Post: #37

Yacy napisał(a):Tak więc przepraszam ale nie mam w lepszej wersji. Trzeba poczekac do wydania płyty...

W porządku.
Już wiem dlaczego Karolak kojarzył misie z bluesem:

Cytat:Od 3 do 6 września Akademie Muzyczne Trójki będą poświęcone nominacjom do nagrody Mateusza. Akademicy będą parami przedstawiać sylwetki nominowanych do nagród za rok ubiegły.
(...)
czw. 6.09 – Jan Chojnacki i Piotr Stelmach zaprezentują pretendentów do Mateusza za całokształt dzialalności artystycznej - Wojciecha Karolaka, Andrzeja Poniedzielskiego i Wojciech Waglewskiego.

http://www.polskieradio.pl/trojka/aktualnosci/?id=14451
Skojarzenie z Janem Chojnackim może być tylko jedno. (Pozostali panowie nie kojarzą misie z bluesem, bo ich twórczość jest mi bardziej znana. )
Jakby ktoś nie wiedział:

Cytat:Jak Państwo zapewne już wiedzą, w Trójce dzieje się dużo i dobrze a także niespodziewanie. Wróciło też trochę nowego, a w tym nowym „Mateusze”. Tegorocznym laureatem za tak zwany całokształt został ku mojej wielkiej satysfakcji Wojciech Karolak. Artysta to bardzo całokształtny i ponad podziałami. Wszystko, czego się dotknie staje się szlachetne. Najbardziej zaś lubię, jak dotyka klawiszy Hammonda B3!

Płytę też ostatnio nagrał (nawet dwie):

Cytat:Śmietana, Karolak, Bzyk, Guzik – „Grube Ryby” (Metal Mind Productions)
Hasło „Grube Ryby”, zestaw uczestniczących w przedsięwzięciu postaci, instrumentarium i repertuar mogłyby sugerować pewne przymrużenie oka. Przymrużanie oka nie jest czynnością wyczerpującą ani zakazaną. Jak ktoś chce może więc sobie przymrużyć, ale spoglądać na tę sztukę trzeba całkiem poważnie.
Skojarzenie odlotowego hip-hopu WU-HAE z mainstreamową muzykalnością Śmietany i Karolaka jest z założenia eklektyczne. Ten eklektyzm jest świadomym środkiem osiągnięcia oryginalnego artystycznego efektu. Rymowanie na loopach przedzielane mistrzowskimi solówkami gitary i Hammonda okazuje się być całkiem spójna jednością manifestu z harmonią. Bzyk i Guzik z jednej strony, a Jarosław z Wojciechem z drugiej zachowują w pełni swoją wiarygodność. Tak jak to bywa między prawdziwymi artystami.
Płytę otwiera numer zatytułowany właśnie „Artyści”. Ale tym razem to wykonawcy mrużą do nas oko. A my się z nimi świetnie bawimy.

Śmietana, Karolak, Czerwiński – „Polish Standards” (JSR Records)
Ten sam zestaw muzyków, ale tym razem to już sama esencja swingowego mainstreamu. Krystalicznie śpiewna gitara Śmietany, delikatna aura karolakowego Hammonda i tajmowy puls bębnów Czerwińskiego w wielkich hitach rodzimego popu z połowy ubiegłego stulecia. Petersburski, Wars, Korcz, Zieliński, Pawluśkiewicz, Nalepa – bez słów, bez udziwnień, czysta muzyka. Każdy z tych numerów powinien dawno już być światowym standardem. Każdy z tych muzyków powinien dawno już być światową supergwiazdą w swojej kategorii. W okolicznościach IV RP cieszmy się więc, że to właśnie Karolak dostał trójkowego „Mateusza”.

http://www.blueschojnacki.pl/blueschojnacki/?p=377

Szkoda, że nie mogę ich znaleźć.