Post: #203

NIEDŹWIEDZIE 1993



SPORT

PIŁKARZ ROKU - POLSKA

1. Roman Kosecki (Osasuna/Atletico)
2. Jan Furtok (Eintracht)
3. Marek Leśniak (Wattenscheid)

Rok 1993. Pomijając cud na Wembley z 1973 - jak prawie każdy z 3 na końcu w polskiej piłce rok fatalny i do natychmiastowego zapomnienia.
Rok wygranej z San Marino po golu ręką, rok "niedzieli cudów", rok zadymy na Stadionie Śląskim i pudeł Leśniaka w meczu z Anglią, które dzięki czołówce magazynu "Gol" stały się symbolem polskiej pilki lat 90-tych.

Leśniak został wybrany Piłkarzem Roku przez tygodnik "Piłka Nożna", u mnie tylko domyka podium. To nie jest "kara" za Anglię, po głębszej analizie uznałem, że mecze w kadrze nie mogą być dla tego roku głównym wyznacznikiem. Ostatecznie przeważyło to, że w porównaniu do konkurentów grał w zbyt słabym klubie - Kosecki z Furtokiem jesienią strzelali w europejskich pucharach.
W reprezentacji Kosecki też zawiódł w kluczowym momencie (poprzeczka i sam na sam w Norwegii), a do Furtoka na zawsze przylgnie łatka gola z San Marino. W Bundeslidze trafiał rzadziej od Leśniaka, ale nie był największą gwiazdą w swoim klubie - na taką wyrósł Tony Yeboah.
Kosecki świetnie wprowadził się do Atletico, a meczem z Barceloną przeszedł do historii. Miał wtedy 26 lat, nowy selekcjoner za chwilę na stałe powierzy mu opaskę kapitana reprezentacji...
Jak słaby był to rok najlepiej świadczy to, że w kontekście podium poważnie rozważałem takie nazwiska jak Zenon Burzawa i Janusz Jojko.

Rok temu:
1. Andrzej Juskowiak
2. Wojciech Kowalczyk
3. Robert Warzycha

PIŁKARZ ROKU - ŚWIAT

1. Roberto Baggio (Włochy, Juventus)
2. Romario (Brazylia, PSV/Barcelona)
3. Dennis Bergkamp (Holandia, Ajax/Inter)


Rok bez turnieju, więc kluczowe są puchary i finisz eliminacji mundialu.
Ligę Mistrzów wygrała Marsylia, ale stamtąd za bardzo nie ma kogo wybrać, smród wokół tego klubu też nie ułatwia sprawy.

Roberto Baggio poprowadził Juventus do triumfu w Pucharze UEFA, a Włochów do mundialu. To był rok magika z kucykiem.
Choć w końcówce mocno zagroził mu Romario, którego talent po przejściu do Barcelony eksplodował. Po dłuższej analizie wygrywa ten sam piłkarz, który za ten rok odebrał Złotą Piłkę (nie zawsze to będzie regułą). Może też dlatego, że podświadomie przeczuwam, jakie wyniki będą za rok.
Dennis Bergkamp obronił miejsce na podium. Świetna jesień w pucharach, wydatny udział w awansie Holendrów kosztem Anglii.
O pozostanie w trójce rywalizował bezpośrednio ze Stoiczkowem, ale dwóch piłkarzy jednego klubu który nie wygrał Ligi Mistrzów to byłoby chyba za dużo, choć Bułgarom oczywiście należy się uznanie za to, co zrobili w Paryżu.
Bardziej lub mniej poważnie rozważałem też takie nazwiska jak Kostadinow, Bratseth, Maldini, Brolin, Raducioiu, Asprilla, Litmanen, Zamorano, Klinsmann, Bebeto, Yeboah.
Nie rozumiem miejsca na podium Cantony w plebiscycie France Football, bo to był rok blamażu Francji i braku MU w Lidze Mistrzów.

Rok temu:
1. Peter Schmeichel
2. Dennis Bergkamp
3. Christo Stoiczkow

TRENER ROKU - POLSKA

1. Andrzej Zamilski (reprezentacja u-16)
2. Wiktor Stasiuk (reprezentacja u-21)
3. Henryk Kasperczak (Lille, Wybrzeże Kości Słoniowej)


Dobrze, że sukcesy odnosiły kadry młodzieżowe, bo byłaby bryndza. Przed rokiem wygrał Janusz Wójcik, teraz teoretycznie też powinien być wysoko, ale nie chcę mieć w takim roku na podium żadnego ligowego trenera.
Zamilski wygrał w "Piłce Nożnej", więc bez kontrowersji. Mistrzostwo kontynentu i 4 miejsce na młodzieżowym mundialu ma swoją wymowę.
Kadra Stasiuka wygrała w Anglii, wyszła z trudnej grupy i wiosną zmierzy się w dwumeczu z Portugalią w 1/4 Mistrzostw Europy.
Kasperczak przejął Lille w marcu po Bruno Metsu i utrzymał zespół w Ligue 1. Wyczytałem, że nie przedłużył umowy z klubem bo kusiły go Bordeaux i Marsylia, ostatecznie został na lodzie, a jesienią zaczęła się jego wielka, afrykańska odyseja.
(Marsylia została karnie zdegradowana, ale abstrachując od wszystkich okoliczności - Polak rozważany jako trener klubu, który wygrał Champions League, nieźle to brzmi).

Rok temu:
1. Janusz Wójcik
2. Andrzej Strejlau
3. Jerzy Fiutowski

TRENER ROKU - ŚWIAT

1. Otto Rehhagel (Werder Brema)
2. Egil Olsen (Norwegia)
3. Francisco Maturana (Kolumbia)

To był rok selekcjonerów, właściwie każdy który poprowadził swoje drużyny do awansu na mundial zasługuje tutaj na wyróżnienie, bo w większości były to kapitalne historie, od Irlandii po Boliwię. Ostatecznie największe wrażenie zrobiły na mnie eliminacyjne wyczyny Norwegów i Kolumbijczyków.
Trenerzy tych reprezentacji muszą jednak uznać wyższość człowieka, który właściwie wszędzie, gdzie się pojawi stanie się legendą, a powtórzenie tegorocznego wyniku w przyszłości powalczy jeszcze minimum dwa razy. Rehhagel pracując w klubie kilkanaście lat uczynił z Werderu potęgę, w tym roku zdobył mistrzostwo Niemiec, a jesienią zagra kilka niezapomnianych meczów w Lidze Mistrzów.
Jak wspomniałem, zaplecze zasługujących na wyróżnienie za rok 1993 jest wyborne: Dimytyr Penew (Bułgaria), Anghel Iordanescu (Rumunia), Tommy Svensson (Szwecja), Jackie Charlton (Irlandia), Roy Hogdson (Szwajcaria), Arigo Sacchi (Włochy), Xabier Azkargorta (Boliwia), Alfio Basile (Argentyna), Miguel Barón (Meksyk), Clemens Westerhof (Nigeria), Henri Michel (Kamerun), a z trenerów klubowych: Giovanni Trapattoni (Juve), Nevio Scala (Parma), Fabio Capello (Milan), Otmar Hitzfeld (Borussia), Johan Cruyff (Barcelona), Alex Ferguson (MU), Louis Van Gaal (Ajax), Arsene Wenger (Monaco),  Raymond Gothals (Marsylia), Artur Jorge (PSG), Guy Roux (Auxerre), Walter Meeuws (Royal Antwerp), Tomislav Ivic (Porto), Reiner Hollmann (Galatasaray)...

Rok temu:
1. Richard Moller Nielsen
2. Johan Cruyff
3. Tommy Svensson

SPORTOWIEC ROKU - POLSKA

1. Artur Partyka
2. Zenon Jaskuła
3. Rafał Kubacki

Piłkarze kolejny raz dają ciała, w piłce ręcznej leją nas prawie wszyscy, skoczkowie narciarscy regularnie się kompromitują, z lekkoatletycznych MŚ przywozimy jeden medal... Nie trzeba wsiadać w wehikuł czasu, by poczuć sportowy klimat tamtych lat, choć było jeszcze gorzej - w siatkówce i w tenisie też nie istnieliśmy, a golf wtedy naciągało się na szyję a nie w niego grało.
W plebiscycie "PS" wygra Kubacki, ale ja wyżej od mistrzostwa świata w niszowym judo stawiam wicemistrzostwo globu w skoku wzwyż przegrane tylko z Sotomayorem oraz wygrany etap i 3 miejsce w klasyfikacji Tour de France.

Rok temu:
1. Arkadiusz Skrzypaszek
2. Waldemar Legień
3. Rafał Szukała

Rozdzielam tę kategorię ze względu na płeć, choć już teraz widać, jak czasami u nas będzie to karkołomne.
Mistrzostwo świata w judo tutaj wystarcza w zupełności (w plebiscycie PS zawodniczka nazywana pieszczotliwie "Kruszyną" zajmie 4 miejsce, jako jedyna kobieta w top10), a podium uzupełniają piąta zawodniczka MŚ w wieloboju i wicemistrzyni zakopiańskiej uniwersjady w biathlonie.

1. Beata Maksymow
2. Urszula Włodarczyk
3. Agata Suszka


SPORTOWIEC ROKU - ŚWIAT

1. Miguel Indurain (Hiszpania)
2. Javier Sotomayor (Kuba)
3. Serhij Bubka (Ukraina)

To był rok Induraina - wygrane TdF i Giro, srebro MŚ w Oslo.
Sotomayor ustanowił niepobity do dziś rekord świata, Bubka przeskoczył 6,15. Obaj oczywiście zostali mistrzami świata.
W kręgu rozważań były też takie nazwiska, jak Jan Żelazny, Lars Riedel, Colin Johnson, Michael Johnson, Mike Powell, Haile Gebreselassie, Pete Sampras, Jim Courier,  Michael Jordan, Charles Barkley, Andreas Goldberger.

Rok temu:
1. Michael Jordan
2. Carl Lewis
3. Jan Zelazny

Wśród kobiet wygrywa ta, która wygrała trzy wielkie szlemy, wyprzedzając gwiazdy lekkoatletycznych MŚ.
Devers zdobyła w Stuttgarcie dwa złota (100m i płotki) i srebro (4x100), Ottey złoto na 200m i srebro na 100m.

1. Steffi Graf (Niemcy)
2. Gail Devers (USA)
3. Marlene Ottey (Jamajka)