Post: #1

Florence & The Machine - What the Water Gave Me - Co się kryje w wodzie? Wie tylko ''duża ryba''. Woda raz zabiera (''Down by the Water'' PJ Harvey), raz oddaje (Florence), ale koniec końców to ''okrutna kochanka'', więc zabierze ponownie. Ta analogia pomiędzy być może najlepszym singlowym osiągnięciem brytyjskiej songwriterski wszech czasów, a nowym utworem jej dalekiej kuzynki bardzo mi się podoba. Lubię myśleć, że po ponad 15 latach od premiery ''Down by the Water'' z odmętów lokalnej rzeczki w Yeovil wyłonił się kolejny standout track. Na 'What the Water Gave Me'' zwróciłem uwagę już w czasie premiery, jednak dopiero wsparcie w postaci doskonale współbrzmiącej płyty zapewniło kompozycji udział w akcjach mojej listy. Jak to mawia młodzież - ''jest grubo''. Mrocznie i gotycko. Florence udała się niełatwa sztuka połączenia ze sobą wielu światów, które na co dzień żyją ze sobą w absolutnej sprzeczności. Recenzje rozpisują się o antycznej poezji połączonej z folk-rockową bazą surowcową, post-punkową agresją oraz uwspółcześnioną wersją wokaliz znanych z albumów The Sundays czy Cocteau Twins. Dla jednych to artyzm w czystej postaci, dla innych po prostu indie-pop. Przywilej pisania tak skrajnych komentarzy dała sama Florence wraz z zespołem. Eklektyzm górą!

Florence & The Machine - Breaking Down - Jak ten kawałek nie wyjdzie na singlu, to....nie wiem, nie chcę napisać czegoś głupiego, czego potem będę żałował Ale chyba nikt przy zdrowych zmysłach nie odmówi ''Breaking Down'' ładnego teledysku oraz kolorowej okładki. To musi się zdarzyć. Najlepiej w Święta. Mój prywatny singiel z ''Ceremonials'' to spory kontrast nie tylko w stosunku do płyty, ale też całej twórczości Florence. Orkiestrowy, odpowiednio przylukrowany aranż nie pozostawia wątpliwości, że świąteczne zakupy w hipermarkecie mogą nabrać w tym roku zupełnie nowego znaczenia....oczywiście przy odpowiednim wykorzystaniu ''Breaking Down'' w ścieżce dźwiękowej Proszę jednak nie kojarzyć tej kompozycji tylko i wyłącznie z kulturą shopingową. Tak naprawdę to mamy do czynienia z barokowym, art-popowym mini-arcydziełem skupionym w obrębie jednej płyty. Mam nadzieję, że nie tylko dzięki mojej liście ten uroczy kawałek zdoła się wydostać poza jej ramy.

Grimes - Oblivion - Nic nie wiem o tej pani. Wynalazłem ją gdzieś w blogosferze i jej urocze, nieskomplikowane, a jednocześnie odrobinę mroczne podejście do tematu analogicznego synthpopu bardzo mi się spodobało. Utwór prosty jak drut. Sekwencję klawiszy każdy pojmie w mig! Do tego wzorcowy, ''zaplecowy'' beat oraz puszczające do nas oko wokalizy. Pstryk i mamy przebój. Najlepsze są jednak lecące już w czasie ''napisów końcowych'' wykończenia i korekty. Wzięte prosto ze starych kawałków PSB (pamiętacie te ogłuszające tąpnięcia w ''So Hard'', dla których warto było słuchać tego numeru po kilkanaście razy z rzędu albo ''wirujące jak popsuta pralka'' klawisze z outro do ''Losing My Mind''?). No, to ostatnie półtorej minuty ''Oblivion'' możecie wrzucić na listę bez wahania. Reszta to tylko kwestia czasu. Też nóżka chodzi.

Arctic Monkeys - Suck It And See - Arctic Monkeys bawią się w Elvisa Costello i wychodzi im to znakomicie. Zapewne sam zainteresowany nie zorientowałby się, że tytułowe nagranie z krążka ''Suck It and See'' nie jest jego własnością. Małpki po prostu wiedziały jak sprytnie dobrać kamuflaż. Wszystko wystylizowali na błogie lata 70. wraz z samym tekstem, za pomocą którego tym razem nie starają się podrywać kelnerek z przydrożnych fast foodów (''I Bet You Look Good On a Dancefloor''), ale uderzają w bardziej czułą nutę (''Baby, i was made to break your heart uh uh uh''). Ten pastisz wypadł fenomenalnie

Garbage - Who's Gonna Ride Your Wild Horses? - ''You're dangerous, 'cause you're honest''. Właśnie. Coverowe Garbage, krótka przebieżka przed daniem głównym (czyli styczniowym singlem numer jeden z marcowej płyty numer pięć) jest szczerze aż do bólu. I to sobie w nim cenię najbardziej. Nie ukrywam, że koncepcja wykonania ''Who's Gonna Ride Your Wild Horses'' bardzo mnie zaskoczyła, ponieważ spodziewałem się popowej interpretacji, tak jak Pan Bóg przykazał. Garbage podeszli do zadania trochę bardziej ambicjonalnie (przynajmniej tak mi się wydaje). Zaczyna się jak w ''You Look So Fine'', od delikatnej elektronicznej introdukcji oraz klimatycznej, ''filmowej zwrotki'', która w pewnym momencie przeradza się w natchniony, perfekcyjnie wyśpiewany refren. W sumie, podczas debiutanckiego odsłuchu, forma wokalna Shirley dużo bardziej przykuła moją uwagę niż sama warstwa muzyczna. Pod tym względem jest wspaniale, trochę inaczej niż na ostatnich płytach zespołu, bardziej poważnie, głębiej. Znikła pewna dziewczęca maniera (no tak, latka, latka, latka), ale w zamian za to nie ma już mowy o żadnych krytycznych ''momentach'' (chociaż najlepiej zweryfikuje to koncertowa postawa). Sam aranż pełen jest odniesień do brzmień z czasów albumu ''Version 2.0'', a jednocześnie nie brakuje mu sugestywnej gitary Duke'a Eriksona oraz ''komercyjnego ambientu'' spod znaku The xx. Na początku nie byłem pewien czy ten utwór jest tylko świetnie wyprodukowany, czy też równie dobrze nadaje się na singla. Powoli dochodzę do wniosku, że może sobie nieźle poradzić na DLP. Anyway - zespół jest od strony technicznej w znakomitej formie. Oczywiście bez dobrych piosenek to nic nie da, ale przynajmniej fundament już jest stabilny.

Future Of The Left - Polymers Are Forever - W 2009 roku post-hardcorowa kapela z Walii była objawieniem roku. Świetna, agresywna płyta ''Travels'' nie znalazła wyraźnego wsparcia w postaci listowych osiągnięć poszczególnych piosenek, lecz....who cares? Album to album. Dostał cztery złote gwiazdy z możliwością awansu na kolejny stopień, a taka bonifikata powinna automatycznie ucinać wszelkie narzekania pokroju: ''lista to, lista tamto''. Nie chcę jednak, żeby Futersi zorganizowali mi tutaj Wiosnę Ludów (gdyby punk istniał w połowie XIX wieku, to pewnie owa fala rewolucji zakończyłaby się sukcesem), więc dopuszczam ich do krojenia ciasta...bynajmniej nie chińskiego (dość tych politycznych aluzji!). ''Polymers'' to coś, co ma ukazać się na EP-ce zapowiadającej nową płytę zespołu. Jej premiera zapowiadana jest na pierwszą połowę 2012 roku, ale promocja zaczyna się - jak słyszymy - już teraz. I jak to brzmi? Ano jest dużo elektroniki, która w pierwszym momencie może nieco zdezorientować, lecz po kilku zaangażowanych odsłuchach dochodzimy do wniosku, że grupa nie straciła nic ze swojej brutalnej przebojowości oraz charyzmy. Będziecie content.


01. 09. 02. Kate Bush & Andy Fairweather Low - Wild Man
02. 04. 03. Asobi Seksu - Never Understand
03. 01. 07. Warpaint - Billie Holiday
04. NE. 01. Florence & The Machine - What The Water Gave Me
05. 05. 06. The Horrors - You Said
06. 02. 13. British Sea Power - Georgie Ray
07. 11. 07. Dum Dum Girls - Bedroom Eyes
08. 06. 07. Wilco - I Might
09. 03. 08. Noel Gallagher's High Flying Birds - If I Had A Gun
10. 10. 06. Warpaint - Warpaint

11. 16. 04. R.E.M. - Everyday Is Yours To Win
12. 14. 04. Born Blonde - Radio Bliss
13. 08. 10. PJ Harvey - Let England Shake
14. 24. 02. Radiohead - Little By Little
15. 07. 06. Manic Street Preachers - This Is The Day
16. 19. 04. Break Horses - Tiny Bad Girl
17. 12. 05. Kasia Nosowska - Daj Spać
18. 13. 09. Brett Anderson - Brittle Heart
19. 15. 05. St. Vincent - Cruel
20. 20. 03. Puscifer - Man Overboard

21. NE. 01. Florence & The Machine - Breaking Down
22. 31. 02. Lana Del Rey - Video Games
23. 29. 10. The Kills - Heart Is A Beating Drum
24. 27. 06. dEUS - Ghosts
25. 30. 03. S.C.U.M. - Whitechapel
26. NE. 01. Grimes - Oblivion
27. 17. 11. Warpaint - Undertow
28. 22. 12. Neon Indian - Polish Girl
29. 25. 11. Destroyer - Poor In Love
30. 23. 14. Born Blonde - Solar

31. 18. 08. Arctic Monkeys - The Hellcat Spangled Shalalala
32. 21. 13. Noel Gallagher's High Flying Birds - The Death Of You And Me
33. NE. 01. Arctic Monkeys - Suck It And See
34. 34. 03. niedodźwięki - Pegazus
35. 28. 14. M83 - Midnight City
36. 38. 02. Feist - The Bad In Each Other
37. NE. 01. Garbage - Who's Gonna Ride Your Wild Horses?
38. 33. 12. Duran Duran - Too Bad You're So Beautiful
39. 40. 07. SPC ECO - Big Fat World
40. 26. 08. Tom Waits - Bad As Me

41. 32. 09. Ladytron - Mirage
42. NE. 01. Future Of The Left - Polymers Are Forever
43. 36. 11. Polvo - Heavy Detour
44. 37. 13. St. Vincent - Surgeon
45. 41. 05. Soviet Soviet - Human Nature
46. 39. 08. Nurses - Fever Dreams
47. 35. 08. Erasure - When I Start To (Break It All Down)
48. 46. 15. Guillemots - Tigers
49. 43. 14. Little Dragon - Ritual Union
50. 42. 05. Jane's Addiction - Irresistible Force
51. 52. 04. Look, Stranger! - If You're Listening
52. 50. 16. Panda Bear - Alsatian Darn
53. 47. 17. The Rapture - How Deep Is Your Love
54. 44. 09. Kamp! - Cairo
55. 45. 18. Masquer - Happiness
56. 55. 16. dEUS - Keep You Close
57. 48. 14. dEUS - Constant Now
58. 54. 09. Tom Vek - A Chore
59. 65. 22. Iceage - Broken Bone
60. 51. 16. Fleet Foxes - Bedouin Dress
61. 56. 19. The Antlers - No Windows
62. 53. 17. OMD - The Future, The Past And Forever After
63. 49. 12. Junior Boys - Itchy Fingers
64. 60. 11. Kasabian - Days Are Forgotten
65. 64. 18. Ladytron - Ambulances
66. 57. 09. Steven Wilson - Remainder The Black Dog
67. 58. 20. TV On The Radio - Forgotten
68. 59. 10. MEN & Anthony Hegarty - Who Am I To Feel So Free?
69. 62. 17. Monika Brodka - Szysza
70. 61. 18. CSS & Bobby Gillespie - Hits Me Like A Rock

Z listy wypadły:

z 63 - Ty Segall - You Make The Sun Fry - po 21 tyg. (max: 12)
z 66 - Black Lips - Modern Art - po 21 tyg. (max: 8)
z 67 - SX - Black Radio - po 20 tyg. (max: 7)
z 68 - The Kills - Future Starts Slow - po 30 tyg. (max: 14)
z 69 - Destroyer - Downtown - po 25 tyg. (max: 20)
z 70 - The Vaccines - If You Wanna - po 20 tyg. (max: 9)