Post: #185

(23.01.2022 06:35 PM)santosz napisał(a):  

(17.01.2022 08:22 PM)Artur.O napisał(a):  UYI to przecież najbarzdiej pretensjonalna rzecz w historii mainstreamowego rocka

Musiałbyś doprecyzować co postrzegasz jako pretensjonalne w przypadku Use Your Illusion, bo takie hiperbole o najbardziej pretensjonalnej rzeczy w historii mainstreamowego rocka niczego nikomu nie mówią.

Samo wypełnienie dwu krążków CD dosłownie do skraju możliwości technicznych (pomimo iż dość spora ich część to ewidentne odrzuty, albo wręcz powtórzona 2 razy ta sama piosenka) i wydanie ich osobno w tym samym dniu (co oczywiście trochę podnosi cenę) jak dla mnie świadczy o co najmniej dość specyficznym podejściu zarówno do muzyki jak i do słuchacza. Naprawdę nie znam żadnego innego popularnego zespołu, który by coś takiego zrobił. Poza tym, w świecie rocka album dwupłytowy kojarzy się jednak z czymś, co aspiruje do miana wielkiego dzieła - no bo przecież i Tommy, i The Wall, i spora część fanów rocka oraz spora część rockowej prasy widzi je w The Beatles (swoją drogą wszystkie trzy to jednak winyle - czyli tak naprawdę i tak są o płytę krótsze, niż UYI). Zresztą ta ostatnia jest prawie tak bałaganiarska/zróżnicowana jak UYI, tylko że jednak wydana jako jedno, pomijając już ocenę samych piosenek.

Cytat:Mnie osobiście, gdyby cała płyta była wypełniona takimi utworami jak Don't Cry czy November Rain, by taka teza do pewnego stopnia przekonywała. Na szczęście oprócz tych dwóch obowiązkowych kanonów reszta płyty jest bardzo zróżnicowana i zdecydowanie bardziej autentyczno-rock 'n rollowo-punkowa, bardzo daleka od jakiegokolwiek napuszenia.

Mówisz o "Don't Cry" i "November Rain", a przecież są i "Estranged", i "Civil War" i oba kowery - gdzie cała ta egzaltacja w wykonaniu tym bardziej jest widoczna w porównaniu ze znacznie skromniejszymi oryginałami - i jeszcze parę innych piosenek, co w sumie daje długość całkowicie albumową. A jeszcze połowę całości wieńczy dziesięciominutowa "Coma", którą aż nie wiem, jak skomentować. Pomiędzy tymi wszystkimi kawałkami, te bardziej autentyczne punkowo-rock'n'rollowe rzeczy brzmią po prostu jak tzw. zapychacze.

Cytat:odnośnie Jane's Addiction i Dinosaur Jr
Nie napisałem, że GNR wpłynęli na dominujący nurt rocka lat 90-tych, natomiast w swoim gatunku hair metalu, hard rocka stanowili na tamte lata nową, bezkompromisową świeżą jakość.

Tylko mi akurat trudno traktować to poważnie z tego względu, że sam hair metal, to niewiele więcej, jak kiczowata i spłycona odmiana hard rocka - więc ok, na tle Bon Jovi i Def Leppard to się wyróżniali tym, że grali ostrzej (to ma nawet swoją metkę gatunkową - sleaze rock; podciąga się pod to jakieś zespoły typu Faster Pussycat, o których pamiętają chyba tylko najwięksi fani hard rocka), tym, że Axl skrzeczał bardziej niż Plant i Bon Scott razem wzięci (nawiązania do starego dobrego rocka!), że próbowali dorównać Queen i Led Zeppelin nagrywając piosenki równie długie i zmienne co "Bohemian Rhapsody" i "Stairway to Heaven" (nawiązania do starego dobrego rocka!), że próbowali dorównać Beatlesom nagrywając podwójną płytę (nawiązania do starego dobrego rocka!), że Slasz grał średnio więcej solówek na piosenkę (technika! jak dawni gitarzyści! nawiązania do starego dobrego rocka!). Tylko, że przy tym jest tu tyle nadęcia, że całościowo wygląda to niemal komicznie, ponieważ jakością ani na chwilę to się nie zbliża do wymienionych wykonawców, oraz nie dodaje to niczego do ich dziedzictwa. Trochę jak zespół gimnazjalistów, którzy próbują być najzajebistsi na świecie, choć mają maksymum zapału i zero umiejętności. A jednocześnie i tak jest to równie kiczowate, co reszta hair metalu. I to jest całe klu pretensjonalości GNR.

I stąd moje porównanie do Dinozaurów i Uzależnienia - bo tak jak GNR wracają do tego co kiedyś w ramach hard rocka, nagrywali w tych samych czasach (i zapewne mogli być grani obok GNR w ramach tej samej plejlisty, przynajmniej w Stanach), a jednocześnie brak tu patosu i kiczu, jest to bardziej autentyczne (i 100 razy bardziej bezkompromisowe), a poza tym nie byli ostatnim Mohikaninem swojego własnego nurtu, lecz twórcami nowego.

Jest może kilka innych zespołów, którym możnaby przypisać ten stopień pretensji (np. Muse, które potrafi niewyobrażalnym wręcz patosem bić, choć w przeciwieństwie do GNR wydaje mi się, że wychodzenie poza swój typowy styl faktycznie im nieraz dobrze wychodziło), ale wśród w miarę znanych zespołów/płyt - chyba niewiele więcej.

(24.01.2022 08:26 PM)EVENo napisał(a):  Ten trzeci też miał być kilerem, ale nie takim jak te dwa.
Co ciekawe na Last fm November Rain jest dopiero czwarte Ale to podobnie jak Brothers In Arms na profilu Dire Straits.

Za to na YT "November Rain" jest w czołówce najpopularniejszych filmików tam w ogóle - to tajemnica się wyjaśniła. A "Brothers in Arms" akurat globalnie faktycznie chyba nie jest najbardziej kultową piosenką Dire Straits - bardziej "Sultans of Swing", a może i nawet "Money for Nothing".