ZAC BROWN BAND - HEAVY IS THE HEAD FT. CHRIS CORNELL

Nie ukrywam, że na Zacka Browna uwagę zwróciłem stosunkowo niedawno, kiedy oglądałem dokument Dave’a Grohla „Sonic Highways”. Wcześniej z łatką muzyka country nie przykuwał mojej uwagi, bo nie mam dobrej opinii o współczesnych gwiazdkach tego gatunku. I właśnie ten dokument, a konkretnie odcinek o „Nashville” uświadomił mi, że i w takim świecie potrafi uchować się prawdziwy muzyk, dla którego liczy się coś więcej niż tylko zera na koncie. Może opowieść Dave’a o Zac Brown Band była nieco laurkowa i przesadzona, niemniej z wielką przyjemnością dowiadywałem się kolejnych faktów o ich współpracy przy okazji „The Grohl Sessions, Vol. 1”. Teraz zespół powraca z zupełnie innym i nowym materiałem „Jekyll + Hyde”, ale i tutaj niespodzianka w postaci gościnnego udziału innej wielkiej gwiazdy sceny grunge Chrisa Cornella jest równie wielka. Efekt tej współpracy „Heavy Is The Head” budzi respekt, bo muzycy w perfekcyjny sposób połączyli najlepsze zalety Zac Brown Band z ciężkim i potężnym brzmieniem, w którym jak ryba w wodzie czuje się Chris Cornell. Gdy się tego słuch dosłownie można czasem zapomnieć, że to nie Soundgarden, a to chyba największy komplement.


FFS - JOHNNY DELUSIONAL

Drugą nowością w tym tygodniu jest jeszcze bardziej zaskakująca współpraca, połączone siły muzyków Franz Ferdinand i legendarnych Sparks. Tutaj najbardziej zaskakuje różnica pokoleniowa, bo dobijający do siedemdziesiątki muzycy znaleźli wspólny język z nie tak już młodymi, ale jak by nie było przynajmniej pokolenie młodszymi ikonami współczesnej muzyki alternatywnej. „Johnny Delusional” zbytnio nie zaskakuje, bo ja słyszę tu klasycznego Kapranosa i to w sumie najbardziej nakręca tutaj melodię, rytm i energię. Fajnie w to wszystko wplatają się chórki Russella i Rona Mael’ów, ale zdecydowanie młodzi wjadą tutaj prym. Wygrywaj muzyczną wojnę z starszymi kolegami, bo przykrywają swoją ekspresją inne muzyczne elementy Sparks. To oczywiście ciekawe muzyczne zderzenie, ale tak czy siak do piosenki wracam głównie z uwagi na moją sympatię do Franz Ferdinand.