Post: #6

niekoniecznie; akurat ja lubię japońskość, a ta japońskość w muzyce nie musi być wcale oczywista -- jest zresztą mnóstwo elementów i ich zestawień, które mogą tę japońskość stanowić; przy polskości w muzyce ten zakres jest węższy, bo albo nie wypracowaliśmy sobie nowego języka, który byłby oryginalny i tożsamy wyłącznie muzyce polskiej, albo do niego nie sięgamy -- myślę, że piosenka poetycka, zimna fala, warszawski folklor czy elementy góralskie mogłyby takie wyróżniki stanowić; w japonii ten wachlarz jest dużo szerszy i to na poziomie samej melodyki i rytmiki, co także związane jest ze specyficznym frazowaniem w języku; u nas często ogranicza się do stylizacji na poziomie aranżacji (także wokalu), choć oczywiście nie zawsze