Artur.O napisał(a):Ta sama niesamowicie smętna ekspresja wokalna, taka sama poetyka.

Artur.O napisał(a):Ja nie patrzę na to, kto co zgłasza. Zdaję sobie sprawę, że pewna grupa użytkowników tego forum kontestować będzie pop nieważne jak dobrze zrobiony i dlatego najmniej szablonowe piosenki u takiej np. Sophie Ellis-Bextor w ogóle nie wojują tych topów, a już najbardziej kuriozalna była rozbieżność pomiędzy "Some Kind of Bliss" w topie Kylie a "If You Tolerate This..." w topie MSP. No, ale wykonawca nie-"popowy", więc u nich już wypada coś takiego lubić.

(06.10.2020 07:15 PM)EVENo napisał(a):  

Artur.O napisał(a):Ta sama niesamowicie smętna ekspresja wokalna, taka sama poetyka.

A ja sam nie wiem co z tej dwójki jest gorsze

(07.10.2020 10:39 AM)neo01 napisał(a):  Akurat to mi utkwiło w pamięci, bo wcześniej wybierałeś m.in. Sabbathów, a tu postawiłeś na jakiś śmieszny - przynajmniej jak dla mnie - girlsband. I nie, nie dlatego że to pop mi się nie podoba, tylko dlatego, że to w mojej opinii granie dla 12-latek, które mnie kompletnie nie interesuje.

Wikipedia napisał(a):"Sound of the Underground" and another Xenomania production, Sugababes' "Round Round", have been called "two huge groundbreaking hits",[3] credited with reshaping British pop music for the 2000s.[4] Peter Robinson wrote, "Instead of what would become the predictable 'victory lap' ballad, here was an upbeat attitude-soaked celebration of life, partying, and being young."[8] In 2003, "Sound of the Underground" was voted Best Single at the Disney Channel Kids Awards.[20] The Telegraph placed the song at number 15 on a list of 100 songs that defined the 2000s, while NME included it at number 39.[21] Spinner.com named "Sound of the Underground" the eighth best British song of the 2000s.[22]

Cytat:A Coma w 2004 r. zrobiła małą rewolucję na polskiej scenie rockowej, po kilku latach zastoju i miałkości to był strzał, na który wielu fanów rodzimego rocka czekało. To, że w pewnym momencie stali się poniekąd karykaturą samych siebie to już inna historia. Ale miejsca na polskiej scenie rockowej nie można im odmówić. Reszta to oczywiście kwestia gustu

Cytat:Rozumiem, że to może odrzucać. Jednak warstwa instrumentalna chyba też się trochę liczy... (zresztą akurat ekspresja wokalna jest dość podobna do tej w Deftones, a może nawet tam wokalista jest jeszcze smętniejszy).

Artur.O napisał(a):A jeszcze 2 lata przed nimi np. debiutowali Cool Kids of Death, co zresztą w tamtym czasie chyba było jeszcze większym wydarzeniem, niż debiut Comy.

(08.10.2020 09:01 PM)neo01 napisał(a):  Tak się złożyło że w podobnym czasie (koło 2007-2008 roku) byłem na klubowych koncertach obu kapel. Na CKOD było może z 60 osób, mimo że bilety były chyba po dwie dychy, za to na koncercie Comy ciężko było wbić szpilkę, a podłoga drżała od skakania, teksty były wyśpiewywane przez publikę. I uwierz, że było na tym koncercie naprawdę wielu facetów, myślę że mogło być ich więcej niż dziewczyn. I podobnie było przez kilka następnych lat (potem jakoś nagle obniżyli loty, coś się wypaliło).

Cytat:Tak więc nie zgodzę się że nie grali nic oryginalnego

Cytat:Byli odpowiedzią na ówczesne zapotrzebowanie na mocne, melodyjne granie.

Cytat:A fraza "Nie wierzę skurwysynom" stała się pewnego rodzaju szlagwortem wśród moich znajomych.

(08.10.2020 11:20 PM)Miszon napisał(a):  CKOD było bardziej zespołem dla dziennikarzy niż fanów: masa atencji z ich strony i próba wykreowania mody, a dopiero po kilkunastu latach się okazało że są popularni. Ale wtedy już nie istnieli

(08.10.2020 11:20 PM)Miszon napisał(a):  Co do tego, jakoby byli popularni w środowisku gimnazjum, to jestem zaskoczony. Może po 2010, wcześniej publika to głównie studenciaki.

(09.10.2020 09:47 AM)neo01 napisał(a):  Widzę że Mateusz zgłosił "Pasażera", co mnie bardzo cieszy. No i będą jeszcze co najmniej 4 propozycje, w tym ode mnie już teraz:

Ekhart
Popołudnia bezkarnie cytrynowe
Angela

Na te utwory nie starczyło mi miejsca, a bardzo chciałbym widzieć je w topie...
Trujące rośliny
Cisza i ogień
Pierwsze wyjście z mroku
System
Nie wierzę skurwysynom
Białe krowy
Za chwilę przestaniemy świecić

(09.10.2020 01:38 PM)AKT! napisał(a):  coma weszła na patetyczną nutę w skali w polsce jeszcze nieznanej, największej od progowych zajawek niemena, których nastolatki czy studenciaki w tym 2004 mogły w ogóle nie kojarzyć; zarówno brzmienie było tym przesiąknięte -- melodyka, ciężkość aranżacji i ekspresja wokalna roguckiego, jak i teksty obfitujące w hiperbole i trudne słowa, których znaczenia często pozostawały dalece poza nimi samymi; niektórych to ujęło, innych odstręczyło

(09.10.2020 10:23 AM)EVENo napisał(a):  Kolejność od tych, na których zależy Ci najbardziej? Mogę Ci coś zgłosić pod sam koniec.

Artur.O napisał(a):"Melodyjne" to nie jest jedno ze słów, które przychodzi mi na myśl słysząc Comę

AKT! napisał(a):coma weszła na patetyczną nutę w skali w polsce jeszcze nieznanej, największej od progowych zajawek niemena, których nastolatki czy studenciaki w tym 2004 mogły w ogóle nie kojarzyć; zarówno brzmienie było tym przesiąknięte -- melodyka, ciężkość aranżacji i ekspresja wokalna roguckiego, jak i teksty obfitujące w hiperbole i trudne słowa, których znaczenia często pozostawały dalece poza nimi samymi; niektórych to ujęło, innych odstręczyło

Miszon napisał(a):Plus, nie wahajmy się tak określić, utrata głosu (i dykcji!) przez Roguckiego.

neo01 napisał(a):A dykcję to chyba ma cały czas, tylko zbyt często nie chciało mu się jej używać