Odpowiedz 
 
Ocena wątku:
  • 1 Głosów - 5 Średnio
  • 1
  • 2
  • 3
  • 4
  • 5
Bezustanny Top Wszechczasów - odsłona I.1.
Miszon Offline
Stały bywalec
*****

Liczba postów: 11 427
Dołączył: Aug 2008
Post: #21
RE: Bezustanny Top Wszechczasów - odsłona I.1.
dziobaseczek napisał(a):Taka Tori Amos lat 30tych
Przedziwne skojarzenie, ale niech ci będzie Icon_wink2 .

Jedziemy dalej:
Louis Armstrong A KISS TO BUILD A DREAM ON 1951 singiel
w Topie od: 2010-11
I znowu - Fallout. Tym razem - dwójka:

Z Armstrongiem jest właśnie głównie ten problem, że sporo rzeczy które znam z jego wykonań, znam też z innych i przez to jakoś trudno byłoby mi wybrać jego wykonanie jako czołowe. Bo przecież mogłoby się tu znaleźć chociażby "Mack the Knife", czy też "When The Saints Go Marchin' In" (nawet typowane przez jedną osobę). To ostatnie nawet POWINNO się znaleźć w BTW, no ale własnie nie mogłem się zdecydować, jaką i czyją wersję wybrać (a najmilej wspominam polską szaloną przeróbkę punkową, czyli "Kibel" zespołu "The Bill" Icon_wink2 ), "I Got Rythm", "Just a gigolo" (też POWINNO być, ale na pewno nie Armstrongowe), czy "Cabaret".

No i w związku z tym, aby kontynuować fragment Topu, kiedy jest on mocno subiektywny, wrzuciłem właśnie ten kawałek Icon_smile2 . Rzcz napisana w 1935 roku (podobnie jak Maybe InkSpotów) przez trójcę Bert Kalmar, Harry Ruby i Oscar Hammerstein II. W 1951 nagrał ją Louis i w tym samym roku zagościła też w filmie "The Strip". Młodsi mogą ją znać z "Bezsenności w Seattle" z 1993.

[Obrazek: jswidget.php?username=Miszon&num...gewidget=1]
09.05.2012 12:13 AM
Znajdź wszystkie posty użytkownika Cytowanie selektywne Odpowiedz cytując ten post
Miszon Offline
Stały bywalec
*****

Liczba postów: 11 427
Dołączył: Aug 2008
Post: #22
RE: Bezustanny Top Wszechczasów - odsłona I.1.
Ten sam rok, nadal stary styl muzyki, jeszcze nie nadeszła era szaleństw rock'n'rollowych:

Nat King Cole UNFORGETTABLE 1951 singiel

Uwielbiam słuchać głosu Nata - ciepły, aksamitny, czuły, otulający człowieka. W dodatku ten uśmiech słyszany w nagraniach - wspaniały wokalista! Unforgettable to jedno z jego czołowych nagrań. Pierwotny tytuł (piosenkę napisał Irving Gordon) to "Uncomparable", ale wydawca poprosił o zmianę. Która nawet chyba dobrze wyszła. Cole balansował na granicy jazzu i popu, nawet niektórzy mu zarzucali, że "poszedł w komerchę" porzucając jazz, ale raz na jakiś czas do niego wracał.
Niestety, uważał że barwę głosu pozwalają mu zachować i wzmocnić papierosy, których palił naprawdę dużo (minimum 3 paczki dziennie), przed nagraniami wypalał też zawsze kilka cygar pod rząd. Skończyło się, jak można się było spodziewać - zmarł na raka płuc w 1965.
W Topie będzie jeszcze raz, a bardzo blisko niego była też "Mona Lisa" z 1950.

[Obrazek: jswidget.php?username=Miszon&num...gewidget=1]
09.05.2012 12:14 AM
Znajdź wszystkie posty użytkownika Cytowanie selektywne Odpowiedz cytując ten post
Miszon Offline
Stały bywalec
*****

Liczba postów: 11 427
Dołączył: Aug 2008
Post: #23
RE: Bezustanny Top Wszechczasów - odsłona I.1.
No i spora zmiana stylu teraz!

Bo - co tu dużo mówić - czas na rewolucję. Czyli - nagłą zmianę klimatu i muzykę, która brzmi zdecydowanie mniej dostojnie od prezentowanej dotychczas. Czyli:
Bill Haley And His Comets (WE'RE GONNA) ROCK AROUND THE CLOCK 1954 Rock Around the Clock

(prawa noga) pięta - palce (lewa noga) pięta palce
i tak w kółko. Jeśli jesteśmy panią - zaczynamy od lewej.
I tańcujemy rokendrola! Icon_biggrin

To w zasadzie Frank Sinatra (i może jeszcze ktoś) sprawił, że pop stał się muzyką ludzi młodych (wcześniej słuchali go właśnie starsi, młodzi słuchali raczej jazzu)
Ale to ten właśnie kawałek jest uznawany jako pierwszy hit rock'n'rolla, czyli początek nowej ery, początek ery "muzyki młodzieżowej". Aczkolwiek "Shake, Rattle and Roll", tego samego Billa Haleya, było przebojem wcześniej, już w 1954. Bo, co ciekawe, kiedy ten kawałek ukazał się na singlu w roku 1954 (jako B-side, na A było "Thirteen Women (and Only One Man in Town)"), to jakoś się nie przebił, dopiero kiedy rok później pojawił się w filmie Blackboard Jungle (na napisach początkowych i potem w trakcie jeszcze), stał się hitem i nr 1 (8 razy na 1 miejscu) na Billboardzie (w UK - 17, ale kilka miesięcy wcześniej, potem powrócił pod koniec 1955 i 4 razy na pierwszym był na przełomie 1955-56). Podobno do filmu wybrali go producenci, którzy pożyczyli od syna jednego z nich, kilka jego płyt (bo chcieli jakiś "młodzieżowy kawałek").
Utwór napisano zresztą 2 lata wcześniej, w 1952. Klasyczny 12-taktowy blues, ale zagrany z nowym zacięciem (podobno zwrotka jest nieco podobna do hitu Hanka Williamsa, "Move It On Over, z 1947).
Do nagrania omal nie doszło, bo prom którym zespół płynął do studia utknął na mieliźnie i zespół by się spóźnił. Piosenkę nagrano w dwóch podejściach, 12 kwietnia 1954, zmiksowano je potem w ostateczną wersję. Najbardziej prawdopodobny skład, który dokonał tego historycznego nagrania to:
Bill Haley – wokal, gitara rytmiczna
Marshall Lytle – kontrabas
Joey Ambrose (aka Joey D'Ambrosio) – saksofon tenorowy
Billy Williamson – steel guitar
Johnny Grande – fortepian
Billy Gussak – bębny
Danny Cedrone – guitar elektryczna, czyli to on zagrał to charakterystyczne solo-tremolo. Niestety, nie dożył chwały tego utworu, bo zmarł po upadku ze schodów 2 miesiące po nagraniu...

Co ciekawe - wersja filmowa ma odwrotnie ułożone solówki niż oryginalna. W oryginalnej jest najpierw gitarowa, potem saksofonowa, w filmowej - najpierw saxu.

Podobno to najczęściej sprzedawany winyl w historii. Dokładnych danych nie ma, ale wg. Księgi Rekordów Guinessa, od 1970 do 1990 sprzedano "conajmniej 25 mln sztuk".

W 2006 ukazała się składanka "The Story of Rock Around the Clock: Bill Haley & Friends Vol. 3", na której znalazło się 60 wersji tego kawałka - 30 wykonań Haleya i 30 coverów.

[Obrazek: jswidget.php?username=Miszon&num...gewidget=1]
11.05.2012 11:30 AM
Znajdź wszystkie posty użytkownika Cytowanie selektywne Odpowiedz cytując ten post
Miszon Offline
Stały bywalec
*****

Liczba postów: 11 427
Dołączył: Aug 2008
Post: #24
RE: Bezustanny Top Wszechczasów - odsłona I.1.
Little Richard TUTTI FRUTTI 1955 singiel / 1956: OST: Don't Knock the Rock / 1957: Here's Little Richard

Little musiał być naprawdę mały, skoro mógł stać przy fortepianie i nie musiał się pochylać, by sięgać klawiszy Icon_wink .

Wręcz modelowy kawałek rock'n'rollowy. Co ciekawe, magazyn Mojo wybrał go jako nr 1 w klsyfikacji The Top 100 Nagrań Które Zmieniły Świat. No i ten wstęp: "u łab-ba buluma, u-łab bęm bu" Icon_biggrin3 . Kawałek nagrano w 3 podejściach, co zajęło w sumie 15 minut Icon_smile . Znowu klasyczny, 12-taktowy blues, ale zagrany z niesamowitym powerem i zaśpiewany z wielką ekspresją.
Little Richard, zanim odniósł ten sukces, przez 4 lata nie potrafił się przebić, ponosząc ciągłe porażki komercyjne. Dopiero Tutti Frutti dało mu nr 2 na liście Billboard R&B.
Utwór wydano na singlu, potem zagościł w filmie "Don't Knock the Rock" (z niego ten yutub), gdzie też można było posłuchać innych nagrań rock'n'rollowych (w tym Rock Around the Clock).

Ciekawostka: do legendy przeszły orgie organizowane przez Little Richarda w połowie lat 50-tych. Orgie, na których np. zachęcał różnych mężczyzn do seksu ze swoją narzeczoną, czemu lubił się przyglądać. No, ogólnie - się działo, żeby nie wchodzić w szczegóły Icon_wink . Wszystko się skończyło, kiedy w 1957 się nawrócił i przez 5 lat wykonywał tylko religijną muzykę (potem mu przeszło, a potem znowu wróciło, ale to inna historia).

Ja ten kawałek poznałem i go polubiłem, bo miałem go na kasecie z muzyką do filmu "Cocktail". Film obejrzałem jakoś z 5 lat (minimum, jak nie z 8-10) później Icon_wink .

[Obrazek: jswidget.php?username=Miszon&num...gewidget=1]
11.05.2012 11:32 AM
Znajdź wszystkie posty użytkownika Cytowanie selektywne Odpowiedz cytując ten post
Miszon Offline
Stały bywalec
*****

Liczba postów: 11 427
Dołączył: Aug 2008
Post: #25
RE: Bezustanny Top Wszechczasów - odsłona I.1.
The Platters ONLY YOU (AND YOU ALONE) 1955 The Platters

pierwszy nr 1 zespołu (mieli jeszcze 4, w latach z lat 1955-58. Największy z nich to "The Great Pretender" z tego samego roku, jest też blisko BTW)
To typowy zespół wokalny w stylu odnoszących sukcesy już wiele lat wcześniej "rewelersów" (tak takie zespoły nazywano również w Polsce, od nazwy jednego z tych zespołów). Wielokrotnie zmieniali skład, ale ten najbardziej legendarny to Tony Williams, David Lynch, Paul Robi, Herb Reed, i Zola Taylor. Mnie się kojarzą z jakąś reklamą, która leciała w latach 90-tych w Polsce (to była jakaś inna wersja i prawdopodobnie tamtą słyszałem jako pierwszą).

Ciekawostka: autor, Buck Ram, napisał ten kawałek dla Ink Spots.

Ciekawostka nr 2: Gene Williams, który śpiewał w zespole przez ponad 20 lat, był ojcem Briana Williamsa, koszykarza m.in Chicago Bulls w drugiej połowie lat 90-tych, który potem zmienił nazwisko na Bison Dele. Po zakończeniu kariery zaginął w 2002 w czasie rejsu na Pacyfiku w okolicach Tahiti wraz ze swoją narzeczoną i sternikiem jachtu, ciał nigdy nie odnaleziono. Były podejrzenia, że zamordował go jego brat, Kevin Williams (zmienił nazwisko na Miles Dabord), ale ten prawdopodobnie specjalnie przedawkował insulinę i zapadł w śpiączkę, po czym zmarł, jeszcze tego samego roku.

[Obrazek: jswidget.php?username=Miszon&num...gewidget=1]
11.05.2012 11:33 AM
Znajdź wszystkie posty użytkownika Cytowanie selektywne Odpowiedz cytując ten post
Miszon Offline
Stały bywalec
*****

Liczba postów: 11 427
Dołączył: Aug 2008
Post: #26
RE: Bezustanny Top Wszechczasów - odsłona I.1.
Ella Fitzgerald MANHATTAN 1956 Ella Fitzgerald Sings the Rodgers and Hart Songbook

Żeby nie było, że brak Elli to profanacja i potwarz dla tego Topu - no to jest. Ale jak pisałem wczesniej - czysto symbolicznie, bo jednak uznaję ją bardziej w kategoriach jazzu.
Tytuł płyty mówi wszystko - zbiór kawałków napisanych przez tych 2 panów(muzyka Richarda Rodgersa i słowa Lorenza Harta), w interpretacji Elli Fitzgerald (miała też inne takie płyty, np. piosenki George'a i Iry Gershwinów, Cole'a Portera, Duke'a Ellingtona, czy Irvinga Berlina. Zresztą - pełna lista tu). 34 piosenki na 2 winylach. Aranżacje wykonał i dyrygował orkiestrą - Buddy Bregman. Piosenkę napisano w 1925 roku, pojawiła się w filmie Makers Of Melody w 1929, a potem w wielu innych. Chyba stąd ten czuć ten filmowy klimat w trakcie słuchania tego kawałka.
A wersja Elli jednak najsłynniejsza Icon_smile .

[Obrazek: jswidget.php?username=Miszon&num...gewidget=1]
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 11.05.2012 11:36 AM przez Miszon.)
11.05.2012 11:34 AM
Znajdź wszystkie posty użytkownika Cytowanie selektywne Odpowiedz cytując ten post
Miszon Offline
Stały bywalec
*****

Liczba postów: 11 427
Dołączył: Aug 2008
Post: #27
RE: Bezustanny Top Wszechczasów - odsłona I.1.
Jeśli era rock'n'rolla, to...
Elvis Presley HEARTBREAK HOTEL 1956 EP: Heartbreak Hotel / Elvis' Golden Records
Tutaj wrzucę ciekawostkę - dokument o tej piosence Icon_smile2 .

Czyli kolejny 12-taktowy blues, skomponowany przez rewelacyjną absolutnie parę: Jerry Leiber i Mike Stoller (pierwszy z nich zmarł w zeszłym roku). Jeszcze będą obecni w tym Topie rzecz jasna Icon_smile . Niby to "Big Mama" Thornton nagrała pierwszą wersję, w 1952 już, ale Elvis stanowczo "skradł" jej ten kawałek (jak kilka innych zresztą), swoim wykonaniem rozrabiając naprawdę mocno (to wykonanie w TV zobaczyło 40 mln ludzi i "były problemy", o czym mówi ten dokument, który wcześniej wrzuciłem. A Elvis zyskał przydomek "Elvis the Pelvis" Icon_smile ). Świetny, rockowy czad po prostu!
W wersji studyjnej grają niemal ci sami, co wtedy w TV:
Scotty Moore- gitara prowadząca
Elvis Presley - gitara rytmiczna
Bill Black - bas
D. J. Fontana - bębny
The Jordanaires - chórki
Jak dla mnie - te energetyczne przejścia perkusji w pauzach świetnie napędzają kawałek, dodając mu więcej poweru.

[Obrazek: jswidget.php?username=Miszon&num...gewidget=1]
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 12.05.2012 02:05 AM przez Miszon.)
12.05.2012 02:01 AM
Znajdź wszystkie posty użytkownika Cytowanie selektywne Odpowiedz cytując ten post
Miszon Offline
Stały bywalec
*****

Liczba postów: 11 427
Dołączył: Aug 2008
Post: #28
RE: Bezustanny Top Wszechczasów - odsłona I.1.
Jednak zmieniamy wykonawcę, chociaż ten kawałek też Elvis skradł oryginalnemu wykonawcy. Ale to też może dlatego, że Gene śpiewał to bardzo podobnie do Presleya? (zresztą, Gene Vincent był taką odpowiedzą Capitol Records na Presleya, próbą znalezienia dla niego rywala)
Gene Vincent and His Blue Caps BE-BOP-A-LULA 1956 singiel

Ciekawe, że to był B-side! (na A - "Woman Love". Zna ktoś? Icon_wink )
Gene Vincent to chyba jednak artysta jednego (i to pierwszego) przeboju. Utwór w stylu rockabilly, z ciekawie trzeba przyznać nagranym wokalem, z dużym echem w tle i mocnym uwydatnieniem specyficznego sposobu śpiewania Gene'a, nieco staccato i dziwne "przedmuchy".

Ten kawałek rozpoczynał swego czasu teleturniej muzyczny na TVP1, który był prowadzony przez Romana Rogowieckiego. Taka "Jaka to melodia" dla freaków i bez tej całej otoczki typu show, tylko "czysta wiedza muzyczna". Do dziś pamiętam, jak jeden z uczestników haniebnie poległ nie rozpoznając w finale "From Me To You" po 6 czy 7 nutach. A mnie się udało Icon_biggrin . Niestety, nie pamiętam jak się zwał ten teleturniej. Może kojarzy ktoś?

Ciekawostka: Słowo/wyrażenie "Be-Bop", które tu występuje, możliwe że nawiązuje do tego wyrażenia, które dało nazwę stylowi jazzowemu (bebop), który własnie od takiego zwrotu wziął swą nazwę (a przynajmniej tak to podobno było, że coś takiego było używane często w latach 40-tych i stąd potem słowo bebop się wzięło).
Ciekawostka 2: te krzyki w tle (np. ok. 40 sekundy) to perkusista, Dickie "Be Bop" Harrell, który "chciał być pewien, że jego rodzina usłyszy, że brał udział w nagraniu":lol: .
No i ciekawostka 3, ale to pewnie wszyscy wiedzą. Kto tak nawiązał do utworu: "Here comes Johnny singing oldies, goldies, Be-Bop-A-Lula [...]":icon_question:

[Obrazek: jswidget.php?username=Miszon&num...gewidget=1]
12.05.2012 02:07 AM
Znajdź wszystkie posty użytkownika Cytowanie selektywne Odpowiedz cytując ten post
Miszon Offline
Stały bywalec
*****

Liczba postów: 11 427
Dołączył: Aug 2008
Post: #29
RE: Bezustanny Top Wszechczasów - odsłona I.1.
I ostatni w tej serii (ale nie ostatni z 1956 roku):

Bill Haley And His Comets SEE YOU LATER ALLIGATOR 1956 singiel
Bill Haley jeszcze raz. Więcej go nie będzie, ale blisko były: "Shake, Rattle and Roll", "Razzle Dazzle" (ach to: "get set! ready! go!", oraz "Mambo Rock".
Jedziemy, bo wszyscy i tak znają:

(fragmenty tego filmu też już tu widzieliśmy Icon_wink2 )
Idealne do ćwiczenia rock'n'rolla lub nawet jive'a, bo jest wolniejsze i można dobrze dopracować technikę Icon_wink .

Znowu 12-taktowy blues. Co ciekawe - to jest cover, bo oryginał nagrał Bobby Charles, w 1955. Ten "chomikowaty" głos na wstępie, to Franny Beecher, gitara prowadząca w The Comets.

Bill Haley co prawda w latach 60-tych nie był już popularny w Stanach (w zasadzie już w 1957-8 zastąpiły go nowe gwiazdy, w postaci m.in. Presleya czy Jerry Lee Lewisa), ale dużym powodzeniem cieszył się nadal w Europie, nagrywając dużo we Francji, czy też dla wytwórni szwedzkiej. Do końca lat 60-tych nie tracił tam popularności. Nagrywał także wówczas w Meksyku, w większości hiszpańskojęzyczne wersje swych największych hitów (czasem mocno przearanżowane). W latach 70-tych stopniowo jednak szło mu gorzej, do czego na pewno przyczyniały się jego problemy z alkoholem (w 1974 sam się przyznał w wywiadzie, że jest alkoholikiem). Zmagał się z tym przez całą dekadę lat 70-tych, dzielnie wspierała go jego trzecia żona, ale od 1976, kiedy zmarł na raka płuc (choć nigdy nie palił, raczej przykład biernego palacza) wieloletni saksofonista zespołu, Rudy Pompilli, Billowi odeszła ochota do grania, a problemy zdrowotne zaczęły się nasilać. Od 1979 było już naprawdę ciężko. Np. okazało się, że nawet kiedy nie pije potrafi się zachowywać jak pijany. Wyszło też na jaw, że prawdopodobnie wskutek picia, jego organizm wykazuje nadprodukcję adrenaliny, co miało wiadome skutki (i ogólnie zmiany w mózgu były poważne). Rodzina utrzymywała, że w 1980 wykryto u niego guza mózgu, który bardzo zmieniał jego zachowanie, ale potem wyszło na jaw, że nic takiego nie miało miejsca. Zmarł ostatecznie w 1981, oficjalnie z powodu ataku serca.

Ma też swoją asteroidę - 79896 Billhaley, odkrytą w 1999, nazwaną tak w 25 rocznicę jego śmierci.

[Obrazek: jswidget.php?username=Miszon&num...gewidget=1]
12.05.2012 02:09 AM
Znajdź wszystkie posty użytkownika Cytowanie selektywne Odpowiedz cytując ten post
Miszon Offline
Stały bywalec
*****

Liczba postów: 11 427
Dołączył: Aug 2008
Post: #30
RE: Bezustanny Top Wszechczasów - odsłona I.1.
Zapomniałem wcześniej tego dopisać, od kiedy w Topie:

Nat - od 1997 (czyli kiedy kupiłem sobie kasetę "Stardust" jego córki, głównie dla duetu z nim)
Little Richard - od ok. 1990 (czyli w sumie od zawsze, bo jak pisałem wcześniej, Top po raz pierwszy stworzyłem w 1995) - czyli od czasu kiedy słuchałem dużo kasety ze ścieżką do "Cocktailu", gdzie były m.in. takie stare hiciory
Plattersi - od ok. 1996-7 (czyli czasu, kiedy ta wspomniana wcześniej reklama leciała w TV)
Elvisy - w zasadzie od zawsze, bo Elvisa słuchałem (i wtedy też najbardziej lubiłem, później mi to mocno przeszło, dopiero od paru lat lekko wróciło) w czasach, zanim jeszcze miałem magnetofon (czyli ok. 1990. CHociaż musiał być wczesniej jakiś, bo skąd by się wzięły kasety z datą wydania przed 1988?). Wtedy czasem u babci, cioci, albo w domu, słuchało się muzyki z adaptera. Co zawsze było niesamowitym wydarzeniem i robiło się to na specjalnie okazje (jakieś urodziny lub imieniny któregoś z dzieci, sylwestrowa impreza dziecięca) i czasem "po prośbie", bo urządzenie to było dla nas dość tajemnicze i nieco się go bałem (zwłaszcza że trzeba się było z igłą i płytami obchodzić ostrożnie, co widać było po pietyzmie pewnym, z jakim obsługiwali to starsi). no i jednym z ulubionych naszych winyli były takie 2 czy 3 z przebojami Elvisa. Jestem zatem pewien, że wśród tych przebojów były i te . Oficjalnie jednak wpisałem go do Topu w 2007-8 (wcześniej tylko "Love me tender" było, od mniej więcej 1998)
Bille Haleye - od 2000. Miałem dwupłytową składankę z takimi oldiesami rock'n'rollowymi. Robiła furorę na wszelkich imprezach w liceum typu sylwestry, 18-ki i inne takie. Jakoś rok po skończeniu liceum zacząłem nieco tęsknić za tymi imprezami (no i zdarzały się już w tym składzie tylko w wakacje) i wtedy wrzuciłem te kawałki do Topu
Gene Vincent - w zasadzie to byłby w okresie jak ten wspomniany przeze mnie teleturniej puszczali. Potem zapomniałem o nim, ale myślę że wróciłby niewiele później, czyli tak 1997. Wróciłby, bo kawałki starsze niż era Bitli powrzucałem do BTW dopiero w tym wieku, tak w okolicach tego Haleya najwcześniej
Ella - dopiero ze 2 lata temu. Faktycznie, na odczepnego, żeby "coś było". Tak to pewnie około 1998 bym dał, kiedy w jakimś filmie widziałem i kupiłem sobie składankę jakąś z jej kawałkami

Ale wróćmy do tematu. Jakoś tak wyszło, że dziś 3 rzeczy które bardziej znałem zwykle w innych wersjach. Ale w Topie jednak w tych "prawidłowych":
Carl Perkins BLUE SUEDE SHOES 1956 singiel / 1956: Dance Album of...Carl Perkins
w Topie od: ok. 1996, ale tak w zasadzie, jak większość innych staroci, od 2001

(tu wersja z jakiegoś telewizyjnego programu. Przezabawna choreografia jeśli można tak powiedzieć Icon_wink2 )

Jestem pewien, że dużo wcześniej znałem wersję Elvisa (patrz historia wyżej), niewykluczone nawet, że ją wolę. Aczkolwiek są bardzo podobne, Elvisowa nie ma tylko tych pauz na początku i jest mocniejsza, bardziej rockowa bym rzekł (ta taka grzeczniejsza). Oryginał poznałem dopiero po tym, jak poznałem "Autobiografię" Perfectu (czyli pod koniec 1994) i zacząłem się zastanawiać po pewnym czasie, co to za "lu złej szu" usłyszał wokalista Perfectu, po czym nie mógł w nocy spać Icon_wink . W końcu po kilku miesiącach spytałem tatę i mi wyjaśnił o co chodziło. No, ale to nie koniec, bo dotarcie do tamtej wersji w owych czasach nie było łatwe. W końcu jakoś udało mi się ją usłyszeć gdzieś po roku czy może więcej. A potem się na szczęście znalazła na tym 2CD-kowym zestawie hitów rock'n'rolla (chociaż wtedy to już ją znałem na pamięć bez słuchania, mimo że nagrania żadnego jej nie miałem, a chyba nawet grać na gitarze umiałem). A jakoś w tym samym czasie dowiedziałem się, że nagrali to także Beatlesi na "Beatles for Sale", którą nabyłem dopiero gdzieś w 1999 (to byli moi przedostatni Bitle ze "zwykłych" ich płyt. A nawet ostatni jeśli "Magical Mistery Tour" nie liczyć jako "zwykłej").

Rzecz napisana w 1955, wydana 1 stycznia 1956 (na stronie B - Honey Don't). Podobno pierwsze nagranie w stylu rockabilly, łączące w sobie elementy bluesa, country i popu tamtego okresu.
Arcyciekawa historyjka o powstaniu piosenki - warto przytoczyć:
Johnny Cash na jesieni 1955 r. wraz z Perkinsem i Elvisem Presleyem i innymi z kręgu twórców związanych z radiem Louisiana Hayride, byli w trasie na południu Stanów. Cash opowiedział Perkinsowi o czarnym lotniku, którego poznał, gdy służył w Niemczech. Określił on swoje wojskowe buty jako "blue suede shoes." Cash zasugerował Carlowi napisanie piosenki o butach. Carl odparł, "Nic nie wiem o butach. Jaj mógłbym napisać piosenkę o butach?". Gdy Perkins grał na potańcówce 4 grudnia, 1955 r., zauważył parę tańczącą blisko sceny. Między utworami Carl usłyszał krzyk - "Uh-uh, don't step on my suedes!" (ej, ej, nie stawaj na moich butach!). Carl spojrzał w dół i zobaczył że chłopak był ubrany w niebieskie zamszowe buty, na których widać było zadrapanie i sobie pomyślał: "kurde, taka fajna laska, a on myśli cały czas o swoich butach!". Tej nocy Perkins zaczął pisać piosenkę na podstawie tego incydentu. Szukał dobrego początku z wykorzystaniem dziecięcej rymowanki. Rozważał i zaraz odrzucił: "Little Jack Horner...", a potem "See a spider going up the wall...", aż w końcu wybrał "One for the money...". Wstał z łóżka i wziął do ręki swojego Les Paula (gitarę jakby co Icon_wink ), zaczynając od akordu A. Po zagraniu 5 chwytów, gdzie śpiewał "Well, it's one for the money... Two for the show... Three to get ready... Now go, man, go!", wszedł rytm boogie. Szybko złapał papier i napisał piosenkę, zapisując tytuł jako "Blue Swade". "S-W-A-D-E — nawet nie potrafiłem tego dobrze zapisać!" mówił potem. 17 grudnia piosenka była skończona i z ostatecznym tytułem, 2 dni później ją nagrał. Producent Sam Phillips zasugerował mu tylko zmianę "go cat go" na "go man go", ale Carl tego nie zrobił.
Icon_smile
Co ciekawe, 2 egzemplarze na płytce 78 obrotów, wysłane do Perkinsa z wytwórni, dotarły do niego zniszczone w transporcie. A singiel wyszedł na nowszym formacie, czyli 45-ce.
Ciekawostka: z początku (w styczniu) radia grały raczej stronę B singla, dopiero potem A, które zaczęło się stawać przebojem od lutego.
Ciekawostka 2: do połowy kwietnia sprzedało się milion kopii singla, który był pierwszym w historii przypadkiem, gdy 1 piosenka podbiła jednocześnie listy r&b, bluesowe i country (szczyt listy country, 2 miejsce na Hot 100, 3. na r&b).
Carl przez niemal całe swoje zawodowe życie, podobnie jak Bill Haley, zmagał się z alkoholizmem, co wielokrotnie hamowało jego karierę. Ostatnia jego ważniejsza płyta to "Class of '55", gdzie zebrało się kilku artystów legendarnych dla rock'n'rolla (także Johnny Cash, Jerry Lee Lewis i Roy Orbison).

[Obrazek: jswidget.php?username=Miszon&num...gewidget=1]
14.05.2012 11:06 AM
Znajdź wszystkie posty użytkownika Cytowanie selektywne Odpowiedz cytując ten post
Miszon Offline
Stały bywalec
*****

Liczba postów: 11 427
Dołączył: Aug 2008
Post: #31
RE: Bezustanny Top Wszechczasów - odsłona I.1.
Kolejny z serii oryginałów poznanych dzięki coverowi.
I tutaj jestem nawet pewien, że wolę cover. Zresztą jego też poznałem wcześniej od oryginału. I to o WIELE wcześniej. Cover był na mojej pierwszej kasecie Beatlesów. To była 2-częściowa składanka "Past Masters", czyli rzeczy z singli, które potem (w większości) nie weszły na żadną płytę zwykłą (Bitlesi uważali, że byłoby to nieuczciwe wobec fanów, którzy 2 razy płaciliby za to samo i nie umieszczali wcześniej wydanych singli na później wydawanych płytach. O czym potem Icon_wink ). Składanka ta wyszła w 1988 i jakoś rok potem ją miałem. Tzn. na pewno zaraz wtedy, jak miałem magnetofon.
Tutaj w ogóle się zrobiła mała historyjka, więc ją dokończę Icon_smile . Mianowicie - skąd się w ogóle wzięło moje słuchanie Bitli w tak młodym wieku? Ano, ktoś (tata?), powołując się na kogoś innego, powiedział mi, że słuchając ich można się nauczyć angielskiego, bo wyraźnie śpiewają. Faktycznie - całkiem wyraźnie, ale nie pamiętam czy miało to wpływ jakiś na mój angielski. Szczerze - wątpię, bo nie znałem większości tekstów ich przez lata, po prostu śpiewałem co słyszałem, nie zastanawiając się, co tam tak naprawdę leci Icon_wink . A że nauczyłem się tych tekstów mając lat ok. 10, to potem trudno było wyplenić te "moje" wersje i śpiewać już to, co słyszałem później, jak już coś rozumiałem co śpiewają Icon_smile . Ale widocznie na tyle szybko ich polubiłem, że wkrótce powód dla którego zacząłem słuchać zszedł na dalszy plan Icon_wink . Na tej składance, na części pierwszej, leciał taki niesamowicie energetyczny utwór:

(i znowu film, którego fragmenty wcześniej widzieliśmy)
Co do tekstu, angielskiego i Bitli - naprawdę, poza refrenem, to nie mam pojęcia, jakie tam są słowa Icon_wink .
Znowu 12-takciak bluesowy. Jedynka w Stanach na listach popowej i r&b. No klasyk po prostu!
Po nagraniu "Tutti Frutti", które stało się hitem i zostało szybko scoverowane przez Pata Boone'a (i całkiem nieźle sobie poradziło na listach), szefowie firmy Little Richarda zapragnęli piosenki, której Boone nie będzie w stanie zaśpiewać, bo będzie dla niego za szybka (nie udało się, też scoverował i nawet lepiej sobie to poradziło niz jego poprzedni cover) Icon_wink , dodatkowo Richard śpiewał to w bardzo wysokiej tonacji (F). Kawałek nagrano w tym samym studio w Nowym Orleanie, gdzie nagrano wcześniej "Tutti Frutti".
Ciekawostka: pierwszy tytuł to "The Thing" (ke??Icon_idea)

[Obrazek: jswidget.php?username=Miszon&num...gewidget=1]
14.05.2012 11:09 AM
Znajdź wszystkie posty użytkownika Cytowanie selektywne Odpowiedz cytując ten post
Miszon Offline
Stały bywalec
*****

Liczba postów: 11 427
Dołączył: Aug 2008
Post: #32
RE: Bezustanny Top Wszechczasów - odsłona I.1.
I ostatnia z rzeczy, które znałem z coverów. Ale tutaj jednak wolę oryginał (choć minimalnie):

Chuck Berry ROLL OVER BEETHOVEN 1956 singiel / OST: Rock, Rock, Rock
w Topie od: 2000

(bardzo ciekawe nagranie z francuskiej TV, z długą solówką gitarową. No i ten słynny "kaczy chód"! Icon_biggrin )
I znowu nie wiem o co chodzi w tekście bo go nie łapię z prędkości Icon_smile . I znowu bardziej o Bitlach Icon_wink . Otóż ten kawałek mocno się zasłużył dla ich historii. Otóż, kiedy Bitle szukali drugiego gitarzysty, Paul (o ile dobrze pamiętam, nie chce teraz szukać w necie, a to nie jest tu istotne w tej chwili) powiedział, że zna takiego jednego gościa. Tym gościem był George. I czym on zaimponował najbardziej, co sprawiło, że został przyjęty do zespołu? Ano tym, że znał tekst "Roll Over Beethoven" Icon_biggrin (czyli ja bym na tym etapie rekrutacji odpadł Icon_wink ). No i ogólnie byli oni pod jego sporym wpływem w pierwszym okresie (podobnie jak Carla Perkinsa i Little Richarda). Nawet nieco zganiali od niego image z początku (Stonesi zresztą też). No i jeszcze jedno: Bitle słuchali amerykańskich artystów, stąd śpiewali z amerykańskim akcentem, bo uważali że jest on najwłaściwszy dla takiego gatunku muzycznego i nie przyszło im po prostu do głowy śpiewać inaczej! (później to się zmieniało rzecz jasna) W ogóle - często się pisze o tym, że kiedy po kilku latach Ameryka zapomniała o początkach rock'n'rolla, to zespoły brytyjskiej inwazji przypomniały im o tych wykonawcach i mógł nastąpić renesans ich popularności.
I jeszcze kilka rzeczy:
- ach ten legendarny wstęp na gitarze! Zresztą - to Berry był prekursorem takiego rozpoczynania utworów i jest uznawany za jednego z najlepszych gitarzystów w historii
- to pierwszy artysta wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame (w 1986)
- pianista Johnnie Johnson, z którym grał wspólnie do 1954 do 1973 roku, w 2000 wystąpił z pozwem, w którym twierdził, że współkomponował ok. 50 piosenek Berry'ego, w tym właśnie Roll Over Beethoven. Sędzia oddalił wniosek, twierdząc że minęło zbyt wiele czasu (i słusznie moim zdaniem).
- Berry gra do dziś, mimo 85 lat!

Ciekawostka: po latach (około 1995 roku, dokładnie nie pamiętam) Chuck wystąpił na festiwalu w Sopocie, co znalazło odbicie w piosence Kazika:
"i festiwal w Sopocie, to jest ochlaj i wyżerka
ile kasy dać dziadowi o zniszczonych nerkach"
Bo krążyły jakieś historie o wysokim honorarium, jakie miał za to dostać Berry.
(przynajmniej taka była moja interpretacja tego fragmentu. I ze względu na rok powstania "12 groszy", to by pasowało)

Ciekawostka 2: Berry napisał piosenkę trochę na złość swojej siostrze, która zawsze na pianinie w ich rodzinnym domu grała utwory klasyczne, podczas gdy Chuck zawsze grał tam współczesne rozrywkowe.

Ciekawostka 3: w tekście występują nawiązania do dopiero co opisywanego "Blue suede shoes" (dosłownie fragment tekstu), czy "Early in the morning" Louisa Jordana i pewnej dziecięcej wyliczanki ("Hey Diddle Diddle").

[Obrazek: jswidget.php?username=Miszon&num...gewidget=1]
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 14.05.2012 11:12 AM przez Miszon.)
14.05.2012 11:12 AM
Znajdź wszystkie posty użytkownika Cytowanie selektywne Odpowiedz cytując ten post
Miszon Offline
Stały bywalec
*****

Liczba postów: 11 427
Dołączył: Aug 2008
Post: #33
RE: Bezustanny Top Wszechczasów - odsłona I.1.
Nadrabianie zaległości:

3 utwory z kolejnego roku. Zatem z 1956 było aż 9 utworów. To będzie przez wiele (ponad 10 Icon_exclaim ) lat rekord. Bo np. rok 1957 już tylko 3. Oto pierwszy:

Elvis Presley JAILHOUSE ROCK 1957 EP: Jailhouse Rock / Elvis' Golden Records

Nagranie wideo z koncertu. Jest rockowo, ale to i tak pryszcz w porównaniu z tym, co wyprawiał podobno wówczas na koncertach Jerry. Podobno był to totalny szał, łącznie z headbangingiem, graniem na fortepianie nogami, pupą, tyłem, bokiem, głową i co tam jeszcze przyszło mu do głowy. Absolutnie rockowy czad mówiąc krótko! Icon_biggrin3 Zainteresowani niech sobie lukną jego legendarny album koncertowy z 1964: Live at the Star Club, Hamburg (koncert miał miejsce w 1962)
Kawałek napisali Otis Blackwell i Jack Hammer, pojawiło się ono (w wersji Lewisa oczywiście) w filmie Jamboree. Podobnie jak "Diana" Anki - 1 miejsce w UK, ale na Hot 100 w Stanach - tylko 2 (ale #1 na liscie country i #3 r&b).
Karierę Lewisa w Stanach złamał na pewien czas jego romans, a potem małżeństwo z bardzo młodą (z początku nie była nawet pełnoletnia), w dodatku spokrewnioną z nim w jakimś stopniu, dziewczyną (a Lewis ten sam rocznik co Elvis, więc dużo starszy nie był zresztą). W tamtych czasach takie coś to było jednak za dużo do zaakceptowania dla ówczesnego społeczeństwa. Dopiero pod koniec lat 60-tych nieco wrócił do łask, otwierając się bardziej na publiczność country&western i przez całe lata 70-te odnosił na tym polu niezłe sukcesy.

Ciekawostka: Jerry nagrywa i koncertuje do dziś. Ba! W tym wieku wydał album (Last Man Standing), który sprzedał się w ponad milionie egzemplarzy, to jest jego jednym z największych sukcesów (album z duetami z różnymi artystami, pierwsza 10-ka w trzech różnych listach w Stanach, w tym #1 na Independent Albums!)

Ciekawostka 2: Jerry Lee Lewis to ostatni żyjący członek pierwszej (podobno), legendarnej rockowej supergrupy, Million Dollar Quartet, którą tworzyli oprócz niego: Elvis Presley, Carl Perkins i Johnny Cash. Grupa ta miała jedną sesję nagraniową dla wytwórni Sun, 4 grudnia 1956. W zasadzie to był to rodzaj improwizacji muzyków, którzy się spotkali wówczas zupełnie przypadkiem i postanowili pojamować, a inżynier studia stwierdził, że byłby głupcem, gdyby nie zaczął tego nagrywać Icon_wink2 . Świat dowiedział się o tym dopiero w 1969, kiedy po sprzedaży Sun, nowy właściciel przeszukiwał ich katalogi i natknął się na taki rarytas, część wydano w 1981 (wcześniej były problemy z prawami do wykonań - artyści należeli do różnych wytwórni. bo Presley wtedy już przeszedł do RCA). Potem kolejne udało się udostępnić, obecnie podobno 95% nagrań już ujrzało światło dzienne.

Jest także ostatnim żyjącym członkiem projektu "Class of '55" z 1986 (już pisałem wczesniej o tym), gdzie do żyjących wówczas członków kwartetu, dołączył jeszcze Roy Orbison

[Obrazek: jswidget.php?username=Miszon&num...gewidget=1]
17.05.2012 12:40 PM
Znajdź wszystkie posty użytkownika Cytowanie selektywne Odpowiedz cytując ten post
Miszon Offline
Stały bywalec
*****

Liczba postów: 11 427
Dołączył: Aug 2008
Post: #34
RE: Bezustanny Top Wszechczasów - odsłona I.1.
Teraz 3 kawałki z 1958.

I od razu na początek - mała niespodzianka? Chyba tak:

Marylin Monroe I WANNA BE LOVED BY YOU 1958 OST: Some Like It Hot
w Topie od: 1999

Klasyczny kawałek. W dodatku - tak naprawdę ludowy, pochodzący z regiony Vera Cruz, z Meksyku, grany tradycyjnie na weselach, z masą wersji jeśli chodzi o słowa, ale zwykle w. Poprawcie mnie, albo to pierwszy jak dotąd utwór śpiewany nie po angielsku. Co ciekawe - Valens nauczył się go fonetycznie od swojej ciotki, bo nie znał hiszpańskiego, od urodzenia mówił po angielsku.

Mieliśmy już 16 latka, teraz mamy 17 latka. Niestety, ten więcej nie pożył... Zginął w katastrofie lotniczej w burzy śnieżnej, w której razem z nim samolotem lecieli Buddy Holly i The Big Bopper, 3 lutego 1959, w "dniu, w którym umarła muzyka". O czym jeszcze będzie. Ale warto dodać, że Ritchie od dzieciństwa bał się latania samolotami (był świadkiem katastrofy samolotu będąc dzieckiem), a o tym, że leciał wówczas, zadecydował rzut monetą (były tylko 3 miejsca, reszta zespołu, czyli akompaniatorzy z zespołu Holly'ego, miała się dostać na miejsce kolejnego koncertu w tournee inną drogą)...

[Obrazek: jswidget.php?username=Miszon&num...gewidget=1]
17.05.2012 12:48 PM
Znajdź wszystkie posty użytkownika Cytowanie selektywne Odpowiedz cytując ten post
Miszon Offline
Stały bywalec
*****

Liczba postów: 11 427
Dołączył: Aug 2008
Post: #35
RE: Bezustanny Top Wszechczasów - odsłona I.1.
Znowu się narobiło zaległości...

Teraz czas na stanowczo inne w klimacie rzeczy. No to z grubej rury, bo jazzem pojedziemy, którego przecież miało RACZEJ nie być:

Dave Brubeck Quartet TAKE FIVE 1959 Time Out

Tu by pewnie aaktt jakoś ładnie napisał o tej piosence. Ja powiem tylko, że rzeczywiście niesamowity numer.
I świadectwo, że co by nie mówić, to w Stanach przy wielkim talencie i determinacji można było osiągnąć niesamowity sukces - 2 przykłady na to to właśnie Ray Charles i Stevie Wonder, nie dość że niewidomi, to jeszcze Murzyni. Czyli podwójna trudność można rzec.
Jakoś w Polsce trudno mi sobie wyobrazić, żeby ktoś tak wypłynął. Może jako ciekawostka ("patrz: niewidomy a jak gra!"), meteor na kilka minut. A zresztą - przykładu też nie mamy zresztą na to, czyli chyba coś dobrze czuję...

Rzecz napisana w 1930, ale to Charles zrobił z niej wielki hicior (ciekawe - sam się urodził w Georgii). Od od 1979 to oficjalny hymn stanu Georgia, dawniej grano go na zakończenie programu TV (teraz nadają 24h/dobę, więc pewnie raczej się to nie zdarza).

[Obrazek: jswidget.php?username=Miszon&num...gewidget=1]
21.05.2012 01:06 AM
Znajdź wszystkie posty użytkownika Cytowanie selektywne Odpowiedz cytując ten post
Miszon Offline
Stały bywalec
*****

Liczba postów: 11 427
Dołączył: Aug 2008
Post: #36
RE: Bezustanny Top Wszechczasów - odsłona I.1.
Cząstkowe wyniki Znawcy (czyli pytanie nr 2) po latach 50-tych:

Kertoip: 2 (+ bonus za zgadnięcie ile z 1939-49 było)
WSPÓLNY: 11
Albarn: 13
thestranglers: 14
aaktt: 15


dziobaseczek: 22 (ale on typował rozkład aż do 2011 Icon_wink2 , więc poza konkursem niejako i nie liczony do Wspólnego)

[Obrazek: jswidget.php?username=Miszon&num...gewidget=1]
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 21.05.2012 01:11 AM przez Miszon.)
21.05.2012 01:08 AM
Znajdź wszystkie posty użytkownika Cytowanie selektywne Odpowiedz cytując ten post
Miszon Offline
Stały bywalec
*****

Liczba postów: 11 427
Dołączył: Aug 2008
Post: #37
RE: Bezustanny Top Wszechczasów - odsłona I.1.
4 rzeczy z 1961:
Del Shannon RUNAWAY 1961 Runaway / 1986: OST: Crime Story
w Topie od: 2004, choć mógłby od ok. 1987 Icon_wink2

Tu już absolutny "jednostrzałowiec", bo nawet mało kto pamięta, kto to śpiewał (niektórzy myślą, że Lennon - IF U czaicie dowcip Icon_wink ). Ale znają wszyscy.
Ja, mówiąc szczerze, jakoś nigdy nie byłem wielkim fanem i jakoś w czołówce nigdy to u mnie nie było, od kiedy poznałem praktycznie. Stąd też nawet nie mam za bardzo super skojarzeń, czy coś. Natomiast nie czułem się za bardzo komfortowo z brakiem tego kawałka w BTW i w końcu po latach namysłu wrzuciłem. Chyląc się nieco pod legendą utworu. No i linia basu - KLASYK!
Bardzo prościutki kawałek, tak tekstowo, jak i muzycznie. Rzecz do ponucenia, względnie do pobujania się powolutku. No - miłe po prostu.
Ale jak dla mnie, bez większego kalibru wrażeń.

Aha - panowie Leiber i Stoller po raz kolejny! (jak widać - nie tylko czadowe rokendrole pisali) Rzecz na podstawie pieśni gospel i fragmentu Biblii, Psalmu 46 (a o takich korzeniach tego to bym nie pomyslał nigdy szczerze mówiąc Icon_wink ), napisana przez nich wspólnie zresztą z Benem.

Ciekawostka: piosenka zawiera progresję akordów I vi IV V (żeby jasno napisać i nie zanudzać wyjaśnieniami - w tonacji C, to jest C Am F G), która jest uznawana za klasyczną dla lat 50-tych, ale też nazywana czasem "progresja Stand by Me". Można ją też znaleźć oczywiście niemal w 1/4 większych hitów po dziś dzień (refren "Happiness is a Warm Gun", "99 Luftbaloons", "No Surprises", jeden z Green Dayów niedawnych - w sumie to można by tu 100 przykładów dać w godzinę zapewne Icon_wink ). Fajnie została sparodiowana w musicalu Grease, gdzie w piosence "Those Magic Changes" chórek śpiewa: "C-C-C-C-C-C / A-A-A-A-minor / F-F-F-F-F-F / G-G-G-G-seven / [repeat]" (tego nie wiedziałem szczerze mówiąc, dopiero teraz znalazłem, ale przezabawne jak dla mnie Icon_lol ). Arkadia też tego użyła, w kawałku "Arkadia" właśnie Icon_wink .

Ciekawostka 2: kawałek w 1961 nie doszedł do #1, ale zrobił to w 1987, na fali popularności filmu "Stand by Me" (np. Kiefer Sutherland i River Phoenix, na podstawie książki "The Body" Stephena Kinga i chodziło to chyba u nas w TV właśnie jako "Ciało")

[Obrazek: jswidget.php?username=Miszon&num...gewidget=1]
22.05.2012 01:11 AM
Znajdź wszystkie posty użytkownika Cytowanie selektywne Odpowiedz cytując ten post
Miszon Offline
Stały bywalec
*****

Liczba postów: 11 427
Dołączył: Aug 2008
Post: #38
RE: Bezustanny Top Wszechczasów - odsłona I.1.
Był w 1960, był w 1961, jest w 1962:
Ray Charles I CAN'T STOP LOVING YOU 1962 Modern Sounds in Country and Western Music
W BTW od: 2008, razem z Georgią dodane

Znowu coś, co poznałem i polubiłem dzięki jakiejś reklamie Icon_smile.

Rzecz może trochę przysłodka, ale jednak trudno odmówić jej klasyczności, znaczenia i uroku.
W ogóle - cała płyta z której pochodzi jest bardzo ważna i faktycznie świetna, choć w sumie jakoś się nigdy w nią nie wsłuchałem dokładnie i może warto, aby ktoś mnie kiedyś bardziej przymusił do jej posłuchania (też całe lata nie słuchałem swoją drogą). Ważna jest także z tego względu, że miała ważne znaczenie społeczne że tak powiem - Ray od 1959 stopniowo próbował (aczkolwiek to złe słowo, bo trudno nazwać "próbą" coś, co wychodzi tak świetnie) łączyć gatunki na swoich płytach, rok po roku - wczesniej na różnych płytach robił tak z jazzem i popem, bluesem i gospel, gospel i jazzem. Ale tutaj poszedł całkiem po bandzie - zaśpiewał rzeczy z country & western jak sama nazwa płyty mówi. Czyli - z "muzyki dla białych, której czarni nie wykonują i nie słuchają". Nagle okazało się, że mogą wykonywać, a w dodatku jak!
Aranże orkiestry zrobił Gerald Wilson, czyli człowiek z kręgu jazzu.
Wielki sukces płyty sprawił, że jeszcze tego samego roku nagrano jego drugą część, z kolejnymi kompozycjami w tym stylu. Jak to jednak sequele - był nieco gorszy i nie był już takim wielkim sukcesem.

Oryginał w 1957 nagrał niejaki Don Gibson, był to spory hit country (#7 na liście singli country).

Ciekawostka: miał 12 dzieci z 9 kobietami, z czego 3 z drugą żoną (pierwszy raz był żonaty około roku, potem po drugiej żonie miał wieloletnią partnerkę, ale nie miał z nią dzieci i też się z nią nie żenił). Część z nich nie była do końca pewna, czy to jego, ale wszystkie je uznał (co do jednego - nawet nie wiadomo dokładnie kto był matką - choć nie wiem, jak to możliwe, co jest chyba tu największą ciekawostką Icon_lol ). Urodziły się w latach 1950-87. Ray to był facet z gestem - na przyjęciu urodzinowym w 2002 dał każdemu (przyjechało dziesięcioro, dwójka nie mogła - heh, ale mieli pecha Icon_wink ) czek na milion dolarów! Icon_smile[/quote]

[Obrazek: jswidget.php?username=Miszon&num...gewidget=1]
(Ten post był ostatnio modyfikowany: 22.05.2012 01:13 AM przez Miszon.)
22.05.2012 01:13 AM
Znajdź wszystkie posty użytkownika Cytowanie selektywne Odpowiedz cytując ten post
Miszon Offline
Stały bywalec
*****

Liczba postów: 11 427
Dołączył: Aug 2008
Post: #39
RE: Bezustanny Top Wszechczasów - odsłona I.1.
Wracamy do klimatów rock'n'rollowych, których jak na razie w latach 60-tych było tylko 2 przedstawicieli:

Pat Boone SPEEDY GONZALES 1962 singiel
w BTW od: 1998

Te dęciaki tak dostojnie sobie pompują (chyba najfajniejsze są w tym kawałku), nie przewidując co się gotuje po drugiej stronie kanału La Manche i zaraz wykipi, także na Francję Icon_smile .
Wolę nawet od dość surowego "Milord", które już było w BTW. W miarę blisko BTW jest też La vie en rose.

Piosenka ma raczej zaskakujące i w sumie mało pozytywne tło - została zadedykowana Legii Cudzoziemskiej, walczącej wówczas w wojnie o niepodległość Algierii (a raczej - z ich punktu widzenia - wojnie o podległość Algierii). Trzeba pamiętać, że ta wojna była dla Francuzów sporym szokiem i to nie tylko dlatego, że ją przegrali, ale też dlatego, że w ogóle wybuchła - Francja nie traktowała swoich kolonii jak Wielka Brytania, tylko miała inne podejście: starała się asymilować ludność tamtejszą i zrobić z nich Francuzów, przynajmniej w tych koloniach, które uznano za gotowe na to np. poprzez duży % kolonistów z Europy (stąd np. mieszkańcy Senegalu i Algierii mieli obywatelstwo francuskie i ich dzieci też, także pisanie o tym, że pochodzący z tych krajów piłkarze to import zagraniczny, jaki uprawiali Polacy za Olisadebe i Rogera jest spłyceniem tematu i w zasadzie błędem). A tu nagle ta ich "druga Francja" wypowiedziała im wojnę, bo już nie chce być "razem z Ojczyzną"! Dlatego też Francja tak długo i zaciekle, mimo wielkich strat, walczyła o Algierię, nie chcąc przyjąć do wiadomości, że czasy się zmieniły (i że już nie są mocarstwem).
No, ale to taka dygresja.

Rzecz napisana 1956, na pewno słynna od 1960 dzięki wykonaniu Piaf.
Nie jestem pewien, ale zawsze wydawało mi się, że nawiązuje jakoś do tej piosenki Agnieszka Osiecka w wykonywanym przez Edytę Geppert "Nie żałuję" (a czy "Jaka róża taki cierń" to takie nasze "La vie en rose"?). Niby o czym innym są te utwory, ale może?

[Obrazek: jswidget.php?username=Miszon&num...gewidget=1]
23.05.2012 01:41 AM
Znajdź wszystkie posty użytkownika Cytowanie selektywne Odpowiedz cytując ten post
Miszon Offline
Stały bywalec
*****

Liczba postów: 11 427
Dołączył: Aug 2008
Post: #40
RE: Bezustanny Top Wszechczasów - odsłona I.1.
Nie chronologicznie, a nawet nie wg. dotychczas stosowanej kolejności, ale dobrze żeby od tego zacząć. Przenosimy się w każdym razie do innej epoki muzycznej (i nie tylko):

The Beatles I WANT TO HOLD YOUR HAND 1963 singiel
w BTW od: pewnie od "zawsze", ale tak oficjalnie to dopiero od 2009, co pewnie może Was zdziwić Icon_wink

Faktycznie to "you know what I mean" w kontekście, że "miała tylko 17 lat" w ustach Jerry'ego Lee Lewisa ma podwójne dno Icon_wink2 .[/quote]

[Obrazek: jswidget.php?username=Miszon&num...gewidget=1]
24.05.2012 12:31 PM
Znajdź wszystkie posty użytkownika Cytowanie selektywne Odpowiedz cytując ten post
Odpowiedz 


Podobne wątki
Wątek: Autor Odpowiedzi: Wyświetleń: Ostatni post
  Bezustanny Top Wszechczasów - odsłona I.3 (1982-1990) Miszon 162 41 970 15.09.2022 11:42 PM
Ostatni post: Miszon
  Bezustanny Top WszechCzasòw odsłona I.4 (1989-1994) Miszon 17 4 228 15.09.2022 11:10 PM
Ostatni post: Miszon
  Bezustanny Top WszechCzasów Miszon 49 6 517 29.12.2019 02:09 PM
Ostatni post: Miszon
  Bezustanny Top WszechCzasów I.5 Miszon 199 23 535 06.05.2019 08:21 PM
Ostatni post: Miszon

Skocz do:


Użytkownicy przeglądający ten wątek: 1 gości