Post: #1

od 2016 roku nie śledziłem typowej muzyki spod szyldu spinnin' records; okres poprzedzający wspominam jako dominację calfana, heldensa czy sandera van doorna; nie będę się tutaj przerzucał nazwami gatunków, bo jestem w tym średni, ale "chłopskie ucho" dostrzeże drastyczną różnicę między housem i jego pochodnymi sprzed 2016 i po nim; obecnie to całkowicie bezpłciowa muzyka, grana dużo wolniej, mniej wyrazista, właściwie bez melodii, a jeśli takowa się zdarza, to można w ciemno zakładać, że mamy do czynienia z "coverem"; na imprezach nastolatków prawie nikt nie słucha współczesnej muzyki klubowej, jeśli w ogóle wybrzmiewa, to w postaci sprzed 2016 roku; wyświetlenia na youtube spadły w badanym okresie o ponad połowę

martin garrix czy don diablo to pierwsze z brzegu przykłady artystów, którzy z drapieżnego, szybkiego grania, przeszli całkowicie w stronę popiku i to dość słabego

rzecz jasna pogoń za pieniędzmi jest rzeczą normalną i czcigodną, niemniej kiedyś w miejsce komercjalizującego się harrisa czy hardwella przychodził dvbbs czy kshmr, a dziś, nawet jeśli następcy garrixa istnieją, to tworzą w undergroundzie i pomimo kilku tygodni researchu nie zdołałem do nich dotrzeć

beatport przemienił się w ranking remiksów piosenek sheerana

spotkałem teorię, iż bezpośrednią winę ponoszą alan walker i chainsmokers, którzy wycisnęli z EDM maksimum i podali w przystępnej dla masowego odbiorcy formie; wedle jej apologetów, nieradiowy house po 2016 jest takim samym przejawem stagnacji artystycznej jak granie gitarowego rocka po "ok computer";

sam w latach 2016-2021 spinnin' records ani innych wytwórni nie śledziłem, dlatego nie zabieram stanowiska, za to zapraszam do dyskusji