Post: #5

O cholera, przypomniał mi się jeden sen, ale potrzebuję zebrać siły, żeby w ogóle o nim napisać... najgorszy koszmar w moim życiu. Nawet nie wiem czy powinienem pisać takie okropieństwa...

No dobra. A więc to było w czasach liceum. Był weekend i rodzice wstawali wcześnie rano, bo jechali na grzybobranie. Obudzili mnie przed wyjściem, bo ich o to poprosiłem, ale że nie byłem jednak w pełni sił, uznałem, że ustawię budzik, położę się na drugim boku i zdrzemnę się jeszcze pół godzinki. Okazało się, że było to najgorsze pół godzinki w moim życiu.

Śniło mi się, że jestem w domu. Zupełnie jakbym wstał i chodził po mieszkaniu. Nic dziwnego się nie wydarzyło, nikogo nie było. Po prostu wstałem i poszedłem na poranną toaletę.
No właśnie, ale to w łazience zaczęły się dziać rzeczy dziwne. Z jakiegoś powodu zamiast normalnie zrobić kupę i podetrzeć się papierem... zacząłem wyciągać papier z mojego Tra La La. Wiecie, jak z tych pojemników na srajtaśmę, z których wystaje tylko koniec rolki, ja łapałem za ten koniec i wyciągałem sobie papier z dupska. Wyłem z bólu, płakałem, krzyczałem "Mamo, ja już nie chcę". I tak przez wieczność. Trwało to naprawdę długo, a na domiar złego miałem przed sobą łazienkowe lustro na którym oglądałem moją zrozpaczoną twarz.

I nagle w łazience rozległ się dźwięk. Dźwięk gitary. Pierwsze sekundy utworu "1996" grupy T.Love. Nie wiem jak to dokładnie opisać, ale stałem w tej łazience i rozglądałem się na lewo i prawo nie wiedząc co się dzieje i dlaczego leci muzyka. Dowiedziałem się dopiero gdy Muniek zaczął śpiewać pierwsze wersy piosenki - to mój budzik. Wtargnął do snu, po czym mnie z niego wyciągnął. Otworzyłem oczy, wyłączyłem budzik, krzyknąłem "Dzięki Muniek!", położyłem się na plecach i odetchnąłem głośno z ulgą. A dosłownie sekundę później zorientowałem się, że slipy mi się wrzynają w dupsko.

Do dziś się zastanawiam dlaczego mój durny mózg postanowił wyemitować mi ten sen zamiast przekazać prawej ręce instrukcje nakazujące poprawienie sobie gaci. No ale cóż, co przeżyłem to moje. Nikomu nie życzę takich tortur. To było straszne.