Post: #1

O Nirvanie napisano już chyba wszystko, ale dodam parę zdań od siebie. Choć zespół, a zwłaszcza płyta "Nevermind" jest symbolem lat 90., to przecież ich twórczość to przede wszystkim hołd dla amerykańskiego alternatywnego rocka (głównie tego bardziej punkowego) dekady poprzedniej. Debiutancka "Bleach" to jak wypadkowa brzmień Hüsker Dü, Sonic Youth, Bad Brains, Mudhoney, Pixies i innych tego typu zespołów, a zarazem znakomite podsumowanie 10 lat takiego grania. "Incesticide", choć jest zbiorem odrzutów i rzadkości, wypada jak całkiem niezła (choć nierówna) kontynuacja. Za to muszę przyznać, że rozczarowujący okazał się powrót do "In Utero" (swego czasu przeze mnie ocenianej na 10/10), której zabrakło zarówno kreatywności debiutu, jak i przebojowości "Nevermind", choć oczywiście prezentuje się bardzo szczerze i wiarygodnie jako ostatnie wielkie "pierdol się" Kurta w stronę przemysłu muzycznego i "tych, którzy lubią nasze śliczne piosenki".

Tak więc pomimo stosunkowo małego rozmiaru dyskografii, prezentuje się ona bardzo ciekawie i udało się wybrać aż 30 dobrych utworów. Czyli tyle samo co u Feeder i Faith No More, które to zespoły wydały 2-3 razy więcej regularnych płyt każdy.