Post: #194

Tool NO QUARTER 2000 Salival
W sumie to interesujące, a może nawet zabawne, że choć Led Zeppelin uważam za najlepszy rockowy zespół pierwszej połowy lat '70, to w tej części BTW znalazły się 2 nagrania będące coverami ich nagrań i w każdym przypadku cover uważam za lepszy od oryginału. Przy czym o ile "Come With Me" nie jest jakoś bardzo zmienione w stosunku do "Kashmiru" i wygrywa dlatego, że oryginał mnie nudzi, męczy i uważam go za słaby, to jeśli chodzi o "No Quarter" w oryginale przeszkadza mi tylko dziwne jak na nich brzmienie, które się zestarzało (może właśnie z tego powodu, bo rzeczy w których nie kombinowali z brzmieniem i od razu były "stare" jakoś oparły się czasowi), a cover jest w wielu miejscach daleki od wersji pierwotnej.

Właściwie, to przy pierwszym usłyszeniu (tym razem u Janusza Kosińskiego, albo w Trójce albo w Radiu 94, czyli stacji z której wyewoluowało Antyradio) dopiero po pewnym czasie zorientowałem się że znam tę kompozycję. Mamy tutaj do czynienia z jednym z najlepszych coverów wszech czasów i jednocześnie z takim, który jest w dużym stopniu autonomicznym bytem. Pierwotna kompozycja wydaje się być jedynie szkieletem, na którym opiera się to monumentalne, ponad 11 minutowe dzieło, gdzie części podebrane od Led Zeppelin powracają raz na jakiś czas spomiędzy całkiem autorskiej muzyki, luźno nawiązującej klimatem i muzyką do swej inspiracji. Rzekłbym, że mamy tu do czynienia raczej z wariacją na temat, niż coverem, rodzajem metalowej suity pojmującej temat na niemalże jazzowy sposób. Oczywiście mam na myśli jedynie jazzową wolność interpretacji, a nie wolność wykonania, bo całość jest bardzo wykoncypowana, ściśle, niemalże matematycznie wyliczona i utrzymana w ryzach. A poza tym powala maestrią techniczną, zwłaszcza sekcji rytmicznej, która wyczynia tutaj absolutne cuda. Uwielbiałem słuchać sobie w nocy, ze zgaszonym światłem, głośno, w myślach bębniąc rękami i nogami.

Nagranie jest mroczne, bardzo klimatyczne, ma filmową niemalże narrację, w myślach od razu widziałem jakiś "horrorzasty" teledysk do niego. Z drugiej strony: konwicki1980 w naszej podróży w góry zeszłym latem powiedział ciekawe zdanie z którym nie sposób się nie zgodzić: "doceniam maestrię techniczną intrumentalistów TOOL-a, ale muzyka zespołu wydaje mi się jakaś taka bezduszna". Coś w tym jest: dużo w tym namysłu i choć słychać pasję i niesamowity klimat, to jednak zawsze podskórnie pozostaje wrażenie, że muzykę tę tworzono wg pewnego scenariusza, myślano długo nad planem, a potem go perfekcyjnie zrealizowano, wszelkie emocje wydają się w pewien sposób zaplanowane i odegrane, muzycy się nie zatracają w tym co grają, tylko zapraszają do zatracenia słuchacza, cały czas mając nad nim nieco mroczną, demiurgiczną kontrolę.

Ciekawostka: nagranie miało się znaleźć na ścieżce dźwiękowej do filmu "Części intymne", ale zespół w pewnym momencie stanowczo się temu sprzeciwił, co zresztą spotkało się z gniewną reakcją Howarda Sterna, którego to była biografia i który grał główną rolę.