Post: #1

Co to jest?
Hardstyle – gatunek muzyki hard dance wywodzący się z głównie muzyki hard trance i nu style gabber. Jest zaliczany do elektronicznej muzyki tanecznej (klubowej).

Charakterystyka
Gatunek charakteryzuję się ostrymi samplami z szybszym tempem (powyżej 150 BPM) niż pierwowzór (140-150 BMP)[2]. Charakterystyczny dla tego gatunku jest bas, zwany także hardbassem, który wyjątkowo głęboki i wyrazisty, jest istotną cechą tego gatunku[2]. W hardstyle'u zazwyczaj motyw basowy pojawia się między jednym a drugim uderzeniem (bass reverse), w przeciwieństwie do hardcore, gdzie motyw basowy występuje spójnie z każdym beatem[2]. Należy też wspomnieć, że gatunek ten przeważnie ma rytm w metrum 4/4, czasem 6/8. Hardstyle jest często zupełnie niesłusznie mylony z muzyką techno. Często ciężkie wejścia basowe rozwijane są do rozbudowanych partii wokalnych, arii operowych i pieśni, co nadaje muzyce niespotykany klimat. Ze względu na nisze, do której hard dance jest spychany, hardstyle jest wykonywany głównie na dużych imprezach (festiwale i inne wydarzenia).

Historia
Początki hardstyle'u sięgają końca wieku XX i początku XXI wieku[1] w Holandii, a duży wpływ na powstanie stylu miał gatunek gabber[1]. Hardstyle ma swoje korzenie w Holandii, gdzie artyści tacy jak Lady Dana, Pavo, Luna i The Prophet, którzy produkowali muzykę hardcore, zaczęli eksperymentować podczas odtwarzania ze swoimi nagraniami. Pierwsze imprezy muzyki hardstyle takie jak Qlubtempo[3], miały miejsce na początku XXI wieku. Przez pierwsze kilka lat hardstyle charakteryzowały tempo około 140-150 BPM, a sprężone dźwięki uderzeń basu i krótkie próbki wokalne rozbudowane do partii wokalnych, arii operowych i pieśni, co nadaje muzyce charakterystyczny klimat[1].

Po kilku udanych edycjach imprez Qlubtempo i Qlimax wytwórnia płytowa Q-Dance zarejestrowała hardstyle jako nowy gatunek muzyczny w dniu 4 lipca 2002 roku[2].

Około 2002 roku, pojawiły się kolejne wytwórnie muzyki hardstyle. Fusion (artystów znanych jako Zany i Donkey Rollers) i Scantraxx (założonej przez Dov Elkabasa) to dwie holenderskie wytwórnie, które rozpoczęły produkcję utworów hardstyle w tym czasie[4][5].

W latach 2004-2005 gatunek stał się bardziej melodyjny i podnoszący na duchu, nieco szybsze tempo (powyżej 150 BPM)[2], a gatunek charakteryzuje lżejszy, ugrzeczniony bas, milsze dla ucha melodie, brak mrocznego klimatu. Wielu producentów zaczęło stosować pitch-shift zniekształcając uderzenie basu, które stworzyło melodyjną linię basową, że zwykle gra w tempie z typowym twardym trance i electro house oraz delikatniejszą syntezatorową melodię. Melodia jest często w formie Triola, co daje gatunkowi pulsujący rytm, podczas gdy starszy hardstyle, a także inne gatunki takie jak jumpstyle mają bardziej prostsze struktury melodyczne w stosunku do nich

Ewolucja
Wraz z rozprzestrzenieniem się w Europie, hardstyle zyskał nowe brzmienie. Mimo młodego wieku już można wyodrębnić dwa podgatunki. Pierwsza fala tej muzyki rozwijała się od 1999 do 2001 roku. Był to ciężki, podstawowy styl nazwany early hardstyle. Było to połączenie muzyki gabber i techno, tyle że bardziej taneczne. Nowy styl, zwany nu-style, został zapoczątkowany przez Lady Danę, a zaczął się rozwijać od 2005 r. Gatunek charakteryzuje lżejszy, ugrzeczniony bas, milsze dla ucha melodie, brak mrocznego klimatu. Przedstawicielami tego podgatunku są: Wildstylez, D-Block & S-Te-Fan,

W ostatnich latach wykształcił się nowy nurt zwany jumpstyle[2]. Skoczne bity, powtarzane rytmicznie i obraz tłumu skaczącego do nich są charakterystyczne dla tego podgatunku. Twórcą i czynnym propagatorem jest Max B Grant pochodzący ze Szwajcarii. Jumpstyle zyskał miano komercyjnego i nie osiągnął popularności.

Rozróżnia się także ostry Raw Hardstyle, Early Hardstyle oraz skoczny Italian Hardstyle. W 2010 roku z Hardstyle'u zaczął wyodrębniać się Dubstyle będący połączeniem linii basowej dubstepu i melodii Hardstyle'u

Populaność tej muzyki
Hardstyle, promowany przez Q-Dance i rozsławiony przez wielkie imprezy, zyskał duże zainteresowanie w Niemczech, gdzie przedstawicielem jest Blutonium Boy, w Belgii, w Hiszpanii, we Włoszech i przede wszystkim w Holandii. Osiągnął tam wielką popularność. Z biegiem czasu wyłoniły się znane, włoskie sylwetki producentów tej muzyki: Technoboy, Tatanka, Zatox.