Post: #23

Mimo sentymentów do takich kawałków jak Tupelo, Deanna i Red Right Hand, to jednak najbardziej lubię Cave'a w wersji balladowej. Takie Into My Arms czy (Are You) The One... byłyby u mnie zdecydowanie wyżej. A jeśli chodzi o Where The Wilde Roses Grow, to ja nie użyłbym tu żadnego stwierdzenia mówiącego, że to komercja. Bo jeśli tak, to w którym miejscu? Że niby Kylie, bo to artystka mainstreamowa? A Henry Lee to już może nie komercja, bo z PJ Harvey? Nie przesadzajmy. Nick dobierając artystów do duetów chyba nie kalkulował, że jeden utwór nagra ze znaną artystką w celu podbicia mainstreamu, drugi z inną znaną w celu podbicia sceny niezależnej. Wierzę w to, że z każdą z nich chciał zaśpiewać duet i każda pasowała mu do koncepcji artystycznej danego utworu. W jednym i drugim wypadku eksperyment się powiódł i my jako słuchacze dostaliśmy bardzo fajne nagrania. A utwór broni się sam, wystarczy posłuchać jakiejkolwiek wersji koncertowej, gdzie partie Kylie śpiewa Blixa. Ja kiedyś specjalnie kupiłem "The Best of Nick Cave & The Bad Seeds" (chociaż większość utworów miałem na innych płytach) tylko dlatego, że był tam gratisowo dołożony krążek "Live At The Royal Albert Hall" (wersja 1998) i muszę powiedzieć, że cała płyta bardzo mi się podobała. Pod koniec szły po sobie Henry Lee, The Weeping Song, The Ship Song i Where The Wild... I te prawie akustyczne wersje z wokalnymi duetami z Blixą są bardzo dobre. Są inne trochę inaczej zaśpiewane, ale słucha się ich z niekłamaną przyjemnością.