bronski Beat „Smalltown Boy”. Brandon pisząc utwór z myślą o współpracy z duetem Axwell and Ingrosso nie wiedział, że jest on tak bardzo podoby do „Smalltown Boy”. Gdy okazało się, że do wspólnego nagrania nie doszło postanowił nagrać go sam, a gdy dowiedział się o zbieżności „I Can Change” z „Smalltown Boy” postanowił to wykorzystać i użyć oryginalnego sampla. W piosence pojawia się też Neil Tennant z Pet Shop Boys, który swoją linijkę nagrał telefonem i przesłał Brandonowi, a ten bez obróbki wkleił ją w gotową piosenkę. Tennant nawet nie słyszał jak będzie brzmiało to nagranie, nie znał melodii, ale w końcu mówić to On ładnie potrafi i spasowało jak ulał. Efekt końcowy jest piorunujący, bo choć nie jest to typowe dla Flowersa nagranie to po prostu nie sposób go nie polubić.


LANA DEL REY - HIGH BY THE BEACH

Lana Del Rey lubię teraz nawet bardziej niż na początku jej kariery, a „High by the Beach” może tylko utwierdzić mnie w tym stwierdzeniu i zarazem stanowisku. Niektórzy sugerują, że nowy album to powrót do tego czym przyciągnęła uwagę na „Born to Die”, a ja jakoś specjalnie tego nie czuję i uważam, że to zupełnie nowe rozdanie. Może w „High by the Beach” pobrzmiewają takie echa, ale jeżeli dobrze się wsłuchać w cały album, to jest to raczej wyjątek i to też nie do końca. Bardzo wyraźnie wyczuć można tutaj (zwłaszcza w przejściu) narrację nawiązującą raczej do „Ultraviolence”. To zresztą ciekawe w jaki sposób Lana olewa system pisząc tyło i wyłącznie o swoich egzystencjalno-miłosnych problemach, zupełnie nie zwracając uwagi na krytykę. W ten sposób słuchaczowi łatwiej zbliżyć się do tych chillout’owych melodii i zupełnie w nich zatracić. Pod względem muzycznym jest na pewno bardziej dyskotekowo, jeśli w ogóle można to tak to nazwać. No i właśnie tutaj bliżej jest do Born to Die”, ale generalnie to już zupełnie nowa historia.